Vandaag 91 km
Totaal: 1812 km


Angoulême is de moeite om even te bezoeken mochten jullie op de autostrade naar het zuiden zijn. Gisteravond hebben we daar geproefd van de gezelligheid, de mooie gebouwen en alles wat met stripverhaal te maken heeft.

We logeerden bij een sympathiek vrouwtje die ons gesoigneerd heeft met een uitgebreid ontbijt op haar dakterras. Ze wou enkel op de foto met haar hoed op omdat haar haar niet goed lag en nadat ze akkoord was dat het nog steeds beter ligt dan het mijne dat al drie weken in een helm verstopt zit 😉.

We zijn nog even door het verrassend mooie oude centrum gereden en binnen gesprongen op de markt in de overdekte hallen. Mooie kleuren en geuren waarbij vooral de toonbank met een pallet aan olijven mijn aandacht trok. Ik vroeg of ik een foto mocht trekken en kreeg prompt een zakje cadeau voor bij de apéro 😇.

Enkele kilometers na Angoulême zaten we temidden van eindeloze mooie zonnebloemvelden. De ideale plaats voor een plasje, vond Guy, tot hij merkte dat hij in het zicht stond van duizenden blozende zonnebloemen. En ik citeer Guy even toen hij tegen de bloemen zei: " Niet kijken, draai u allemaal eens om! ", maar je omdraaien als zonnebloem , zo snel gaat dat uiteraard niet😆. Soit, we hebben een veld vol giechelende zonnebloemen achtergelaten en de twee die met Guy op de foto mochten, zijn nu waarschijnlijk nog richting het noorden gedraaid, de richting naar waar wij zijn weggereden 😍.

Vandaag zijn we weer verwend geweest door de landschappen en de kleine dorpjes. Te vermelden zijn zeker Nanteuil-en-Vallée en Charroux. Beiden waren belangrijke plaatsen met kloosters en abdijen tijdens de Middeleeuwen maar beiden dragen nog de sporen van de Honderdjarige Oorlog en de verwoestingen door de Engelsen. Feit is dat deze streek een tijdlang Engels is geweest en dat merken we zeker aan de aanwezigheid van veel Engelsen, van wie sommigen hier wonen. In Charroux, waar een indrukwekkende achthoekige toren nog overblijft van een grote abdij is zelfs de lokale bar omgetoverd tot 'pub' en spreekt iedereen Engels.

Onze rit bracht ons dichter bij Poitiers, de stad die we morgen willen bezoeken.

Toen we vandaag het nieuws vernamen dat Martine Tanghe is overleden, waren we beiden even van de kaart. Uiteraard omdat Martine het beste journaalanker ooit was en omdat 67 jaar véél te jong is, maar ook omdat je, als je zelf nog maar net een behandeling tegen borstkanker achter de rug hebt, je niet wil geconfronteerd worden met het nieuws dat iemand tien jaar na een succesvolle behandeling toch overlijdt aan de gevolgen van kanker. Zelf wil ik ook iedereen die er mee geconfronteerd wordt een hart onder de riem steken en tonen dat je na de diagnose nog ongelooflijke dingen kan doen, maar het besef dat het leven kwetsbaar is, is groot. En dat is meteen ook de reden dat we deze reis nú doen, en niet "ooit ".

Vandaag waren er dus ook enkele "stille " kilometers, maar dat kan en mag.

Maar dat het leven veel moois in petto heeft, is deze avond weer eens bewezen. Wij zijn hier bij toeval (bestaat dat wel?) beland bij een ongelooflijk sympathiek koppel die ons in hun tuin de apero aangeboden hebben, die veel interessants te vertellen hebben en met wie we zo meteen pizza gaan eten omdat het enige restaurant hier gesloten is. Et oui, la vie est belle! ❤️

Geschreven door Lucie-en-guy.op.reis