Vandaag gestart met een heerlijk ontbijtje buiten. Daarna de rugzak om en richting het centrum. Het pad pikte ik al snel op. Daarna de brug over om de 'Ria' over te steken en (natuurlijk) omhoog, de binnenlanden in. Vandaag zeg ik 'gedag' tegen de zee. Pas over 6 dagen loop ik weer langs de kust.
De paden waren wederom zeer divers vandaag: betonplaten, zand met dennennaalden, hotse-knotse-steenpaden. Gelukkig ging het goed met de dunne sok en mijn pijnlijke teentje. Ik heb er nauwelijks last van gehad 😀.
Na veel stijgen (de rode draad van de dag), kwam ik al snel bij de kapel 'El Cavario', - tevens een restaurant aan de achterzijde. Daar liggen ook de oorspronkelijke stenen die vroeger werden gebruikt bij de ossentrekbaan.
Het uitzicht aan de achterzijde is prachtig! Even de drinkfles bijgetankt en weer verder.
Het wandelen in de stilte is heerlijk. Je hoort de vogels tjilpen en in de verte het geluid van koeienbellen. De paden lopen fijn, er is veel afwisseling en als het erg steil wordt, pas je je snelheid en pas-grootte aan. Voordat ik het weet ben ik in Olatz. Een dorpje van 3 huizen, waarvan 1 een café-restaurant. Heerlijk buiten een café con leche, dubbele Cola en 2 kleine broodjes genuttigd.
Daarna weer door, want er is nog veel te wandelen. Hoger en hoger kom ik en het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Overal wil ik foto's van maken. Ik raak niet uitgekeken.
Op een mooi plekje in de schaduw tref ik een echtpaar uit Ierland aan en een man uit Frankrijk. Even gezellig gekletst en ervaringen uitgewisseld. Iedereen vertrekt daarna in zijn eigen tempo. Vlakbij de afdaling naar Markina-Xemen heb ik trouwens twee heren uit Nederland getroffen. Was fijn om even met ze te praten. Net als met een jonge dame uit Palma de Mallorca. Vandaag eens niet Spaans wat de klok slaat 😀.
Als ik het hoogste punt bereikt heb, denk ik dat het daarna alleenmaar heuvel-af gaat. Helaas! Er zitten nog een paar flinke klimmetjes in, waar ik duidelijk niet op had gerekend. Maar ook dat lukt en rond 4 uur daal ik af naar Markina-Xemen. Dat was via een andere route dan de gebruikelijke. Daardoor heb ik de Ermita de San Miguel de Arretxinaga gemist. Tja...
De ontvangst in de Casa rural Intxauspe is fijn. Heerlijk douchen en schone kleren aan en even rusten. Het was een prachtige dag en ik heb zo ontzettend geboft met het weer! Ongelooflijk!

Geschreven door Lies.loopt.del.norte