Vanmorgen ben ik alle vroegte wederom naar het postkantoor geweest en ja hoor, geen e-reader. Inmiddels kan ik met behulp van de tracking code de positie van het pakketje in de gaten houden. Daarom heb ik met een vrouw op het postkantoor afgesproken dat ze het pakketje doorstuurt naar Nederland zodra het op het postkantoor aanwezig is. Ik ben benieuwd.
Tegen 9.00 uur begin ik met mijn fietstocht. Ik ben van plan om vandaag kilometers te gaan maken, als het even kan wil ik vanavond in Verona zijn.
Omdat vandaag (op Hemelvaartsdag) in Hummelo een standbeeld onthuld wordt lijkt me dit een uitgelezen dag om voor het eerst tijdens deze tocht met oortjes en met muziek te gaan fietsen. En dan gewoon de hele dag alleen maar nummers van Normaal. En uit volle borst meezingen want je komt toch bijna niemand tegen (en degene die ik wel tegenkom verstaan me niet en kennen me niet). Ik vind het prachtig!
Na ongeveer 18 kilometer kom ik langs Castel Beseno, een indrukwekkend kasteel even ten noorden van Rovereto. Dit kasteel diende om het bekken van Trento te verdedigen tegen aanvallen uit het zuiden.
In Rovereto is tijdens de Eerste Wereldoorlog vreselijk gevochten tussen Oostenrijkers en Italianen; vele duizenden soldaten verloren hier hun leven. Tot hun nagedachtenis en die van alle anderen gevallenen slaat elke avond de Campana dei Caduti (klok der gevallenen) honderd maal. De grote klok op een heuvel even buiten de stad is gegoten uit het metaal van kanonnen van de 19 landen die bij de Eerste Wereldoorlog betrokken waren.
Verder kom ik nog het Castello di Sabbionara en Fort Wohlgemuth tegen. Dit laatste fort staat op een rots boven de Adige en is in 1851 gebouwd door de Oostenrijkers. Nadat de Italianen in 1866 Lombardije en Veneto veroverden verbouwden ze het fort; de kanonnen die eerst richting Italië opgesteld waren werden nu naar het noorden gericht.
Om ongeveer 14.00 uur was ik al in de buurt van Verona. Dit kwam door de muziek van Normaal, door mijn inmiddels best sterke benen of door het feit dat de route hoofzakelijk dalend was. Wie zal het zeggen....
Van de week kreeg ik een leuke uitnodiging om een kop koffie te komen drinken (of zelfs te overnachten wanneer het nodig was) van Anne en Niels (van Loon-Gooskens). Ze staan met de camper aan het Gardameer. Die uitnodiging heb ik in eerste instantie afgeslagen. Omdat ik nu lekker opschiet besluit ik om te vragen of ik toch nog langs kan komen. Dat kon en ik was blij met mijn koffie en met de gezellige Nederlandse ‘buurt’. Niet in de laatste plaats door het geklets van Vive en Mart. Nogmaals dank je wel Anne en Niels!
Onderweg ben ik overigens al vele ‘Olifantenpaadjes’ tegen gekomen. Je kent ze wel. Van die afsnij-routes waarvan je denkt: wat schiet je daar nu weer mee op? Zeker wanneer je doel is om te fietsen heeft het geen zin om van deze paadjes gebruik te maken.
Om 17.30 uur ben ik in Verona en heb ik een slaapplaats geregeld. Ik moest wachten voordat ik bij de B&B binnen kon. Daarom heb ik al wat rond gekeken in Verona. Morgen ga ik dat goed doen. En misschien kan ik wel een leuke foto van een verklede Romeinse Strijder scoren. Tenslotte was ik blij met de mooie foto van mijn gezin. Morgen is hun vakantie in Kreta voorbij. Nog even doorbijten en dan kan ik de allemaal weet een welverdiende knuffel geven.

Geschreven door Jan.opweg