We vervolgen ons reis en rijden naar Duitsland. Ook hier treffen we het met het weer. Alle voorspelde regen gaat niet door. Gewoon zon en meer dan 20 graden. Onze eerste stop is in een klein dorp aan de Main. We blijven hier 2 nachten. Het mooie fietspad dat langs de Main loopt laten we gaan, teveel last van mijn rug. Echt jammer. Ik leer inmiddels wel dat ik het best af ben met afwisselen tussen liggen, lopen en niet te lang zitten. Evengoed genieten we van onze plek aan de Main waar grote riviercruisers langskomen en maken we kleine wandelingetjes.
Na twee nachten rijden we verder naar Deggendorf aan de Donau. Hier staan we een nacht bij een privé camperplaats van een aardige dame. In 2013 is hier een dijk doorgebroken en steeg het water in een half uur tot extreme hoogte. Ook bij dit huis stond het tot de 1e verdieping. De overstroming betrof een enorm gebied tot aan Passau toe zien we de volgende dag. Want ja, dat wordt onze volgende stop. Passau voor ons het meest bekent van de fietsroute Passau Wenen.(nooit gefietst haha) We zijn mooi op tijd en hebben een plekje op de camperplaats vlak bij het centrum. Binnen een mum staat het vol, het is een gewilde plek. We downloaden een stadswandeling en gaan rustig op pad. Passau ligt heel strategisch op een plek waar drie rivieren bijeen komen een “dreifluss”. De donau, de Inn en de Ilz. De stad heeft nog veel barokke huizen en kerken. We gaan alleen de Stephanus Dom in (1680). Overdadig versierd van binnen met muu en plafondschilderingen en beelden. Wel mooi. Het oude centrum is gezellig druk met volle terrasjes en winkels. Op een grasveld kan ik tussendoor even liggen, dat doen meer mensen. Na 8 km zijn we terug bij de camper en hebben we een rustige avond. De volgende dag staat de Veste Oberhaus op de planning. Een vesting uit 1200 die nu een museum is. Hiervoor klauteren we ruim 300 treden naar boven. We hebben daar een mooi uitzicht over Passau en de Dreifluss. In de Veste leren we iets meer over de geschiedenis van Passau. Het is een hele oude stad die een belangrijke plaats had in de Romeinse tijd. In de middeleeuwen was het een rijk handelscentrum vooral door de ligging aan de rivieren. Zout was hier het witte goud. Hier kwam het spreekwoord vandaan : “goud kun je missen, zout niet”. De stad was toen nog gotisch. Maar na de brand rond 1660 was de herbouw in barok stijl.
Na de hele Veste te hebben gezien dalen we alle treden weer af. We sluiten ons bezoek af in een typisch Duits restaurant met Weizen bier, wijn en Wiener schnitzel. Morgen verder.

Geschreven door Jacqueline-en-joops.made