Vanmorgen was het om half 8 zowaar droog! Rugzak pakken, ontbijtje scoren en snel op weg!
Eerst de mooie stad Comillas uit en al snel loop ik naast een rustige verkeersweg met uitzicht op glooiend landschap en koeien. Wat is het hier toch groen! En wat een prachtige wolkenpartijen zijn er weer te zien 😊.
Bij het 'Parque Natural de Oyambre' is het duidelijk eb. Ik ga van Playa de la Rabia naar Playa de Oyambre en dan naar Playa de Merón. Overal weer vele busjes die verbouwd zijn tot 'huisjes op wielen' en natuurlijk de nodige surfplanken & -pakken. Onderweg zie ik iets wat in eerste instantie lijkt op een zitbankje, maar zo'n rare en daarna herkenbare vorm heeft, dat ik er naartoe loop. Het is een enorme rugwervel! Geen idee van welk dier precies, maar ik vermoed een walvis.
Al snel komt San Vicente de la Barquera in beeld met de karakteristieke weg over de riviermonding. Hoewel de Camino afbuigt en weer verder de binnenlanden ingaat, loop ik toch dit mooie stadje in. Het is rond lunchtijd en ik heb zin in een Menú del Día.

Menú del Dia:
Het verhaal doet de ronde dat het menú del día ontstond in 1965. Door een beslissing van Franco moest aan alle arbeiders een betaalbare en voedzame maaltijd aangeboden worden. Zo konden de Spaanse arbeiders dicht bij kun werk van een goede maaltijd genieten en hoefden ze tijdens de middag niet naar huis te gaan. Dit menu moest worden aangeboden tegen een prijs die ten minste 50% lager was dan wanneer de schotels individueel werden besteld. Maar eigenlijk heeft Franco er weinig mee te maken. In feite is het concept van de menú del día op 17 maart 1965 in Spanje geïntroduceerd door Franco's minister van informatie en toerisme, Manuel Fraga. Hij liet in de wetgeving opnemen dat alle restaurants moesten voorzien in een Menú Turístico. Later veranderde de naam in Menú de la Casa en weer later in Menú del Día. Op deze manier hoopte hij het toerisme te stimuleren. Eveneens was deze wet een poging om de horeca te professionaliseren. Door deze wet kon de overheid kwaliteitscontroles in de restaurants en hotels uitvoeren.

Er zijn eindeloos veel tentjes & menu's om uit te kiezen. Voor 15 euro kies ik ensalada mixta con atún en daarna entrecote met friet. Erbij krijg ik een glas vino tinto en als afsluiter een cappuccino. Ondertussen regent het, maar de plensbui is voorbij als ik uitgegeten ben.
Mijn buikje is goed gevuld, ....té goed! Met een blok eten in mijn maag gaat het meteen 130 meter de hoogte in. Dit kan ik maar beter niet meer doen; een sandwich volstaat veel beter. Weer wat geleerd 😉.
De Camino loopt verder door het glooiende landschap. Dan ga ik onder de snelweg door, dan er weer bovenlangs. Ook de spoorlijn loopt in dezelfde lijn. Ik kom door kleine dorpen en mini-gehuchten, passeer vele boerderijen en weilanden met koeien. En uiteindelijk, na een voor mijn gevoel lange dag, kom ik bij mijn eindbestemming aan, een Casa Rural, midden in de natuur.
Hasta mañana!

Geschreven door Lies.loopt.del.norte