Langzaam maar zeker beginnen we een beeld te krijgen van hoe het leven hier eigenlijk is.
Ik had voor vertrek het idee dat ik halve sloppenwijken zou vinden, dat de armoede overal heel erg zichtbaar zou zijn, en er overal Roma's in woonwagens zouden wonen en er bedelaars langs de weg zouden zitten. En vooral ook dat ik me er heel onveilig zou voelen, en dat de mensen niet te vertrouwen zouden zijn.
We zijn er nog te kort om echt een compleet beeld te krijgen, maar het zichtbare gedeelte van bovenstaande omschrijving klopt in elk geval niet.
We hebben de hele noordkant van Roemenië doorkruist en elke keer dacht ik serieus dat ik straks, bij de volgende stad of gebied de armoede zou zien. Dat het dáár dan toch écht arm eruit zou gaan zien, zoals ik armoede zie dan.
Maar overal zagen we mooie huizen, hekken om elk huis (misschien is het er toch wat onbetrouwbaar ;) ) , luxe BMWs en Audi’s en in elk dorp minstens 3 prachtige kerken. De wegen zijn prima geasfalteerd. Heel Roemenië hangt vol met borden en vlaggen van de EU, dat valt wel direct op.
Af en toe zag je mensen met een paard en wagen rijden. Dit werden er wel duidelijk meer toen we in de buurt van Fantanele kwamen. In het dorp zelf lijken er meer paard en wagens dan auto’s te rijden. Ook zie je hier dat veel huizen een eigen waterput hebben, en dat er ook in elk dorp centrale waterputten zijn voor huizen die die luxe niet hebben, je ziet vaak mensen met water sjouwen.
Mensen langs de weg verkopen bessen in plastic emmertjes, en ontelbare meloenen in kraampjes. We hadden zelf een watermeloen gekocht bij de Lidl en hadden daar nu een beetje spijt van… We hadden dat geld liever besteed bij zo’n kraampje… Die fruitverkopers hebben het niet breed, dat kun je wel zien. Maar waar wonen die mensen dan? Want we zagen nergens krotten of armoedige huizen…
Hoe fijn is het dan, als je logeert bij Nederlanders die al 9 jaar in Roemenië wonen. Ik heb dus gevraagd hoe dat nou zat.
In Roemenië is je huis echt een statussymbool. Mensen zullen al hun geld in de buitenkant van hun huis steken, zelfs als blijft er dan niets over om het te meubileren. Armoede laat je niet graag zien. Logisch eigenlijk ook wel. Veel mensen zijn hier analfabeet en zijn afhankelijk van de opbrengst van hun akkertje. Tegelijk hebben ze geen opleiding gehad en volgen ze puur de sporen van hun ouders. Paarden worden hier gebruikt voor vervoer met wagens, maar het ploegen of maaien gebeurt nog grotendeels met de hand (of met ingehuurde trekkers). Ook is er weinig kennis over hoe je een akker vruchtbaar houdt, waardoor de opbrengst vaak tegenvalt. Het gezin waar we verblijven probeert hier de boeren uit te omgeving in te adviseren zodat deze boeren zich beter kunnen handhaven.
Armoede is vaak achter gesloten deuren, en tegelijk ook een heel relatief begrip. Want wat wij als arm betitelen, is hier normaal en prima te doen. Misschien niet ideaal, maar gewoon zoals het is. Maaike, de boerin, liet mij een bron zien waar grote houten bakken bij stonden. Hier wordt bijvoorbeeld door bepaalde mensen uit de buurt nog de was gedaan.
Het blijft een bijzonder gezicht, om elke paar honderd meter een paard en wagen tegen te komen langs de weg. Bij bepaalde cafés staan er zo 3 paarden rustig aangespannen langs de weg te wachten.

(foto's voeg ik later toe)
Reacties vind ik erg motiverend ;)

Geschreven door Dewegdiehijmijleidt