De afgelopen 3 dagen hebben we doorgebracht in Karanjini National Park, een echte 'highlight'. Het staat bekend om haar diepe kloven die 2 miljard jaar geleden zijn ontstaan. Het is één van de oudste stenen ter wereld. De kloven bestaan uit duizenden lagen, die in de loop van de tijd zijn ontstaan door bezinksel in de oceaan. Het zit er vol met ijzer, het is tevens één van de meest ijzerhoudende gebieden ter wereld. Maar aangezien het een national park is, mag de ijzer niet worden gewonnen. Net buiten het gebied zie je wel veel mijndorpjes. Soms zie je op de weg een escorte met eerst een auto met zwaailampen en een waarschuwingsbordje 'Oversized'. Na 500 meter volgt er dan een joekel van een 'roadtrain'(een gigantische monstertruck) die dan zo'n kolosale mijntruck vervoerd. Echt immens groot, wij moeten dan aan de kant gaan staan omdat dat ding veel te breed is. Het national park is superindrukwekkend. Zie de foto's! De eerste kloof die we ingingen had de geur van de dood. Ik begon spontaan religieus te worden en was ervan overtuigd dat dit de hel was. Na 10 minuten kwamen we erachter dat de hele kloof, ongeveer 80 meter hoog en 1,5 meter breed waar we in konden lopen, vol zat met vliegenlarven. Het was ronduit walgelijk en ik had dat aangeraakt zonder dat ik het door had. Snel eruit, op naar de volgende! Die was beter, en er stroomde water onderin de kloof. Aan het eind van de route in de kloof was een zwembad... Super!! Wat mooi.. Kristalhelder fris water en aps je omhoog keek zag je een beetje lucht en voor de rest alleen de door geoxideerd ijzer rood geworden kloof. Hier even gebadderd, en vervolgens naar de camping. Potje gekaart, gekookt en een biertje gedronken. We kregen gezelschap van een megaspin, zie foto. Die hebben we maar even bedekt met een plastic bakje en voor we zijn gaan slapen weer vrijgelaten. De volgende dag weer naar een andere kloof. De eerste was niet zo veel aan, omdat de waterval bijna droog stond. Het regenseizoen is immers al geëindigd hier. De volgende was prachtig! Ik wou al eigenlijk geen kloofafdalingen doen omdat mijn broze kuitjes al flink waren verzuurd, maar op aanraden van mijn Britse reisgenoot toch maar gegaan. Onderin de kloof was er een totaal andere wereld. Veel groen, en ook hier stromend water en een prachtig gezicht als je omhoog keek. De routes naar beneden (en dus weer omhoog) bestaan alleen uit afgebrokkelde stukken steen. Het is absoluut geen pad te noemen, het is heel steil en gevaarlijk, omdat het gesteente zo broos is. Je moet veel klimmen en continue geconcentreerd zijn om te bepalen op welk stuk steen je je voeten neerzet. Er is nergens een railing of trap, je moet het doen met de route die de natuur heeft bepaald. Hoe dan ook, mijn cheape primarkschoentjes hebben goed hun best gedaan! De laatste bezichtiging aan het eind van de dag was er 1 uit het kaliber 'paradijs'. Ditmaal wel een goed begaanbare route. De eerste plek waar we kwamen was er een mooie waterval mét water en een plek om te zwemmen. Toen we iets verder liepen door de jungle (zo gek, alles is droog en dor en dan kom je onderaan in een kloof en is er een oase van groen, bijna net een tropisch regenwoud), kwamen we bij een echt mooi meertje uit. Eentje die niet zal misstaan in welke reisgids dan ook. Er was zelfs een trapje om dit 'zwembad' te betreden! Ook een waterval, waar je onder kon zitten. Overal in de bomen waar je keek waren grote vleermuizen te zien. Vandaag gaan we nog weer even terug naar dat plekje om er nog wat langer van te genieten, want gisteren werd het al een beetje donker.

Ik zit inmiddels onder de blauwe plekken en schrammen van het klimmen, maar dat mag de pret niet bederven. Oh en overal is het voor Australië zo typerende rode zand! Echt overal. Witte sokken en shirtjes zijn rood, mijn voeten, handen en gezicht idemdito. Het is zo poederachtig rood en omdat er nergens stromend water is, is het moeilijk om alles schoon te houden.

Gisteravond nog een grapje incidentje gehad. We hoorden ineens een hond heel wild blaffen. Richard schrok zich dood en scheet 7 kleuren. 'That must be a dingo! That must be a dingo!' Een dingo is een wilde hond in Australië en die kunnen gevaarlijk zijn. Maar het bleek de hond van onze buren haha... Tja, je weet het maar nooit!

Gisteren trouwens ook heerlijk gegeten, gebakken vis, bonen in tomatensaus en gepofte zoete aardappel!! Hemels! Zelf een kampvuurtje gestokkerd. Eerst wou het niet branden omdat we er eucaliptushout op hadden gegooid (wat overigens heerlijk ruikt). Na wat research kwamen we erachter dat de eucaliptusboom resistent is voor bosbranden en dat dat de reden is dat het niet wou branden. Hoe dan ook, de tuffels waren goed gaar doordat we ander goed hout hadden gevonden!

Inmiddels al 9 dagen aan het kamperen. De laatste douche die ik had was 4 dagen geleden, maar gelukkig zijn er hier de plekken waar je kunt zwemmen en iets kunt wassen. Ik voel me al aardig 1 met de natuur, best goed te doen zo!
We hebben trouwens ook een huisdier, namelijk een muis! Die zit ergens in onze auto, we vinden elke dag wel iets waar hij aan heeft geknabbeld. Geen idee hoe we die eruit krijgen, wat mij betreft mag hij blijven zitten en gratis meeliften!

Hopelijk heeft iedereen een goeie Koningsdag gehad! Jammer dat ik het niet heb kunnen vieren met jullie... Volgend jaar beter!!

Geschreven door Lindasreis