Vandaag 99 km, en 2248 hoogtemeters
Totaal 307 km en 4330 hoogtemeters

Vandaag zijn we door het noorden van Albanië gefietst om terug in Montenegro te belanden. Maar wat een bijzonder mooie dag! Hoewel het nog maar onze vierde fietsdag is, denken we dat het landschap niet mooier kan worden! We zullen zien...
Toch wel al een zekerheid: nooit, nimmer, jamais, logeren we nog in een motel op een rond punt aan een tankstation boven een bar waar de locals 's avonds, als iedereen slaapt, komen "vergaderen"! We hebben weinig geslapen maar aangezien we vroeg in bed lagen, heeft ons sportlijf toch kunnen recupereren 😊.
We zijn vroeg opgestaan om koffie te drinken in diezelfde bar en aan de rode oogjes van de koffie-man te zien, was het duidelijk dat hij tot even daarvoor ook de bar-man was geweest. Soit, toen we vertrokken rond 8.00, heb ik heel stilletjes onze sleutel naast de intussen ingedommelde man gelegd 😇.
Wij waren direct goed wakker want twee bergpassen moesten overwonnen worden. De eerste was een 12km lange kruistocht aan 7% gemiddeld. Een kruistocht omdat langs de kant van de weg grote plakkaten waren met de verschillende scènes uit de kruistocht van Jesus. Ik dacht dat we bijna boven waren toen hij van het kruis werd gehaald, maar we waren nog maar halfweg toen. Grapjassen, die Albanezen.
We werden wel de hele tijd getrakteerd op een ongelooflijk mooi zicht op het meer van Skhoder.
Maar het mooiste moest nog komen! Eenmaal boven hadden we een adembenemend mooi zicht over de volgende vallei! Via meerdere haarspeldbochten kwamen we in Tamarë, een recent gerenoveerd dorp temidden van de Albanese Alpen. We hebben er een tweede ontbijt genomen (omelet en beignets met honing en geitenkaas) en werden er bediend door een heel vriendelijke jongeman die absoluut wou dat we het goed hadden.
Maar dan begon het echte werk!!! Er werd ons een bergpas van 26 km lang geserveerd met regelmatig stukken rond 15 %! Afzien, maar de bergen die ons omgaven waren uniek. Een geologie-tentoonstelling.
De foto's spreken voor zich.
Na een korte afdaling, kwamen we terug aan de grens met Montenegro. Beiden vonden we het jammer dat we Albanië gingen verlaten, want dit land en in het bijzonder de bevolking , hebben een grote indruk op ons gemaakt. Zo oprecht vriendelijke mensen die blij zijn dat je hun land wil leren kennen. Albanië heeft zijn reputatie niet mee, maar dat is onterecht. Allen daarheen!
Zelfs de politieman aan de grens vroeg of we water wouden, nog voor hij onze ID-kaarten controleerde 😍.
Na de grens volgde nog een rit van 25 gemakkeijke kilometers tot ons logement we wouden dit doen zonder stoppen maar na enkele kilometers was het licht bij ons beiden uit. We zijn gestopt aan een mini winkeltje dat bestond uit wat platen. Ik ging al zitten op de trappen van het huis ernaast en Guy zou twee fanta's kopen. Ik begon al te denken dat hij wel heel lang weg bleef toen plots veel vrouwengegiechel weerklonk en een breed glimlachende Guy buiten kwam 😁. Hij had ze allemaal gecharmeerd. Soit, we zijn er toch even gebleven want heel de familie wou kennismaken met die twee gekke Belgen. Maar zo leuk, deze ontmoetingen!
En nu zijn we in Andrjevic en gaan we lekker eten en goed slapen. Morgen volgt terug een mooie fietsrit.

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis