Vervlogen mijnbouw

Australië, Mataranka

Inmiddels alweer een week aan het werk op Flying Fox Station. Een kamp waar veel bedrijvigheid is. Of was, moet ik eigenlijk zeggen. Het station valt onder MS Contracting, oftewel Mark Sullivan Constracting. Mark is dus mijn baas, een bezige bij. Vliegt helikopter, drijft koeien bijeen en doet dus ook divers contractwerk. Zo is er op zijn grondgebied een bepaald metaal te vinden wat ze verwerken in staal om het sterker te maken. Vraag me niet hoe het heet, maar het schijnt aardigwat op te leveren. Ook verhuurt hij trucks voor straatwerk en andere doeleinden, te veel om op te noemen.

En voormalige grote bezigheid van het bedrijf was de mijnbouw. De laatste ijzererts is in november gewonnen en verscheept naar China. Daarna kwam de ijzermarkt op z'n gatte liggen en werd alles stilgelegd. Een gigantische stagnatie wat door al het kapitaal als achteruitgang kan worden gezien. Want hier op het station staan de roadtrains geparkeerd, al meer dan een halfjaar doelloos in waarde aan het verminderen. Ook allerlei andere units voor het 'remote camp' (het 'ijzerertskamp' was 60 km van het basiskamp waar ik zit) staan nu op dit station.

Daaronder vallen zo'n 120 woonunits, ingericht met koelkast, bed etc. Allemaal aardig nieuw, ik gok 1-2 jaar oud. Ook complete eetzalen, keukens, voorraadkasten, douches, toiletten, 4 wasruimtes met 6 wasmachines/droogtrommels per unit. Gigantisch duur dus om stil te staan. Maar mijn baas wil wachten tot de markt weer opkomt, en als dat gebeurt dan wordt het kamp binnen 10 dagen opgebouwd en de mijn productief gemaakt.

Momenteel zijn we bezig om al deze units schoon te maken. Van de buitenkant krijgen ze een nieuw laagje verf zodat ze klaar zijn om weer gebruikt te worden als het nodig is. Het fijne stof zit in alle hoeken en gaten van deze units, dus ze moeten aardig precies schoongemaakt worden. Maar, zoals sommige Australiërs zeggen "that's how we life, we life with the dust." Ze zijn eraan gewend dus zou je zeggen.

Ik heb al aardig wat handige dingen gevonden in deze leegstaande badkamers. Shampoo, conditioner, bodylotion etcetera... Allemaal voor mij!! Daar ik niet verwacht dat er mijnwerkers terugkomen specifiek voor hun naar cacao ruikende bodylotion, gebruik ik het zelf maar. Want ja, bodylotion is zo'n ding waar je hier niet zonder kunt. Door de zon en door het harde water hier, droogt mijn huid gigantisch uit. Mijn eens zo zachte voetjes zijn veranderd in ruwe harde knoesten. Ook veranderd mijn haar al aardig in strootouw, maar gelukkig is daar nog altijd de conditioner.

De eerste dagen dat ik hier werkte, moest ik samen met Rowan, de kokkin, door alle koelingen en voorraadkasten gaan en alles op datum checken. Dat wil zeggen, ik deed het werk en zij stond erbij. Ondanks haar ietwat luie natuur is ze wel ontzettend aardig. Samen alles doorgenomen, en er was echt zooooveel over de datum. Omdat er dus een ander kamp was die moest voorzien in de behoefte van aardig wat noeste mijnwerkers, was en echt veel voorraad ingeslagen. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat dit een Verenigde Naties noodhulpkamp was om arme kindjes in Afrika eten te geven.

Zakken van 10 kg met bloem, zelfrijzend bakmeel, rijst, suiker, allerlei soorten pasta en kokos (kokos? Ja kokos, dat wat je zeer zelden gebruikt). 10 literverpakkingen met tomatensaus, barbecuesaus, sojasaus, satesaus enzovoort. Megaveel mosterd, chinese saus, weet ik veel wat voor sauzen nog meer. Echt gigantisch. En dat terwijl er momenteel 'slechts' 20 mensen zijn waarvoor gekookt moet worden. Over een paar weken zijn dat er nog 7.

