Vandaag 90 km en 922 hm
Totaal 1886 km en 20 362 hm

Šibenik zal ons bijblijven als één van de pareltjes in de Balkan. Het stadje beviel ons enorm: mooi historisch centrum, niet te druk en heel gezellig. Deze morgen konden we dus niet zo maar vertrekken, we maakten nog een klein ommetje langs de haven.

We zaten iets na 8u al op de fiets want we hadden graag in Split de ferry van 15u naar het eiland Korčula genomen. Maar eerst wachtte ons een rit van een kleine 90 km met toch weer flink wat klimwerk.

En dat lukte goed, heel goed zelfs. De ene baai volgde na de andere, en voor de kust liggen tientallen kleine eilandjes. Heel mooi. Het valt ook op dat hier de laatste 10 à 20 jaar enorm veel gebouwd is. En nu nog zie je veel werven. De bouwsector doet hier ongetwijfeld goeie zaken.

We hadden de route van Eurovélo goed bestudeerd en alles liep op wieltjes, tot we toch weer een verrassing voorgeschoteld kregen. In de afdaling van onze hoogste berg van vandaag stuurde de gps ons van de mooie brede en rustige weg af in een smallere weg, die nog smaller werd,... en uiteindelijk overging in gravel, maar heel slechte gravel. Heel neig gevloekt dus op de kltzakken van Eurovélo. Stella en Tony (onze fietsen) werden zwaar op de proef gesteld en het is een mirakel dat we niet lek reden. We hebben niks tegen wat gravel, maar op stroken zoals vandaag ben je blij dat je recht blijft en heb je geen seconde de tijd om naar het landschap te kijken, dat nochtans mooi was. De focus ligt dan 100% op putten en dikke stenen. Later op de dag zijn we de info van Eurovélo nog wat grondiger gaan uitpluizen en we hebben weer wat bijgeleerd: macadam, dat zijn bij ons betonwegen uit de jaren stillekes, awel voor Eurovélo is dat gravel 😠. Ons enthousiasme over hun routes is vandaag serieus getemperd. Voor fietsers als wij (met een racefiets) zijn hun routes niet goed genoeg, en voor gravelbikers zullen ze te soft zijn wegens te weinig onverhard. Bon, we bekijken verder wat we er mee doen.

Onze lunch (fruit en broodjes) namen we op het enige rustige plekje in het veeeeeel te drukke Trogir. Dat zou nochtans ook een gezellig stadje moeten zijn. En verder reden we, alweer over slechte gravel, langs de start- en landingsbaan van de luchthaven van Split.

En zo bereikten we mooi op tijd Split. Ook daar was het druk, veel te veel toeristen die in onze weg liepen. We hielden het dus snel voor bekeken en keken al uit naar onze bijna 3 uur durende boottocht. Maar helaas, op de ferry van 15u mochten enkel voetgangers, geen fietsen. Er zat dus niks anders op dan de volgende boot te nemen, die van 17u30. We hebben de tijd nuttig gevuld met de route en logies voor morgen vast te leggen, bij een frisse pint 🍺met zicht op zee. Zo erg was het dus niet 😄.

Op de ferry van Split naar ons volgende eiland kwamen we voor de 4de keer in 2 dagen een jong koppel uit Quebec tegen. Zij fietsen van Istrië naar Dubrovnik, ook veel over de eilanden, dus ook af en toe de boot, en zowaar ook af en toe een bus... Geen commentaar, ze zijn trouwens sympathiek.

De boottocht was lang (bijna 3 uur), maar zalig en lekker ontspannend. We voelden ons verwende kinderen op een luxe cruise.

En zo werd het naar onze normen laat toen we op onze bestemming aankwamen. De gastheer van ons pension onthaalde ons met een lekkere zelfgemaakte grappa. En na een snelle douche zitten we nu op ons eten te wachten in een gezellige baai met een rustige en leuke sfeer. De gravelstroken zijn al lang vergeten 😉

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis