Donderdag 2 februari

Een grijze ochtend op Koh Kood...
Vannacht werden we wakker van het geluid van hevige regen. Het is droog seizoen momenteel en februari is zelfs de droogste maand van het jaar hier, en toch regent het voor de eerste keer in onze vakantie pijpenstelen.
Als we wakker worden is het weer droog, maar zon is er niet bij vandaag.
Jammer, want voor onze laatste dag op het eiland hadden we graag nog wat vitamine B gehad. Na het ontbijt wagen we het er toch op om kayaks te nemen en naar een ander strand te varen. Dit strand heeft normaal heerlijk zacht fijn wit zand, maar door de regen ziet het er heel wat minder mooi uit. Ook het kalme heldere water ziet er vandaag anders uit.
We zijn nog niet lang aangemeerd als we zien dat de lucht wel heel donker wordt. We worden een beetje ongerust want we kunnen hier nergens schuilen... zelf zijn we niet bang om nat te worden en koud is het ook allesbehalve, maar we hebben ons fototoestel bij en dat is helaas niet bestand tegen de regen. Robbie stelt voor om terug te varen en dat blijkt een goede beslissing want we zijn nog maar net terug of het begint er met bakken uit te vallen. Kennelijk is er een monsoon aan de gang in China en krijgen we er hier ook een klein proevertje van.
Jammer dus van deze laatste dag hier, maar we zijn allang blij dat dit niet gisteren is gebeurd... met de scooter is dit soort weer levensgevaarlijk op de steile wegen.
We praten nog wat met Hoey, de barman en hij leert ons wat dingen die we goed kunnen gebruiken in onze baravan, én we krijgen nog een receptje mee ook!
Pas in de late namiddag stopt het met regenen en kunnen we weer de zee op met de kayak.
We varen naar een stuk dat we nog niet gezien hebben en vinden weer een nieuwe kreek. Je hoort er alleen vogels en kikkers en we besluiten hier even heel bewust van te genieten. Ook al is de vakantie nog niet voorbij, dit zijn de laatste momenten op zee, in de rust, onder een niet vervuilde lucht... Als we terugvaren zien we de zonsondergang vanop de zee... onbetaalbaar!

Vrijdag 3 februari

Onderwegdag! Vanmorgen worden we naar de pier gebracht waar de ferry ons naar Trat zal varen. Daar rijden we met de bus helemaal naar Bangkok. Het wordt een behoorlijke rit, we zullen de hele dag onderweg zijn. We hebben gewikt en gewogen wanneer we zouden teruggaan naar Bangkok. In principe hebben we pas woensdagavond onze terugvlucht, dus we zouden net zo goed nog kunnen eilandhoppen tot dinsdag. Maar we hebben voorlopig onze portie eiland gehad en Bangkok is zo fascinerend en we hebben er maar zo'n mini fractie van gezien. Daarom gaan we vandaag al terug om onze reis af te sluiten met een fantastische citytrip!
Tegen de avond komen we aan in the city of angels. De vorige keer logeerden we in het zakelijke centrum, nu hebben we een hotel midden in het echte centrum van Bangkok gekozen, vlakbij het levendige Khao San Road. Die gaan we natuurlijk even verkennen en wat we zien is exact wat je verwacht als je aan Bangkok denkt: een drukke straat vol muziek, neonverlichting, bars, streetfood, toeterende tuk-tuks, straatverkopers die alles verkopen: van armbandjes tot gefrituurde schorpioenen op een stokje, lachgas of een pingpong show (en dat laatste heeft niets met pingpong te maken) ... Khao San is superlevendig en hectisch! De nabijgelegen Rambuttri Road is net zo gezellig en levendig, maar iets rustiger dus ideaal om rustig een biertje te drinken en alle indrukken van de stad even te laten indringen. Morgen meer van dat!

