Ons hotel Pachira Lodge bevindt zich in het midden van de jungle. Er slingeren apen in de bomen en er zitten heel veel grote rivierkrabben weggedoken in holletjes onder de bomen. Deze ochtend werden we eens niet wakker door 1 of andere haan of fluitende vogel of krijsende kaketoe, maar om 4 uur begonnen de brulapen van hun oren te maken. Met we, bedoel ik eigenlijk Lien en mezelf want de kinderen bleven doorsnurken...
Om 7u aan het ontbijt want om 9u staat een wandeling met onze gids op het programma. De wandeling is langs een wandelpad naast het hotel waar we vooral veel insecten zien (en ook de muggen waren weer actief 😣) Vooral spinnen en grote mieren waaronder ook een zeer giftige soort. Ook wat vogels zoals een groene ara en spechten.
S middags gaan we met de boot de lagune over, naar het stadje Tortuguero. Tortuguero dankt zijn naam aan de tortugas = schildpadden. Gedurende een bepaalde periode komen schildpadden hier aan land om hun eieren te leggen. S nachts vindt dan het bekende schouwspel plaats dat er honderden kleine schildpadjes uitkomen en hun tocht naar de zee maken. Er zijn hiervoor s nachts begeleide tochten. Onze gids raadde ons dit af, omdat het seizoen eigenlijk maar start op 1 juli en pas vanaf september heb je een grote kans om er te zien. Er werden nog geen schildpadden gespot de laatste weken en gisterenavond was er nog een grote groep tieners uit de VS die de tocht hadden gedaan. Ze hadden s nachts bijna 9 kilometer gewandeld langs het strand en niks gezien...
Wij deden dus enkel een middagwandeling langs het strand en in het stadje. Het stadje hield niet veel in en was niet al te groot. Het strand sprak de kinderen wel aan, ze konden nog eens met hun voetjes in het water. Het was een zwart zandstrand gevormd door de vulkanen, maar wel enorm fijn zand, even fijn zoals aan onze kust. In Hawaii waren de zandkorrels veel dikker en dus veel minder aangenaam om op te zitten en te lopen.
We keren dan s avonds terug naar ons hotel en onze kamer als Yara opeens: kijk, kijk, kijk, roept. We vragen wat ze ziet en waar, maar ze kan het precies niet goed uitleggen, maar dan zien we ineens een wasbeer op het wandelpad passeren 😯 We geloven onze ogen niet, wat mooi. Ik ren naar de kamer om mijn fototoestel te halen, maar als ik terugkeer is hij al weg. We zoeken even en Lien denkt hem te zien bewegen, maar als we dichter kijken is het een... gordeldier 😛 wauw weer iets nieuws en nu had ik wel mijn fototoestel mee 😉
Louka vind het hier prachtig, hij tekent van alle landen de speciale dieren die hij tegenkomt, maar in Costa Rica weet hij niet goed met welk dier eerst begonnen 😁

Geschreven door Familiedeprest.avonturen