Weer ruim een week voorbij in dit veelzijdige land en weer zoveel meegemaakt!
Eenmaal aangekomen in Cairns vanuit Darwin, ben ik met Christian en zijn neven, Richard en Michel, naar een rodeo geweest. Een groot evenement waarbij mensen van heinde en ver komen om te kijken en deel te nemen. De countrymensen trekken hun mooiste gekleurde countryblousjes ervoor aan de meisjes lopen rond in spijkerbroeken met glitters. Een bepaalde mode op rodeo's en andere dergelijke outbackfeesten blijkbaar.
Op het festivalterrein de tenten opgezet en mooi een paar biertjes gedronken zoals het hoort natuurlijk. Zaterdag en zondag naar de rodeo gekeken, waarbij verschillende disciplines aan bod komen. De klassieke rodeo zoals iedereen die kent op een wilde stier natuurlijk, maar ook op een wild paard (die ze wild krijgen door een band strak om hun buik te binden), lasso werpen, kalfjes vangen door erop te springen vanaf een paard en elegant op een paard allerlei mooie kunstjes laten zien. Kortom een mooi evenement wat je gewoon gezien moet hebben als je in Australië bent.

De volgende dag zijn we naar een camping gegaan waar 's nachts bleek dat onze tenten allemaal niet waterdicht maken en we drijvend wakker werden. Ook 's de autoramen open laten staan waardoor er 4 centimeter water in de auto stond.. Dat hoort er ook bij! De zon kan niet altijd schijnen hier.

Maandagmiddag hebben we Anne opgehaald van het vliegtuig en zijn we met z'n allen gelijk doorgereden naar de noordelijke punt van Cairns. De eerst stop was bij Cape Tribulation, oftewel Kaap van Ellende. Dit is zo genoemd nadat ontdekkingsreiziger James Cook met zijn schip tegen het koraal kapotsloeg. De plaatselijke toeristenindustrie hanteert hier de slogan 'Where the Rainforest meets the reef,' vandaar de titel. Maargoed, eenmaal aangekomen in het donker was het wederom het weer wat niet meewerkte. Natuurlijk ook logisch, aangezien dit een gebied is wat The wet tropics wordt genoemd. Dan maar in een hostel in plaats van een camping. Het hostel zat midden op een mooie plek in het regenwoud. Snel even gekookt en 's avonds enkele partijtjes Uno gespeeld onder het genot van een doos goon, de Australische wijn die je in een doos met daarin een zak koopt van 4 liter. De enige betaalbare vorm van alcohol en waardoor je rare katers krijgt.

De volgende dag hebben we de gaafste weg tot nu gereden, de Bloomfield Track. Een ruige offroadweg midden door het regenwoud. De bochtigste, hobbeligste, stijlste en ruigste weg waarop ik ooit heb gereden. Je gaat door meerdere rivieren met de auto en het hobbelt continue gigantisch. Ik zweette peentjes toen ik reed want je moet best gefocust zijn en 1 stuurfoutje kan soms al zorgen dat je het gebergte afstuitert of andere ongelukken maakt, omdat de weg heel onoverzichtelijk is. Onze Jeep raakte al aan de kook door al het geklim, waardoor Anne de auto tot Captain Cook heeft omgedoopt. Ook de jongens kwamen niet ongeschonden uit de strijd: de motor die achterop zit bij hen was er bijna afgevallen en lag ineens plat op de drager. Natuurlijk gebeurde dit net op het moment waarop zij ons inhaalden (terwijl dat al zo ongeveer onmogelijk is op die weg) en werd onze prachtige Jeep nog bijna geschaaft door de crossmotor. Uiteindelijk is alles goed gekomen en konden we weer verder.

