Hallo alweer!
Hier een nieuw reisverslag, ditmaal geschreven op een heuse computer in de bibliotheek in Agnes Water. Maar eerst zal ik even vertellen hoe we hier zijn beland.
Na Magnetic Island zijn we richting het Green Bowl national park gegaan. Die met die wandeltocht van 17 kilometer die we uiteindelijk toch hebben gedaan! Onderweg hebben we 8 keer de rivier moeten oversteken, waarbij je tot je middel door het water moest. Daar lustten de muggen wel pap van, want we zijn allebei helemaal lek gestoken. Aan het eind van de route werden we wel beloond met een schitterende waterval. Omdat we rond 2 uur klaar waren met deze wandeling, zijn we gelijk doorgereden naar Airlie Beach, de toegangspoort tot de Whitsunday eilanden, een paradijselijk archipel. Iedereen heeft hier vast wel eens een foto van gezien. Het betreft de prachtige blauwe wateren met het maagdelijk witte zand dat in mooie vormen is neergelegd door het water. Ik zal een foto bijvoegen en dan weten jullie vast wat ik bedoel.
De eerste nacht in Airlie Beach zaten we op een camping en hebben we een Nederlands meisje, een Australische jongen en een Canadese jongen leren kennen. Zij reisden stuk voor stuk alleen in een camperbusje en hadden elkaar al een paar dagen geleden ontmoet. Samen gezellig uitgeweest in een club genaamd Mama Africa, met een echte zebra-dansvloer. Hier hebben we Anne's 28e levensjaar ook ingeluid, maar helaas zonder shotjes. Ze hebben hier een of andere laffe regel bedacht dat je in deze staat na 12 uur geen shots meer mag bestellen. De volgende dag ook nog met elkaar opgetrokken en naar de plaatselijke lagoon geweest en afgelopen maandag was het tijd voor onze trip naar de Whitsundays. Om maar weer even terug te gaan naar onze vriend James Cook: deze beste man voer langs de eilanden op Pinksteren (Whitsunday in het Engels). Vandaar de naam Whitsundayeilanden. Overigens had de beste man geen rekening gehouden met het tijdsverschil tussen Engeland en Australie, en naar later bleek was het al de dag na Pinksteren toen hij hier langsvoer.
We hadden een tour geboekt voor 3 dagen met dus 2 overnachtingen op een boot. De crew bestond uit gigantisch overdreven patsers waar zo ongeveer niemand op de boot op zat te wachten. Schreeuwen naar de toeristen in het kader van 'goh wat zijn wij gezellig'. De eerste dag gingen we pas laat weg en konden we nog net voor zonsopgang een duik in het water nemen, dat kraakhelder, blauw en warm was! Aangezien het hier, nu we steeds zuidelijker komen, aardig afkoelt als de zon onder is, was die ene duik genoeg om het koud te krijgen toen we weer uit het water kwamen. De volgende dag werden we om half 7 gewekt voor het ontbijt, dat bestond uit brood met beleg en een heerlijke fruitsalade. We voerden gelijk uit naar de volgende stop: Whitsunday Island. Dit is het bekendste eiland van de eilandengroep, omdat hier het mooie witte zand te vinden is. Dit zand is zo wit omdat het erg puur is: het bestaat voor 98.9% uit silicium. Het is erg fijn zand en het is hier terechtgekomen via een bepaald proces (precies weet ik het niet meer) en dat proces was een eenmalige gebeurtenis. Met andere woorden: het fijne bijzondere zand wordt niet meer aangevuld. Als het strand leeg is, zal het dus altijd leeg blijven. Alleen de NASA mag hier zand vandaan halen om het te gebruiken om hun supertelescopen mee te polijsten. Het is dus streng verboden om zand mee te nemen van dit eiland, en ik heb gehoord dat er een boete op staat van 20.000 dollar. Natuurlijk vond ik wel dat ik door kon gaan voor iemand van de NASA dus heb ik maar een bescheiden hoeveelheid zand in mijn broekzak gestopt. Hoe ik dit het land uit ga smokkelen is een tweede ding…
Goed, terug naar de boot! Toen we aan land gingen op Whitsunday Island hebben we een haai gezien en een pijlstaartrog. Dat is het dier dat de bekende Australische bioloog Steve Irwin heeft gedood. Dat beest sabbelde gewoon aan onze voeten en het was best eng, maar zo lang ze zich niet bedreigd voelen zullen ze blijkbaar nooit steken. Nadat we hier klaar waren, zijn we ‘s middags naar een prachtig mooi stuk koraal gevaren! Echt geweldig mooi gesnorkeld, veel kleur en hele mooie vissen. Het koraal was hier een stuk mooier dan bij Cairns. Ook hadden we op de boot een glijbaan en duikplank vanwaar je coole kunstjes kon doen richting het water. Ze hadden ook stand-up paddleboards en nog andere dingen waardoor iedereen fijn kon recreeren. (Ja er horen puntjes op die e, maar ik weet niet hoe dat werkt met dit toetsenbord). Toen we verder gingen naar onze volgende stop, zagen we nog een moeder met baby-dolfijn voor onze boot springen. Een uur later zagen we ook nog 3 bultrugwalvissen, waarvan ook 1 baby. Die beesten zijn gigantisch groot en echt heel indrukwekkend. Ze waren uiteindelijk op 20 meter ongeveer en de hele boot was stil vanwege het respect wat je automatisch opbrengt voor zo’n reusachtig dier. Al met al een geweldige tour, veel gezien en gedaan en echt een mooie ervaring. Ook al is het een mega uitgemolken toeristische attractie waar veeeeel te veel mensen zijn: het is het waard.

