Vanmorgen vroeg was het zwaar bewolkt, maar droog 😊. In de nacht had het al flink geregend. Na een ontbijtje eerst de stad Portugalete maar eens uit zien te komen. Al snel zit ik op een keurig aangelegd pad, speciaal gemaakt voor fietsers en wandelaars. Daarna is het via kleine binnendoor-wegen lopen richting de zee. En ook dáár loopt over het strand een houten pad naar de overzijde. Wat een luxe!
En natuurlijk gaat de route weer de hoogte in en loop ik even later bovenlangs de zee. Dit stukje route heet de Via Verde en is schitterend! Inmiddels loop ik wel in mijn regenjas, want er valt motregen en het is best fris.
Het is moeilijk voor te stellen dat (tot zo'n 50 jaar geleden) hier nog ijzererts werd geladen vanaf deze rotsen in de schepen eronder.

En altijd is de (nieuwe) autosnelweg in de buurt aangezien deze ook voorlopig de Noordkust volgt. Het is nooit echt storend, vind ik. Soms loop je er een keer onderdoor om hem vervolgens weer uit het oog te verliezen.
Ook loopt er de oude autoweg en daar zal ik regelmatig gebruik van moeten maken, zoals vandaag. Er is nauwelijks verkeer op deze oude Carretera aangezien de meeste automobilisten zo snel mogelijk de nieuwe autosnelweg op gaan.

Op de Via Verde ga ik van Baskenland naar Cantabrië: het land van boeren en koeien.

Het wandelpad gaat over in de Carretera en landinwaarts via het kleine plaatsje Onton gaat het weer verder langs de kust richting Castro-Urdiales.
Vanuit de verte is de 13e eeuwse parochiekerk 'Santa Maria de la Asuncion' al zichtbaar. De kerk staat boven de stad Castro-Urdiales op een rotsformatie. Bovendien is het een van de grootste kerken van Cantabrië.

Zogauw ik in Castro-Urdiales ben, pak ik een terrasje. Heerlijk, zo'n koude Cerveza! En omdat ik trek heb, neem ik er een sandwich bij. Helaas voel ik mijn kleine teentje weer en nóg minder fijn is de blaar die ik inmiddels op mijn rechter hiel heb: een overblijfsel van een dagje in Bilbao rondlopen op sandalen. Ik had gedacht dat de pijn zou afnemen nu ik weer met mijn wandelschoenen loop. Helaas! Het voelt alsof de blaar vol vocht zit. En dus loop ik bij een van de vele 'farmacia's' binnen om een steriele naald te kopen (50 eurocent 😉).

Na het douchen loop ik nog even naar de grote kerk en maak wat foto's van buiten en binnen. De buitenzijde is al sterk verweerd. In de hoogte zijn een flink aantal gebeeldhouwde waterspuwers zichtbaar.

Vanavond moet ik bijtijds gaan slapen. De tocht van morgen is 35km lang. Geen idee waarom ik tijdens het thuis plannen van mijn etappes heb gedacht dat ik die afstand wel even kon lopen 😬. We gaan het wel zien.

Hasta mañana !

Geschreven door Lies.loopt.del.norte