Veel van dit alles was over de datum, en aangezien de gezondheidsinspectie deze of volgende week komt, moesten we echt massa's weggegooien. Echt te bizar voor woorden. Ook droge producten als kruiden, suiker en bloem en ingeblikt voedsel werd zonder pardon weggeflikkerd. Alle vuilnis hier verbranden ze, dus het rook dan wel weer lekker moet ik zeggen. Ik heb nog wel een paar mueslirepen en jam achterover kunnen drukken voor eigen gebruik. Want ja om nou 30 mueslirepen te verbranden die 2 maanden over de datum zijn??

Nadat alles was weggegooid hebben we alles goed gereorganiseerd en weer een overzichtelijk geheel gemaakt van deze mini privé-Sligro in de bush bush.

Vervolgens mocht ik mij toeleggen op het schoonmaken van de units, een aardig leuk werk moet ik zeggen. Vooral omdat Margie en Dave, een echtpaar die er ook werkt, mij hierin sturen. Mensen met een hart van goud. Werken beide al 3 jaar af en aan op dit station maar zijn eigenlijk wel klaar voor hun pensioen.

Aangezien de werkzaamheden op het station wat opdrogen, werd mij letterlijk verteld dat ik het rustig aan moet doen. Alles op eigen tempo, even rusten wanneer ik dat wil en vooral niks gehaast doen. Want als alles te snel klaar is moet ik hier vertrekken, en ik wil natuurlijk het liefst nog een paar weken blijven om geld te verdienen. Ook zal de vrouwelijke wederhelft van het echtpaar dan zonder werk komen te zitten. Dus we smeren het weinige werk wat er is uit over net iets meer tijd dan nodig is. Ethisch gezien is dit natuurlijk absoluut niet nobel en loyaal, maar het wordt mij gezegd door de mensen met wie ik direct samenwerk. Dus daar heb ik natuurlijk naar te luisteren. Bijkomend voordeel is dat ik hier per uur betaald krijg, zo'n 20 dollar. Dat is wel weer fijn!

Het betekent wel dat het als og aardige pokkelen is hoor, ik lig niet de hele dag met een stuk stro in m'n mond een fiësta te houden. De units staan in de volle zon en ik kan je zeggen, deze dingen kunnen aardig heet worden! Alles moet gedaan worden, van vloer tot plafond en in elk kastje en hokje moet worden gepoetst, aangezien dat vreselijke rode zand overal zit.

De foto's laat ik bij dit verslag maar even achterwege, aangezien ik nog steeds een crimineel hoog bedrag betaal voor een klein beetje internet.

Moet trouwens wel zeggen dat het fijn is om met het komende EK hier in Australië te zitten, aangezien Nederland toch niet mee doet. Zou alleen maar frustrerend zijn om naar te kijken. Hier vinden ze voetbal (hier soccer genoemd) geen voetbal. De enige soort football dat hier gespeeld wordt is rugby, dat is hun alles! Normaal voetbal zoals wij dat kennen is immers voor mietjes...

Geschreven door

Al 4 reacties bij dit reisverslag

Leuk verhaal weer en smeuïg verteld leer meteen nog beetje geschiedenis en de cultuur van de mensen super veel respect voor je en groetjes

Dineke 2016-06-09 12:54:26

Wederom weer leuk om je belevenissen te lezen. .doo henig an.👋

Henny 2016-06-09 12:55:14

Wat een beleving Linda. Geweldig om je zo te volgen en je verhalen te lezen. Goodgoan

Nicole 2016-06-09 13:49:23

Heb er helemaal een beeld bij, zie het zo voor me, leuk hoor

Renate Everts 2016-06-09 20:20:48
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.