Nog steeds zijn niet alle koeien geteld. Het is echt een eindeloos werk. Ik kwam er ook achter dat ze geen 8000, maar 50000 koeien hebben hier! Omeunig veel dus. 'S nachts word ik badend in het zweet wakker en hoor dan alleen maar 'Heifer, heifer, steer, heifer, steer, steer!' Een heifer is een vrouwtjeskoe en een steer dus een mannetje, dat is wat je constant hoort de hele dag. De hele dag door is alles koe. Koe op je brood, koe als diner en levende koeien zo ver het oog reikt.

Mijn helikopterrit was trouwens geweldig! Met opgaande zon in het kielzog een mooi stukje getourd naar het sorteercentrum, prachtig! Elke zonsop- en ondergang is schitterend hier en mooi rood. Wat ik zag vanuit de lucht? Alleen maar gras en af en toe een klein meertje, het uitzicht was zo gigantisch weids! Ook zie je de koeien wel lopen overal en zie je wat boompjes, maar helemaal niks van de bewoonde wereld. We vlogen ongeveer 150 km per uur, en toen ik tegen de piloot zei dat het net voelde alsof we stilstonden, maakte hij een duikvlucht naar beneden en vloog toen ongeveer 1 meter boven de grond.. Dan voel je pas hoe hard je gaat! Al met een echt een superervaring, mooi om mee te maken.

Inmiddels hebben we al 3 dagen lang koeien gesorteerd. Klinkt als lopende band werk, en zo is het eigenlijk ook. Het is echt heel zwaar werk. Je moet je voorstellen dat er op dat gigantische gebied van een miljoen km2 er ergens op 60 kilometer van de station (de plek waar de werkers slapen/wonen) een ijzeren constructie is gebouwd. That's it, alleen de constructie met de ijzeren hekken en verschillende kleine percelen om de gesorteerde koeien tijdelijk in te stallen. Geen drinkwater daar, geen stoel, geen internet/telefoonbereik, helemaal niks. Alleen eindeloze weilanden om je heen en een paar boompjes.

Daar sta je dan de hele dag van 6 tot 6. Drie jongens zijn al aardig gehavend. 1 heeft z'n enkel verzwikt, de ander loopt mank vanwege een trap tegen z'n bovenbeen van een koe en eentje ligt in het ziekenhuis met een dubbele beenbreuk. Allemaal doordat wilde koeien ertegenaan hebben gebeukt. De jongen die in het ziekenhuis ligt kwam daar niet zomaar even.. Eerst 130 km rijden naar de dichtstbijzijnde medische post, en vervolgens met het vliegtuig naar Alice Springs voor de operatie. Dat is het nadeel van de outback!

Soms is er een koe die niet door de gangenstelsel wil en die smijt zich dan tegen het ijzeren hekwerk aan. De cowboys proberen hem dan toch die richting in te krijgen, soms met behulp van een stroomstok. Dit maakt ze alleen maar wilder en klaarblijkelijk suïcidaal, want dan rammen ze zichzelf echt met volle kracht tegen het ijzer aan. Doet mij er soms zeer van, maar koeien hebben vast een hogere pijngrens dan ik.
Als de koe echt niet wil, pakken ze hem met 5/6 man vast en duwen hem het gangenstelsel in. Dit gaat echt omeunig onwies en kost de boys alle kracht. Hou de 35 graden en brandende zon in je achterhoofd en je kunt je voorstellen hoe zwaar het is. Wel mooi om te zien moet ik zeggen ;) Gisteren had een koe z'n rug gebroken en was verlamd, 2 andere koeien hadden een beenbreuk en deze werden allemaal zonder pardon doodgeschoten en weggesleept, en werden zodoende voer voor de ontelbare roofvogels die hier zijn. Iedereen heeft vast wel de Leeuwenkoning gezien, en de koeien zijn hier soms als de kudde gnoes die koning Mufassa van het leven beroofden. Dus ja, dan gebeuren er soms ongelukken.

Doordat er een paar cowboys niet meer optimaal fit zijn, moet ik ook steeds vaker achter de koeien aanhuppelen en ze opdrijven. Als de onnozele beesten denken dat ze zich kunnen omdraaien of vast komen te zitten of dat ze met z'n tweeën door een gang van 80 cm kunnen. Dan komt Linda met haar platte hand of stroomstok om ze op te drijven. Ik voel me soms net een Indiaan, want ik maak de hele tijd oergeluiden om ze vooruit te drijven. De pasgeboren kalfjes zijn trouwens het meest eigenwijs, die kun je steeds aandrijven maar ze blijven maar terugkomen omdat ze zich makkelijk om kunnen draaien. Die krijgen geen stroomschok van mij hoor, daarvoor zijn ze te lief!

Gisteren ben ik meegeweest op een roadtrain. Dat zijn dus de trucks die ongeveer 200 koeien per keer kunnen vervoeren. Ook heel gaaf! De truck is 53,5 meter lang en doet er op een normale weg met volle lading ongeveer 5 km over om op topsnelheid te komen. De truck waar ik in zat was pas 4 weken oud en de cabine leek net op een privévliegtuig. Inclusief alle meters en knopjes als in een cockpit en inclusief het mooie nieuwe leer in het 'woongedeelte'. De beste man had zelfs een tv, magnetron, koelkast en een fornuis.
De roadtrain loopt ongeveer 1 op 1, en dat was heel weinig volgens de chauffeur. De oude modellen gebruiken veel meer brandstof. De kosten van een nieuwe truck zonder trailers zijn ongeveer een half miljoen euro.
Dure business dus! Ook krijgt de chauffeur aardig wat betaald, namelijk 66 cent per kilometer. Per dag rijden ze makkelijk 1000 kilometer over de verlaten highways hier, dus tel uit je winst.

Afgelopen nacht heeft het hier heel hard geregend en gestormd, wat eigenlijk uitzonderlijk is voor de tijd van het jaar omdat het nu het droogseizoen is. Het is nu 6 uur 's chtends en regent nog steeds behoorlijk, en de cowboys zijn er nog niet uit of en wanneer we vandaag naar het sorteercentrum gaan. Ondanks dat iedereen hier een 4x4 auto heeft, zijn de wegen waarschijnlijk zeer slecht. Ook de roadtrains moeten hier overheen, en daar zit het knelpunt met name. Want als die vast komen te zitten in de drek geeft dat wel problemen.

Als het hier onweert, zie je overal perfecte lichtflitsen omdat je zo ver kunt kijken en hier 's nachts complete duisternis is. Nog perfecter dan Harry Potters litteken.

Al met al dus heel leuk hier, ook al maak ik lange dagen en zit gigantisch onder het stuifzand aan het eind van de dag (voor nadere toelichting, zie foto's). Als je bekijkt hoe weinig ik per uur verdien, is het bijna vrijwilligerswerk. Maar ik krijg van mijn baas zakgeld voor bier in het barretje hier en als we onderweg zijn kan ik onbeperkt bier uit zijn koelkast in z'n auto pakken. En daar doe je het voor natuurlijk.

Alle gekheid op een stokje, de ervaring die ik hier opdoe is echt onbetaalbaar. Zoiets maak je vrijwel nergens anders mee en is echt uniek. Dan maar wat harder werken voor weinig knaken, kreeg er wel een gratis helikopterrit met zonsopgang bij en kijk me hier de ogen uit. En heb sinds ik voor de beste man aan het werk ben nog geen dollar uitgegeven. Dat waren ook de voorwaarden, gratis eten en accomodatie en een wekelijkse vergoeding. Ben benieuwd wat er nog meer op mijn pad komt.

Geschreven door Lindasreis