We sliepen vorige nacht in een camping die naast een natuurpark ligt met vogels en nog andere dieren. Gisteren was de receptie gesloten toen we om 18u aankwamen. Ik ga s morgens onze overnachting gaan betalen bij de receptie. De eigenaar vertelt ons dat we gerust eens mogen rondkijken in zijn park. We doen dat ook, maar het is eigenlijk allemaal een verloederde boel. We komen wel wat leuke kaketoes tegen die vriendelijk "hello" zeggen. Yara giert het uit met de vogel die zo vriendelijk goeiendag zegt. Voor de rest weinig te beleven in het park, dus op naar de volgende bestemming.
We rijden naar coromandel, een avontuurlijk baantje, die heen en weer kronkelt, bergop, bergaf en dan nog op een gravelbaan... Ondertussen zijn we wel al het 1 en ander gewoon dus het lukt zonder al te veel moeite. We zien wel een bordje die we nog nooit eerder hadden gezien. Opgepast voor overstekende varkens... Een beetje verderop wordt duidelijk waarom, er lopen tientallen varkens van links naar rechts over straat. Er staan een aantal auto's geparkeerd en er staan heel wat mensen te kijken naar verschillende varkens in allerlei kleuren maten en gewichten. Er zitten ook heel wat kleine schattige biggetjes bij. We stoppen dus ook even om de diertjes van dichtbij te bekijken. Een sjofele boer staat ondertussen in zijn blote voeten in het slijk wat uitleg te geven aan passanten. De varkens laten zich gewillig aaien, ze laten zich zelfs vallen aan je voeten en liggen dan te wachten tot je ze aait. Ze zijn duidelijk mensen gewend, alleen de kleine biggetjes zijn nog wat onwennig en lopen snel weg.
Na deze onverwachte intermezzo rijden we door naar Coromandel waar we een treinritje gaan maken met de Driving Creek railway. Als we toekomen is de volgende rit reeds uitverkocht (het is zondag) Dus boeken we voor s middags en gaan we eerst inkopen doen en iets eten.
Een pottenbakker kocht een stuk land waar veel klei in de grond zat. Hij maakte een treinparcours op de berg met tweedehands rails die hij goedkoop opkocht van de goudmijnen die er in overvloed hadden nadat er veel goudmijnen hun deuren dicht deden.
Het treinparcours werd een uit de hand gelopen hobby en evolueerde tot een toeristische attractie, de kunstwerken en verwezenlijkingen worden langs het parcours tentoongesteld tijdens de treinrit.
Het wordt een avontuurlijk treinritje. De trein maak een soort zigzagbeweging naar boven toe waar de chauffeur telkens moet stoppen aan een klifrand en dan moet verlopen naar de andere kant om dan weer een stukje naar boven te rijden nadat hij de wissel heeft verzet. Er rijden ook twee treinen tergelijkertijd op het parcours. De kindjes vinden het heel plezant en genieten er ook van om eens niet te moeten stappen 😁
Eens boven mogen we even uitstappen en genieten van het uitzicht op Coromandel en de baai.
We rijden dan de kust nog wat verder af naar Tapu waar we genieten van een mooie zonsondergang aan de baai. De kindjes spelen wat op het strand, onze camper parkeren we ondertussen op dit mooie free camping plaatsje met zicht op zee.

Geschreven door Familiedeprest.avonturen