Nadat we weer aan land waren, zijn we naar Eungella national park geweest, waar we het vogelbekdier hebben gespot. Een apart beest, het is het enige zoogdier ter wereld dat eieren legt en het ziet er gewoon raar uit. Verder weinig gedaan in dit national park, maar we zaten wel op een geweldige bushcamping met een hele simpele faciliteiten. Ondanks de simpelheid was het prachtig aangelegd en heel authentiek. Zo was de douche aan 1 kant open en kon je het regenwoud inkijken, aangezien daar toch niemand komt. Ook hebben we hier een Nederlands gezin ontmoet dat met 2 kleine kinderen van 1 en 4 jaar aan het kamperen waren voor 7 weken. Ze hadden alleen een auto en een tent, dus een heel gedoe om zo te reizen door Australië met de kinders. De volgende dag kwamen we Carolien, het Nederlandse meisje van Airlie Beach tegen. Samen richting Carnarvon Gorge national park gereden, om daar vervolgens een 28 kilometer lange wandeltocht te doen. Inclusief klimmen nog wel. Ik wist niet dat ik dat kon maar ik heb mijn lang verstopte wandelgenen ergens gevonden. Het national park was schitterend, en er waren bijna geen mensen! Dat komt omdat de meeste reizigers alleen de populaire kuststeden aandoen, en dit park ligt zo’n 600 kilometer landinwaarts. Voor veel mensen niet de moeite dus. Een verstopt pareltje dus, wat het daardoor nog mooier maakt omdat het er niet zo afgeladen is. Vrijwel alle mensen die op de camping waren waren bejaard. Op elke camping tot nu is het overigens afgeladen met bejaarden, die gigantische campers hebben en vanuit het zuiden komen overwinteren in het noorden. Wij haalden de gemiddelde leeftijd dus drastisch omlaag. We hebben nog 2 broers ontmoet die rond dezelfde leeftijd als wij waren en hier nog een paar biertjes mee gedronken rond het kampvuur. De volgende dag gingen Anne, Carolien en de 2 broers om VIJF uur ‘s ochtends nog een andere wandeltocht doen, eentje waarbij de zonsopgang adembenemend zou zijn. Ik heb hiervoor gepast en heb heerlijk uitgeslapen. Achteraf wel een beetje jammer, want de foto’s die ze lieten zien waren wel heel erg mooi!
Nadat ze er weer waren nog even samen ontbeten en vervolgens zijn we 500 kilometer gaan rijden richting Agnes Water, waar we dus nu zijn. Dit is een klein mini-dorpje met een hele mooie kustlijn. Gisteren hebben we onze eerste surfles gehad. 3 uurtjes surfen voor slechts 17 dollar, een koopje. Volkssport nummer 1 is dus beoefend! Ondanks het nogal twijfelachtige niveau wat ik haalde was het wel erg leuk om te doen. Zo dadelijk gaan we nog een board huren en dan zelf een beetje aanklooien en ervaring opbouwen, zodat we straks mega gevorderd worden! Ook zijn we gisteren naar het buurdorp Town of 1770 geweest (James Cook kwam hier in 1770 aan land. Aangezien dit land bijna geen geschiedenis heeft is dus alles naar die verrekte Cook vernoemd) en hebben hier de zonsondergang gezien, die echt prachtig was! Zie foto’s zal ik maar weer zeggen. Volgens mij is dit verhaal alweer schrikbarend lang dus ik zal er een eind aan maken! Ik bied alvast mijn excuus aan voor de gekke spellingsfouten die er ongetwijfeld inzitten, want deze computer doet heel veel aan auto-correctie.
Groetjes uit Aussie

Geschreven door Lindasreis