Zaterdag 4 februari

Vandaag bezoeken we Chatuchak weekend market. Het zou één van de grootste markten ter wereld zijn en het wordt zelfs "de moeder van alle markten genoemd". Benieuwd...
Als we toekomen zien we al snel dat alle geruchten waar zijn. Het is een enorme markt waar je een hele dag in kan verdwalen (en dat doen we dan ook). Je zigzagt straatje in straatje uit en op elke hoek kom je weer iets anders tegen. Hier kan je bovendien alles, maar echt ALLES vinden. Kleding (van supertraditioneel tot uberhip, souvenirs, antiek, oude Vespa's, eten en drinken, keukengerei maar ook meubels, gigantische beelden en zelfs huisdieren. Die laatste afdeling vinden we niet helemaal ok, maar het heeft geen zin te doen alsof het er niet is. Er zijn kittens en puppies waarvan je wel weet dat ze waarschijnlijk een goede thuis zullen krijgen want Thai zijn er verzot op, er zijn ook prachtige Koi karpers die zeker en vast in een al even prachtige vijver zullen terechtkomen. Maar dan zijn er ook dieren die helemaal niet in een hokje thuishoren: er zijn hokken vol eendjes en ganzen, kooien vol gerbils, cavia's en konijntjes, tonnen vol schildpadden, kooien met papegaaien en andere vogels en er zijn zelfs pythons te koop en woestijnvosjes. Dat hoort natuurlijk niet maar ook dit lijkt hier de normaalste zaak van de wereld.
Het is in elk geval de meest waanzinnige markt die we ooit hebben gezien, je zou met een lege koffer naar Bangkok kunnen komen en hier alles kopen wat je maar wil, en nog zou je rekening niet geplunderd zijn omdat het allemaal zo goedkoop is.
We nemen de tijd om er te verdwalen en pas als het bijna avond is beseffen we dat we hier zo goed als een volledige dag hebben doorgebracht.
We gaan ons even opfrissen om aan de avond te beginnen. Na een hele dag slenteren zou een voetmassage met tijgerbalsem wel welkom zijn... in en rond Khao San Road struikel je over de massagesalons dus we kiezen er eentje uit en misschien hebben we deze keer niet de allerbeste keuze gemaakt. Mijn masseuse is een oudere vrouw en de massage is goed maar niet super. Robbie heeft een jongeman als masseur, en duidelijk nog een student. Hij moet constant kijken wat mijn masseuse doet maar hij heeft nog niet de technieken die nodig zijn en veel meer dan Robbie's onderbenen insmeren met tijgerbalsem doet hij niet. Volgende keer beter!

Zondag 5 februari

Vanmorgen willen we naar Lumphini Park, een behoorlijk stukje van hier, maar in plaats van een taxi te nemen besluiten we te wandelen. En daar krijgen we geen spijt van! We lopen langs de Khlong waar zich het dagelijkse leven afspeelt, we komen geen andere blanken tegen, enkel Thai die aan hun dag beginnen. Opeens horen we dat er iets gaande is... als we naderen blijkt het niet zomaar iets te zijn, maar de Marathon van Bangkok! De lopers zijn vannacht gestart (nodig vanwege de hitte denken we) en de laatste finishers zijn nu aan het aankomen. De klok staat op bijna 7 uur lopen, respect! Superleuk om even toe te kijken en het kriebelt alweer om zelf weer te beginnen rennen binnenkort. De weg loopt vervolgens los doorheen het wervelende Chinatown en een paar kilometer verder zijn we eindelijk in Lumhini Park, de groene long van Bangkok. New York heeft Central Park, Londen heeft Hyde Park... dit is zo'n beetje hetzelfde voor Bangkok. Het is een heerlijk groot en rustig park, je kan er waterfietsen op de vijver en ondertussen de vissen voeren met een zak korrels die je aan de ingang koopt. Er lopen enorme varanen rond... kortom: heerlijk om een zondagmiddag door te brengen en even te ontsnappen aan de drukte van de stad!
In de late namiddag trekken we naar Wat Arun, ofwel: de tempel van de dageraad. Hoewel de naam anders doet vermoeden is deze tempel op haar mooist tegen het vallen van de avond.
Het blijkt na de witte tempel in Chiang Rai de mooiste tempel te zijn die we hebben gezien. Het tempelcomplex glinstert goud in de ondergaande zon, terwijl de prachtige pagode de échte aandachtstrekker is met prachtige beschilderingen en ongelooflijk veel details. De Efteling-achtige wezens die de pagode levenslang op hun schouders moeten dragen hebben een zware taak. De tempel zelf is ook langs de binnenkant een kunstwerk, net zoals alle tempels met ongelooflijk veel oog voor detail beschilderd. Binnen zit een monnik naast een donatiebox en als we er iets instoppen gebaart hij dat we geknield voor hem moeten komen zitten. Vervolgens krijgen we beiden een flinke splash boeddhistisch wijwater over ons heen terwijl hij "goodluckgoodluckgoodluck" prevelt. Dan moet Robbie zijn rechterpols geven en ik mijn linkerpols en krijgen we allebei een wit kabala-achtig koordje omgeknoopt terwijl hij in het Thais een gebed prevelt (of allerlei verwensingen, dat kan natuurlijk ook).
We voelen ons in ieder geval wel vereerd!
's Avonds wagen we ons nog eens aan een massage, we moeten ervan profiteren zolang we hier nog zijn, en we kiezen voor een salon in een zijstraatje dat voor 300 baht een zeer uitgebreide gezichtsbehandeling aanbiedt... dat kan niet verkeerd zijn!
En inderdaad: na een heel gamma aan maskertjes, infraroodstralen, aromatherapie en een hele komkommer op ons gezicht voelen we ons zonder overdrijven minstens 100 jaar jonger! Ok, ik heb een beetje overdreven maar het is wel echt heel erg fantastisch!
We sluiten af met een paar biertjes en lekkere streetfood, ik denk niet dat we ooit nog uitgekeken zullen raken op Pad Thai!
En zo eindigt de voorlaatste blog van deze reis... nog 3 dagen!

Sawadee Kha!

Geschreven door Debbie-en-robbie-in-wonderland