Ik heb met deze reis een heel duidelijk doel voor mezelf. Een ander doel dan ik normaal zou hebben als ik op vakantie was in een land dat ik niet kende. Ik wil op zoek naar wat de Heere wil van mij, welk plan de Heere heeft voor mij, voor mijn leven.
Ondanks allerlei speculaties, heb ik totaal niet het gevoel dat Roemenië per definitie iets met dat plan te maken heeft. Ik wil dat helemaal niet invullen. Wel maken we nu heel veel dingen mee, die ons raken. En dan ook écht in onze ziel raken, al klinkt dat voor sommigen misschien hoogdravend. En ook dát komt denk ik niet direct door de plaats waar we zijn, als wel doordat we hier heel bewust naartoe zijn gereden. Met een heel ander beeld voor ogen, dan een vakantiebestemming. Ons hart staat nu open voor alles wat God ons zeggen wil, zoiets. (en dan waarschijnlijk nog steeds niet genoeg…)

Tijdens het inpakken ben ik, toevallig of niet, totaal vergeten om iets te lezen mee te nemen, behalve mijn bijbel en een soort samenvattend boekje over de eerste boeken van het nieuwe testament…
Na een paar dagen wil ik toch wel wat te lezen hebben, en ik vraag Maaike of ze wat voor me heeft. Ze geeft me een stapel romans waarvan ik eigenlijk al weet dat ik ze niet zal lezen, en zegt dan: "oh, ik heb hier nog wat voor je. Ik heb het zelf nog niet gelezen. Vast wat voor jou." Op het boek staat de titel: Op weg naar de bestemming. Op de achterkant staat onder andere: U bent ook speciaal, God heeft ook een avontuur voor u.
Ik moet een beetje wennen aan de inhoud het boek. Het gaat in tegen wat ik gewend ben, maar ja… deze hele reis is anders dan ik gewend ben...

Vandaag verzaken we onze tweede samenkomst… en dát is toch echt wel een “dingetje”. Iets dat ik niet gewend ben. Nadat Jan en ik samen een preek “uit het archief” hebben geluisterd bij de caravan, besluit ik nog wat tijd in dat boek te steken. (Zingen wordt hem niet, want ik ben mijn stem verloren) Uiteindelijk wil ik tóch een dag van rust en van de Heere vandaag. Die ere komt Hem gewoon toe, OOK als ik 2200km ver weg ben en het te spannend en ingewikkeld vind om een of andere samenkomst te bezoeken.
Het boek heeft mij enorm geraakt. De schrijver beschrijft er zijn leven met de Heere, zo’n intens contact, constante leiding in zijn leven waardoor hij heel Oost-Europa doorkruist en daarbij onophoudelijk bijzondere ontmoetingen heeft. Een zegen zijn voor anderen (dus niet direct een zegen op je eigen leven) en zo werken voor Gods koninkrijk. Ik was er zo door geraakt. Dát leven, dát is het leven dat de Heere voor een ieder van ons heeft! En dat hoeft niet altijd in verre landen te zijn, of in bijzondere roepingen. Maar ik denk wel dat het leven er inhoudelijk heel anders uit zal gaan zien, dan een “normaal” leven. Voor ons is “rijkdom” een vanzelfsprekendheid, en hoe meer je hebt, hoe meer je ook van je rijkdom gaat houden. Hoeveel % van mijn leven besteed ik aan Gods Koninkrijk? Is Hij er Koning over? Of hou ik nog veel touwtjes zelf in handen waardoor ik veel kansen misloop om voor Zijn Koninkrijk iets te kunnen betekenen?

Hier wonen mensen die bijna niks hebben. Ze verkopen besjes, uit het bos geplukt, aan de kant van de weg. Of staan de hele dag daar meloenen te verkopen voor 40ct/kilo… Sommige mensen hebben geen stromend water of elektriciteit, slapen met alle kinderen in 1 bed, kinderen krijgen geen onderwijs of kunnen niet omdat ze hun ouders helpen. Gisteren waren we op een markt waar een rijtje kramen stond met ambachtelijk gemaakte spulletjes.
Er was een leerbewerker die zijn tassen en riemen verkocht. Een man vol passie voor zijn vak, maar breed had hij het duidelijk niet. Ik bekeek de riemen, die kosten 35 lei (iets van 8 euro) en vroeg Jan erbij of het wat voor hem was. De man past de riem om bij Jan en Jan vraagt ook wat de riem kost. De man zegt, met een brede glimlacht: neem mee, gratis. We waren totaal overdonderd hiervan, (Rebekka had ook al een spinner gekregen van een verkoper daar twv 3 euro) en het voelde zo vreemd dat deze man iets twv 8 euro zomaar weggaf, terwijl Jan het geld al in zijn hand had. Maar hij hield vol, en Jan en ik knuffelden de man en uiteindelijk wisselde Jan telefoonnummers uit. We waren er allebei diep van onder de indruk. Deze man was zo vrijgevig in zijn armoede!
Intussen maakte Rebekka een puzzel bij een houtsnijdster er tegenover. Omdat ook deze vrouw het geld goed kon gebruiken dacht we, besloten we bij haar een beeldje te kopen. We waren nog steeds wat ontroert van de vrijgevigheid die we zojuist ervaren hadden. We kochten een beeldje van 15 lei, betaalden 20 en gaven het wisselgeld als fooi. Rebekka zag intussen een houten uiltje: Kijk mama, wat lief! De vrouw pakt het uiltje, en geeft het aan Rebekka: Neem mee, mag je hebben.
We kwamen behoorlijk emotioneel weg van die markt, dit staat zover af van hoe wij eigenlijk leven. Hoe vrijgevig zijn wij dan? Of beter gezegd: hoe vast zitten wij nog aan onze bezittingen, terwijl we in overvloed leven???
Een les die nog moet landen, waar ik nog een plaatsje aan moet geven. Wat betekent dit voor mij? Wat moet ik met deze les? Ben ik een rijke jongeling? Is dát wat de Heere zeggen wil? De Heere zal mijn weg leiden, dat weet ik nu. Het enige wat ik moet doen is mijn hand naar Hem uitsteken, en bereid zijn om mijn andere hand los te laten van alles wat daaraan hecht.

(een reactie vind ik motiverend ;) ) Foto's volgen misschien nog als ik een keertje Wifi heb.

Geschreven door Dewegdiehijmijleidt