Na een lange rit van 600 kilometer kwamen we aan in Rockhampton. Niet zonder slag of stoot, want onderweg hebben we 2 'suïcide birds' aangereden. Deze kneusjes vliegen blijkbaar altijd recht op het licht af wat vaak tot een noodlottig einde leidt.

Toen we er waren hebben we de werkers begroet en zijn we gelijk gaan eten. Een Duits meisje wat hier werkt maakt elke dag een buffet klaar voor het hele team, bestaande uit zo'n 15 jongeheren. Natuurlijk is het altijd rundvlees, vlees genoeg immers op de boerderij! Na wat rondvragen kwam ik erachter dat deze boerderij, jawel, bestaat uit ruim een miljoen vierkante kilometer!! Dat kunnen wij Hollanders ons niet eens voorstellen hoe groot dat is. Op het land lopen zo'n 8000 koeien.

Bij de voortplanting komt geen KI oid aan te pas; alles gaat puur natuur en ze hebben de vrije loop. Dat moet ook wel, want door de droogte is het malse gras erg schaars. Een paar keer met jaar sorteren te alle koeien en scheiden het kaf van het koren. Zo dus ook vandaag.

Vandaag hebben we ongeveer 3200 koeien gesorteerd. Hoe dit gaat? Om 5 uur 's ochtends werd ik bruut van mijn bed gelicht. In de keuken bleek dat iedereen al wakker was en het gemaakte ontbijt van de Deutsche Mädel vond gretig aftrek. Lumchpakketje samengesteld, vieze aanmaakkoffie gedronken en op pad, 60 kilometer rijden op het grondgebied voor we bij het soorteercentrum kwamen. De cowboys hadden de dagen ervoor al zo'n 3000 koeien bijeen gedreven door middel van een helikopter (jaja niet te zuinig) en wat crossmotoren.

Vervolgens werden steeds een stuk of 20 koeien per keer afgezonderd van de kudde en in een gangenstelsel gedreven. De eerste scheiding ging om de grootte: de koeien die volgens mij baas in december groot genoeg waren om te kopen, scheidde hij af van de rest. Hoe scheid je deze wilde rodeokoeien dan af? Door hendels te bedienen die poorten openen en sluiten. Erg intensief werk, want die koeien zijn omeunig op 'n biester en worden steeds half onthoofd als een poort net voor hun aankomst sluit. De volgende keuring ging erom of ze 1. Een klein kalfje waren of een 'wetcow', oftewel een melkgevende koe. 2. Al dik genoeg waren om direct te worden verscheept 3. Eigendom waren van een andere boerderij 4. Groot genoeg om in september op transport te mogen.

Elke wandelende biefstuk kreeg tevens een chemisch goedje over zich heen tegen ongedierte. Alle jongemannen die er werken moesten de koeien afscheidden van de kudde, soms een stroomschok verkopen als ze niet door wilden lopen en weet ik veel wat nog meer. Dat met 35 graden in de brandende zon is erg uitputtend! Tijdens de lunchpauze lag iedereen te vergaan van de kramp.

Prinses Linda niet. Zij had de nobele taak om van de koeien die in december op transport gingen, de aantallen en geslachten te noteren. Aan het eind van de dag had ik enkel kramp in m'n hand van de turfjes zetten, terwijl ik vanaf 2 meter hoog naar zwoegende cowboys kon kijken.
Oké, zo koninklijk was het natuurlijk niet, maar in vergelijking met wat de a deren deden viel mijn taak wel mee. Toch is het behoorlijk afzien om 11 uur lang te werken in de brandende zon. Na de lunchpauze kreeg ik in de gaten hoe je een koe vooruit jaagt in de gang en was mijn stroomstok mijn beste troef.
Ik kwam uit mijn prinsessentoren en heb ook een beetje afgezien door steeds naar de stagnerende koeien te rennen en ze op te jagen.

Na de sortering gingen de koeien die in december worden verscheept op transport naar een ander gebied van de boerderij. Klinkt eigenlijk een beetje als een concentratiekamp...

De koeien werden verscheept in monsterdtrucks waarin 240 koeien per truck gaan! Gigantisch dus, 3 trailers met 2 verdiepingen. Morgen mag ik meerijden op zo'n roadtrain, heel leuk! Oh wacht, even een kleine update.. Morgen ga ik niet in de megatruck maar in de HELIKOPTER🚡

Nu ga ik snel stoppen, even een welverdiende douche nemen (het droge zand waait continue op als de koeien eroverheen lopen en zit dus overal, tot aan mijn longen aan toe). Nog 2-3 dagen om te sorteren te gaan! Oh en dat bed bij de foto's ziet er goed uit voor een bed in the middle of nowhere he? Wij slapen in het huis van de eigenaar van de farm. Die heeft nog 3 boerderijen meer en is er dus niet zo vaak. Prima te doen!

Geschreven door Lindasreis