Vandaag 103 km
Totaal 2538 km!


En ook vandaag dreven we verder op onze roze wolk richting België....

Gisteren mocht het dan wel even een grijze wolk zijn, door de regen, de lekke banden, maar ons humeur heeft er nooit onder geleden. Integendeel. Elke dag en elke plaats blijft ons verbazen, zoals ook Noyon, waar we overnacht hebben vlak naast de kathedraal.

Het was een korte nacht maar het was lastig om de gezellige wijnbar met de live-band te verlaten en, geloof het of niet, maar ook na een maand samen op weg kunnen wij nog uren blijven kletsen. Zalig!
We hadden ook wel wat organisatorisch werk en moesten onze plannen bijsturen omdat onze volgende B&B pas rond middernacht liet weten dat ze ons eigenlijk niet konden ontvangen. Dus terug opzoekwerk, routes herberekenen enz enz. Maar dat regelen en organiseren, dat zit bij elk van ons in de genen. 🥰

Soit. Deze morgen toch even de tijd genomen om Noyon te ontdekken, en zoals vaak op deze reis waren we blij op deze plaats te zijn waar we anders niet zouden komen.
Maar Noyon is toch wel weer de moeite en niet ver van België. Er is veel gebeurd hier, zoals de kroning van Karel de Grote, de kroning van Hugo Capet, de geboorte van Calvijn (was dat een Fransman?, dachten wij beiden) maar het zijn toch vooral de kathedraal en de bibliotheek van 1502 op houten spanten die ons weer stil hebben gekregen.
Na een korte babbel met én de zegen van de pastoor in de kathedraal, vertrokken we weer richting Le Nord.

Onze rit van vandaag was niet zo lang dus we waren relax omdat we wisten dat we bij regenweer de tijd hadden om te schuilen en we ook zeker stadjes en dorpjes konden aandoen. Maar.....zodra we onderweg waren en we aan het bollen waren , genoten we zo weer van het fietsen zelf dat we eigenlijk 'volle bak ' hebben gereden. Na 26 dagen op de fiets met vnl Guy op kop, vond ik dat ik vandaag kopvrouw mocht zijn 😉. Dus ik heb hem uit de wind gezet (niet moeilijk bij rugwind 😆) en ons gemiddelde wat opgedreven, me Lotte Kopecky voelende. Tja, waar houdt een mens zich mee bezig op de fiets he.

En zo zijn we Saint Quentin binnen gevlogen...om daar een lange halte te houden omdat dat écht een mooi stadje is, met een basiliek, een belfort met Vlaamse invloed, een flamoyant stadhuis en ook...gezellige terrasjes waar je kan schuilen voor de regen die dreigde te komen. We zagen de regen in de verte maar we bleven er van gespaard. Wij terug op onze velo naar het Noorden.

Onderweg hadden we bijzondere beelden rondom ons: hier zon, daar een wolkje en wat verder... een donkere dreigende muur. Dit heeft echter wel een indrukwekkende foto opgeleverd. Guy is een super fotograaf, dat is nog gebleken tijdens deze reis, maar die foto waar ik fiets met de zwarte wolken en windmolens als compagnons, vind ik toch wel wauw!

Soit, ons plan was om dat dreigende onweer voor te blijven, en maar trappen en trappen... Een zoveelste wesp in mijn koerstruitje deed ons stoppen, gelukkig aan een grote supermarkt waar we even zouden afwachten hoe het weer verder evolueerde. En.... amai!! Een wolkbreuk net boven ons!! De wereld werd even donker terwijl boven de grote poort werd opengezet om bakken water uit te gieten. We stonden gelukkig binnen in de inkomhal, samen met alle winkelende mensen die moesten wachten om terug bij hun auto te geraken. En ook op zo'n momenten is het fijn om gesprekken aan te knopen met de lokale bevolking.
En intussen kan je wat snoepen van de supermarkt-wifi om naar de koers te kijken. (Remco en Lotte).

Na bijna een uurtje te schuilen konden we onze weg richting B&B verder zetten....in de zon. Dus...gaspedaal open.

Het is een speciaal dagje vandaag. Laatste dag dat we in Frankrijk zijn en overnachten. Mixed feelings. Vandaag stonden 16 klimmetjes op onze GPS, dus bij het laatste klimmetje heb ik me even volledig laten gaan, me plat op mijn fiets gelegd, alle spieren opgespannen, goed geschakeld, mijn Tony wat ingefluisterd, me ingebeeld dat ik Lotte/Remco was en Guy enkele meters vóór de top voorbij gestoken en alles gegeven om dan op de top van de heuvel mijn armen in de lucht te gooien voor mijn overwinning 😁. Dat de chauffeurs vreemd keken en Guy bij zichzelf dacht "ze krijgt het weer ", is niet van belang. Dus ja, Hilde DT, meisjes zijn ook onverantwoord competitief ☺️.en ja, we hebben de regen kunnen vermijden vandaag!

Nu zijn we onze laatste avond aan het vieren met kaas en wijn....in een gehucht 'Jolimetz ' genaamd. Er is niets joli aan het dorp, noch aan ons verblijf, maar wij, wij beseffen heel goed dat we een unieke reis aan het beleven zijn. Morgenavond zijn we terug thuis en zetten we onze 'levensreis ' verder ❤️

Morgen ons laatste verslag....
A demain

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis