s Morgens wandelen we de Hooker valley track, weer een stevige wandeling met drie hangbruggen op de route. Louka ziet het helemaal zitten, hij wil ze alle drie doen. Ik zei hem dat we wel gingen zien als we er geraken of niet, er staat toch op het bordje dat het een wandeling is van anderhalf uur en dan moet je nog terug, het is wederom zeer warm dus daar zullen we ook rekening mee moeten houden.
Het is al een stevige wandeling voor we aan de eerste hangbrug aankomen. Louka verwachtte een hangbrug die echt diep doorboog, maar dat was niet het geval, bewegen deed ze toch wel. Ook hier weer bussen vol met Japanners op de track, je komt die overal tegen.
De afstand naar de tweede brug is minstens even lang. Deze brug is ook een stuk langer, hier raast het gletsjer water onder ons door er staat een stevige wind, de kindjes moeten hun pet goed vasthouden of ze is weg en papa zal er deze keer niet achter lopen of zwemmen 😉
Het is wederom een fantastische wandeling, we zien dat het water van hoog uit de bergen nog maar pas begint neer te dalen en zich traag een weg naar beneden baant. Op een bepaalde plaats kunnen we dicht bij het gletsjer water in de rivier komen, we kunnen op een veilige manier eens voelen aan het ijskoude water.
We besluiten om nog een stuk verder te wandelen om te zien waar de 3de brug ligt. Als we hem zien liggen beseffen we dat het toch nog ver is. We hebben ook wat te weinig water meegenomen en hebben niet veel meer over voor de terugtocht. Zelfs Louka ziet het niet meer zitten, enkel Yara wil nog verder, maar het is 3 tegen 1, dus we keren terug.
Op de terugweg struikelt Yara nog over een steen en heeft ze een schaafwondje aan haar arm, ze heeft het wat moeilijk, ook door de vermoeidheid, maar we geraken er. Na wat isobetadine en uiteraard drank en spijzen in de camper is de pijn weer vergeten.
Terug een onvergetelijke ervaring.
We verlaten nu deze streek en gaan nu naar de kust naar Oamaru. Voor we vertrekken moeten we ook voor de eerste keer onze camper aanvullen met water en het afvalwater lozen. Bij het afvalwater lozen verloopt niet alles vlot, deze klep had blijkbaar heel de tijd open gestaan (vermits wij daar nog niet aan gezeten hadden, moeten we die zo gekregen hebben) Je zou dus denken dat die buis dan constant was leeggelopen, maar niks was minder waar, ze zat gewoon verstopt, gelukkig na wat spoelen en poken met een tak lukt het toch om er beweging in te krijgen.
We gaan nog specialisten worden.
Rond 18u30 dan aangekomen in Oamaru en daar nog wat pinguïns proberen te spotten op een plaats die er bekend voor staat, maar geen succes, de periode dat er veel rondlopen zou al wat gepasseerd zijn, we zien wel nog wat zeehonden liggen in de verte.
Op naar onze camperplek en morgen een rustdag en wasdag.

Geschreven door Familiedeprest.avonturen