Vandaag 137 km
Totaal 2435 km

We zouden vandaag een offday kunnen noemen maar dat doen we niet. Neemt niet weg dat jullie misschien niet vrolijk zullen worden, maar ik zal mijn best doen.

Gisterenavond waren we de laatste kilometers in de pletsende regen naar onze b&b gefietst. Niks speciaals deze keer. Deze morgen keken we zoals steeds uit naar het ontbijt. Ik denk dat ze hun stokbrood bakken of opwarmen in een steenoven. Maar we kregen de stenen, het brood ligt nog in de oven...

Bon, we lossen dat dan op door na een uur of zo in een stadje een 2de ontbijt te nemen. Wij dus hoopvol naar Méru. En joepie, het was markt, dus eten genoeg. Maar helaas, wegenwerken in elke straat, raar volkje, super agressieve chauffeur die ons met gierende banden voorbijstoof in de smalle straatjes. Franse colère n°1 😁

Kort daarna is een vrachtwagen rakelings lang ons geraasd. Gelukkig hadden we ons stuur goed vast, maar op zulke momenten besef je wel dat het allemaal snel kan gebeurd zijn. FC n°2. En nog iets later moest een trut haar remmen dichtgooien en slippen, omdat ze door te traag😉 te rijden te laat besefte dat ze ons niet kon inhalen zonder frontaal op een tegenligger te eindigen. Mijn vocabulaire is niet voor publicatie vatbeer. FC n°3.

Intussen was het gelukkig 😉 beginnen regenen zodat wij én onze Franse autovrienden wat afkoelden. En snel stopte het met stilletjes regenen en begon het te gieten. Nu kunnen we ons weer voorstellen wat jullie, arme sukkels, daar in België allemaal moeten meemaken de laatste tijd. Wij gelukzakken, zijn bijna een maand onderweg en hadden nog geen druppel regen gezien. Maar met wat ze vandaag gedurende 3 uur over ons gegoten hebben staan we weer gelijk.

Fietsen in de regen betekent ook meer risico op een lekke band. En ja hoor, rond de middag Lucie lek vooraan. Maar, elk nadeel heb zijn voordelen 😁. Terwijl we die band herstelden onder een afdak regende het nóg harder. En bovendien, ik had in de Spaanse bergen al een lekke band gehad en dreigde voor eeuwig belachelijk gemaakt te worden als looser, maar nu staan we gelijk. Ik heb met een brede glimlach madame haar lekke band helpen wisselen.

Intussen reden we door dorpjes en velden, maar de omstandigheden lieten ons niet toe er foto's van te nemen. De goudgele stoppels van de gemaaide graanvelden zagen bruin vandaag, maar toch blijven ze mooi. En dan verschijnt er ineens een watertoren die beschilderd is met Le Petit Prince, is dit allemaal toeval vragen we ons dan af...

In de loop van de namiddag stopte het gelukkig met regenen en gaf de zon snel warmte. We hadden meer kunnen doen in Compiègne want dat leek een mooi stadje, maar als we alletwee honger en dorst hebben blijf je best uit onze buurt 😉.

In het tropisch regenwoud van Compiègne liggen excellente fietspaden. We waren in de buurt van de treinwagon waar in 1918 de vrede van WO1 werd getekend. Onze bestemming vandaag was Noyon, wereldberoemd bij alle duivenmelkers onder ons. En met de kathedraal in zicht gebeurde wat beter niet gebeurd was, maar ja... ik lek vanachter. Ik stond dus weer, letterlijk en figuurlijk, met beide voeten op de grond 🤪.

Intussen zijn de fietsen gekuist, is de band hersteld, hebben we lekker gegeten, genieten we van een fles rosé in een wijnbar met live muziek.

Dus voilà, om al die onnozele maar heel goeie redenen zijn we toch content van onze dag en weten we nu al dat de duiven morgen zullen gelost worden in Noyon, weer of geen weer 🌞

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis