Onze dochter Sandra vroeg mij vorige week om een stukje op haar blog te schrijven. Wij mochten namelijk ruim 14 dagen met hen meereizen op hun trektocht door Zuidoost Europa!

Alles begon als een grap. In een van onze regelmatige telefoongesprekken opperde Sandra, of we geen zin hadden om in december naar Turkije te komen, als zij daar zouden zijn om te overwinteren. Onze reactie was niet enthousiast. Toch betrapte ik Peter achter zijn pc om te kijken wat de mogelijkheden zouden zijn. Uiteindelijk werd het Griekenland, een land wat wij zelf ook graag bezoeken. Twee weekjes later landden wij in Athene….

We hebben daar een buscampertje gehuurd, om gemakkelijk met hen mee te kunnen reizen. We troffen elkaar in het noordelijke gedeelte van de Peloponnesos, waar zij hun kamp opgeslagen hadden aan de oostelijke uitgang van het kanaal van Korinthe, dus dat begon erg mooi. Het was fantastisch, om de kinderen en de kleinkinderen weer eens heerlijk te kunnen knuffelen….wat hebben we dat enorm gemist!

Daarvandaan hebben we de oude stad Korinthe bezocht, nu een ruïne van de stad, zoals hij was ten tijde dat apostel Paulus daar anderhalf jaar heeft geleefd en het evangelie heeft verspreid. Wat een bijzonder gevoel was dat!

De volgende dag hebben we de Peloponnesos weer verlaten bij de nieuwe stad Korinthe en hebben we gedurende een paar dagen de kustlijn van de Golf van Korinthe gevolgd. Ongelooflijk mooi! Je kan met de camper gewoon pal aan de waterkant staan, waar kan dat verder in Europa? Het water is nog lekker warm, dus de kinderen en Jan maken er heerlijk gebruik van. De stranden zijn praktisch allemaal helemaal verlaten, helaas de strandtentjes en de restaurantjes ook…. Wat is dit ontzettend gezellig, zo met elkaar! We genieten van dat hele clubje Boertiennetjes, als nooit tevoren…

Daarna steken we door naar het noorden, komen ook nog langs Delphi, waar allerlei opgravingen zijn. Overigens vind je in deze contreien overal dorpen en gebieden waarin opgravingen zijn gedaan, die zorgvuldig worden bewaard. Heel interessant. We hebben dan nog steeds op zgn. vrije overnachtingsplaatsen gestaan, via de app Park4night, die de mooiste tips oplevert. Maar in Delphi zoeken we dan toch ook een keer een camping, die open is. We zijn daar de enige gasten, maar toch werkt alles, heerlijke douches (erg noodzakelijk), en een wasmachine (misschien nog wel noodzakelijker…).

Inclusief een magnifiek uitzicht over het meer. Het weer is nog steeds fijn, al hebben we ook een heftige storm meegemaakt aan het meer, dat kan dus ook.

Daarna vindt Sandra een nieuwe plek voor onze campers aan een beek, die in de bergen ontspringt uit een hete bron. Het water in de beek stroomt vrij snel en heeft een temperatuur van 38,5 graad! Eigenlijk zijn de kinderen er haast niet uit te slaan, en zelf vond ik het ook verrukkelijk! Waar de wind toch al wat frisser wordt en dan heerlijk in de superwarme beek zitten, dan voel je je toch wel heel erg bevoordeeld… We blijven er dan ook een paar dagen staan.

Dan rijden we weer langs de oever van een volgende zee-arm, die in open verbinding staat met de Egeïsche Zee. We vinden dan een plekje, uiteraard pal aan het water, leuk dorpje met een nog leuker restaurantje, dat nog open is ook. Heerlijk met de hele kudde uit eten geweest. De wind wordt nu wel steeds koeler, maar op een beschutte plek is het nog warm genoeg voor een T-shirtje.

We zoeken daarna het nog hogerop (lees noordelijker) naar de Golf van Vólos, waar we nog op 2 verschillende strandjes een plek vinden. Dan wordt het tijd om gezamenlijk nog een klein eindje terug te rijden, waarna onze wegen moeten scheiden, wij terug naar Athene en de kinderen naar het noorden. Zonder dat we dat van plan waren, belanden we toch weer aan de warme beek in Thermopyles. In een mum van tijd zit de goegemeente weer in het schuimende, hete water….

De dag daarna moeten we afscheid nemen van elkaar. Dat valt niet mee. Wanneer zullen we elkaar weer kunnen knuffelen?

We hebben zelf nu nog 3 dagen om terug te rijden richting Athene, de dag daarna de camper terug te brengen en de daaropvolgende dag terug te vliegen.

Deze vakantie was gewèldig, in één woord. We zijn ook nog closer geworden met Jan en Sandra en met onze lieve kleinkinderen. We zijn vol bewondering voor onze Jan, die het “bakbeest” door de kleinste steegjes wringt, de steilste weggetjes met vol gas neemt met een grote grijns op zijn gezicht… en als je hem kwijt bent, dan staat hij te “preuten”, zijn lust en zijn leven. Ook hebben wij ontzag voor Sandra, die elke dag maar weer voor onze hele club een warme, gezonde en lekkere maaltijd op tafel tovert en de hele dag bezig is alles in goede banen te leiden voor iedereen en tussendoor 3, soms 4 kinderen thuisonderwijs te geven. Ook denken wij met zoveel plezier aan Rebekka met haar geweldige creatieve ideeën, Mark Peter, die altijd klaarstaat om te helpen, vooral bij technische problemen, ons kroelkipje Willemijn met haar lieve, rustige aard, Naomi, wiens waffeltje geen moment rust kent en haar stralende lach en ons jongste jongetje, Jesse-Jan, met zijn kusjes en zijn heerlijke, ondeugende grijns. Het was een fantastische reis, ik had hem voor geen goud willen missen.

Maar we missen ze nu wel weer erger dan daarvoor… ach, alles went en ze komen echt wel terug (Jac.4,15). Ik zie ernaar uit. Lieverds, bedankt voor alles, al jullie liefde, jullie zorg voor ons, jullie aanwezigheid, dat we dit met elkaar mochten beleven!

(oma) Willy en namens opa-bol.

Geschreven door Dewegdiehijmijleidt