Afgelopen nacht werd ik af en toe wakker van het uitgaansleven onder mijn raam. Eerst had ik het raam dicht, maar dan werd het om te puffen zo warm op mijn kamertje. Dan maar open. Op zich goed geslapen en meteen even gebeld met André. Zo fijn om regelmatig contact te hebben!
Bij het aankleden heb ik mijn kleine teen ook maar eens goed geïnspecteerd: er zit een kleine blaar aan de onderzijde. Mijn kleine teentje heeft de onhebbelijkheid om met de onderzijde onder de teen daarnaast te schuiven en komt dan dus klem te zitten. Heb er een kleine compeed omgedaan. Hopen dat het hiermee opgelost is.
Ik zou eigenlijk moeten ontbijten, maar ik had een lichte hoofdpijn en totaal geen trek in eten. Dan maar eerst wandelen en ondertussen mijn voorraad rozijnen opeten. Ook prima.
De start van de wandeling vandaag was heerlijk langs de boulevard. Daarna de Monte Igueldo op. Ondanks de zware bewolking en redelijk koele temperatuur, loopt het zweet al snel over mijn gezicht. De wandelpaden zijn prachtig en heel divers. Vele appelbomen met mini-appeltjes (ik denk voor de cider) en kastanjebomen. Koeien die tevreden liggen te herkauwen de wei.
Op een pad met vele grote en ongelijke stenen voel ik mijn kleine teen weer. Hmm, dat gaat niet goed. Eerst maar eens zitten en de schoen uit. Mijn kleine blaar is wel heel erg groot geworden, waarschijnlijk omdat het teentje door de Compeed min of meer klem is komen te zitten. Hup, de compeed eraf en hopen dat ik er niet teveel last van heb met wandelen.
Na een traject van 13km gaat het weer heuvel af richting het vissersstadje Orio op de helling boven de Rio Oria.

Zoals overal aan de noordkust speelde de walvisvangst ook hier vroeger en grote rol. Gejaagd werd op de ‘ballena franca’, de Atlantische noordkaper, een 14-18 meter lange ondersoort van de baleinwalvissen.
Een overblijfsel van deze walvistijd zijn de Trainera’s. De met 13 roeiers en een stuurman bezette boten (Trainera’s) werden oorspronkelijk ingezet in de walvis- en visvangst. Thans worden er regatta’s (race voor boten) uitgevochten op open zee of in ria’s. Met een gemiddelde van 18 km/u bewegen de 250 kilo zware en 12 meter lange carbonboten over het water.
Helaas heb ik geen Trainera's in actie gezien.

Daarna de rivier de Orio over en natuurlijk weer klimmen richting Zarautz; het paradijs voor surfers, ook wel het Hawaii van de Spaanse noordkust genoemd.
Het was weer een prachtige dag 😊.

Geschreven door Lies.loopt.del.norte