Het eten en Australiërs, toch wel een vreemde combinatie.
De afgelopen 1,5 week zijn we 6 dagen bij mijn baas thuis geweest omdat we niet naar de cattle stations konden omdat er overal zo'n 100mm regen was gevallen en het dus één grote drekkroam is.

Mijn baas houdt van eten, vooral 's ochtends. Geroosterde stoet eet hij bij elke maaltijd, of het nu ontbijt, lunch of avondeten is. Het liefst zo veel mogelijk. 'S ochtends trekt hij een blik Heinz spaghetti (ja, spaghetti uit blik is net zo goor als dat het klinkt) los en dit doet hij op z'n brood. Dit in combinatie met gebakken ei, een grote gebraden worst en/of bacon (en niet van die flinterdunne plakjes die we hier hebben maar mega dikke plakken van een halve centimeter). Dit word mij dus 's ochtends ook gevoerd, dus ik groei als een krop sla in de volle zon. De grootste verwondering was echter de dag dat ik het volgende ontbijt kreeg: een stampot van aardappels met restjes groente van de vorige dag, twee grote worsten, uiensaus en... Een dikke vette STEAK. Als ontbijt!!!
Uit fatsoen maar alles naar binnen gepropt maar die Australiërs sporen echt niet wat eten betreft. Zie het goedgevulde rode bord tussen de foto's.

De dagen dat we thuis waren bij mijn baas heb ik maar wat hand- en spandienstjes gedaan om me nuttig te maken. Bbq geschrobt, houten tuinmeubels in de olie gezet en schoongemaakt. Was het schoonmaken nodig? Nou, ik kan jullie wel vertellen dat een alleenwonende man die vrijwel altijd op pad is en weinig thuis is, niet schoonmaakt. En dan bedoel ik dat hij dat de afgelopen 2 jaar überhaupt niet heeft gedaan.

Alles was megaranzig en het kostte mij bijvoorbeeld al 2 uur om alleen zijn tuintafel schoon te maken. Hij gooit alles op die tafel en alles zat onder het stof, zand en spinnewebben dus moest al die 100 dingen wat op die tafel lagen stuk voor stuk schoonmaken. Als klap op de vuurpijl vond ik onder al die dingen een heuse termietenheuvel. Op de tafel.
Hoe dan ook, doordat alles zo smerig was, kreeg deze Assepoester wel een voldaan gevoel. Kan ik eindelijk m'n ochtendbiefstuk aan een schone tafel opeten 😀

Inmiddels is de zoon van mijn baas ook weer thuis komen wonen na een stage in het zuiden van 8 maand. Hij denkt dat ik schoonmaken oprecht leuk vind. Hij denkt verkeerd.
Verder woonde er nog een stel op het terein van mijn baas, die een kind verwachtten. Zij wonen normaal gesproken op een station, maar omdat ze dichtbij een ziekenhuis wilden zijn voor de bevalling, bleven ze tijdelijk bij mijn baas wonen. Inmiddels is het kind gezond ter wereld gekomen. Aardige mensen allemaal! Ze hebben allemaal alleen wel een opvallende voorkeur voor het praten over koeien, honden en paarden. Hier praten ze zo'n 95% van de tijd over. Dat is hun leven, het leven in the middle of nowhere.

Na de 6-daagse 'pauze' in Katherine, waar mijn baas woont, gingen we weer naar een ander station, genaamd Rosewood. 25000 koeien hier in totaal ongeveer. 550 kilometer geveurd. Hier heeft mijn baas 3000 koeien gekocht. Die gaan met de trucks naar de haven, waar ze op een boot met nog meer koeien worden gepropt (capaciteit: 4500 koeien) en over 5 dagen in Indonesië aankomen. Hier worden ze in 120 dagen nog vetter gemest zodat ze daarna kunnen worden geslacht en worden opgegeten. In Indonesië is veel meer voer voorhanden, vandaar dat het echte vet mesten daar gebeurd. Hier in Australië is alles veel te dor en is het gras van slechte kwaliteit. Het voordeel van Australië is de ruimte om grote kuddes te houden.

De vetmeststallen in Indonesië pakken het overigens erg slim aan. Die zijn vaak eigendom van giga grote ananasbedrijven. Bij het verbouwen en verwerken van ananas blijven erg veel resten over, die ze dan aan de koeien geven waardoor de biefstukken nog meer bite krijgen. Een win-win situatie dus. Goeie business.

Straks gaan we weer op pad om 700 kilometer te rijden naar het volgende station.
Ik moet nog wel even een compliment geven aan de kokkin hier... Wat kan zij verrekte goed koken! Ook zij serveert worsten, bacon, ei, bonen in tomatensaus en spaghetti in de ochtend, maar haar overige kwaliteiten zijn uitstekend. Heerlijke salades, aardappelgratins, steaks en vooral de overwarme taarten als toetje. Zie foto's voor meer info. Voor een station is dit echt excellent eten! Ze kunnen hier niet even naar de lokale Plus gaan om iets te kopen, daarvoor moeten ze een paar uur rijden. Dus alles moeten ze maken van de ingrediënten die er op dat moment zijn. Een echte luxe hoe goed ze het hier voor elkaar hebben. Zo ook het gastenverblijf waar wij slapen. Net een hotel!! Inclusief de mini zeepjes, shampoo's en conditioner.

Geschreven door Lindasreis