Eenmaal aangekomen in Cooktown (juist, ook vernoemd naar James Cook) was het weer iets beter en zijn we mooi gaan kamperen. Paar mooie uitzichten gehad en de volgende dag weer over de Bloomfield Road terug gegaan naar Cape Tribulation. Hier hebben we afscheid genomen van de jongens omdat zij weer aan het werk mochten de volgende dag. Anne en ik hebben nog een nacht in de rimboe gekampeerd waarbij we 's ochtends wakker werden in een modderpoel, maar ook dat mocht de pret niet drukken. Vol goede moed gingen we op pad en een wandeltocht doen van slechts 7 km. Aangeraden werd om hier 3-4 liter water p.p. voor mee te nemen en hier 5 á 6 uur voor uit te trekken. Het was een helse tocht dwars door de jungle die leidde naar een bergtop van 650 meter hoog. Nu ik dit typ, 4 dagen later, heb ik nog steeds spierpijn. Echt omeunig zwaar en toen we bij de top waren was het ook nog eens mistig, zodat ons het beloofde uitzicht ook nog door de neus werd geboord. Ook heb ik ontelbare bloedzuigers op mijn benen eruit moeten trekken, die zaten echt overal. Walgelijk. De terugweg was zo mogelijk nog helser, aangezien ik minstens 20 keer gevallen ben omdat het door de regen erg glad was en mijn Primarkschoentjes van 15 euro toch niet de beste keuze waren voor deze wandeltocht. Uiteindelijk moe maar voldaan, natgeregend en bezweet een welverdiende douche gehad, en vervolgens weer teruggereden naar Cairns. Op naar het mooie weer!

De volgende dag naar een mooi strandje geweest vlak buiten Cairns, omdat Anne nog een zogenaamd Nederlands kantoorkleurtje heeft en wil 'profiteren' van het gat in de ozonlaag. Zaterdag hebben we een tour over The Great Barrier Reef gemaakt, 1 van de grootste toeristische trekpleisters die Australië heeft.
Op een bootje 1,5 uur gevaren naar het koraal voor de eerste stop om te snorkelen. Het koraal was hier erg verbleekt en weinig kleurtjes, maar de vissen waren wel mooi en in alle kleuren van de regenboog. Vervolgens iets verder gevaren naar het plek waar het koraal minder aangetast was en een stuk mooier, met ook hier weer superkleurrijke vissen.

Al met al een leuke tour, maar voor mijn gevoel wordt het Great Barrier Reef wel wat te veel credit gegeven. Het heeft een goeie naam maar ik vond het koraal aan de westkust een stuk mooier en kleurrijker. Je kon daar vanaf het strand 5 meter zwemmen en direct snorkelen, zonder dat je daar veel te veel geld voor een tour hoeft uit te geven.

Na deze alsnog hele leuke activiteit zijn we naar Dimbulah gereden waar Christian en zijn neven werken en hebben we daar eens even de mangoboerderij bekeken en enkele liters goon en bier mans gemaakt. De volgende dag stond behalve hoofdpijn ook een bbq aan de rivier vlakbij op de planning. Alles in de auto gepakt en vervolgens hebben we mooi stationair gerecreëerd aan de oever van de rivier. Een kampvuur met gepofte aardappel, vlees op de bbq en genoeg bier in de koelbox zijn al snel ingrediënten voor een goeie zondag. Er is zelfs nog een vis van 4 centimeter gevangen en ook zat er nog een sportief randje aan doordat we nog hebben gevolleybalt en gebadmintont. Al met al een super chill dagje en vandaag zijn Anne en ik naar Mission Beach gereden en zitten de boys weer tussen de mango's en avocado's. Anne heeft net geskydived wat ze helemaal geweldig vond en ze zit nog vol met adrenaline. De kust is hier een plaatje met alle eilanden erbij en dus had ze een gigantisch mooi uitzicht daarboven! Ook zie je vanuit de lucht het rif en op lagere hoogte zeeschildpadden en andere vissen. Ik, de nog niet werkende net afgestudeerde arme student moest vanaf het strandje toekijken omdat ik helaas nog net geen miljonair ben.
Morgen gaan we naar Magnetic Island en verder zien we wel weer.
Gegroet vanuit Aussie

Geschreven door Lindasreis