Woensdag 24 januari

Onze laatste dag in Chiang Mai breekt aan. Als we meer tijd zouden hebben zouden we best nog wat langer kunnen blijven, meer van het noorden ontdekken, meer tijd nemen voor trektochten... maar we hebben helaas zoveel tijd niet en we voelen dat het moment is aangebroken dat we verder moeten. We hadden heel graag een keer met de nachttrein gereisd van Chiang Mai naar Bangkok. Maar helaas is hij al tot eind volgende week volgeboekt dus dat zal voor de volgende keer zijn (en die volgende keer komt er zeker!).
We boeken deze ochtend dan maar een vlucht bij het kantoor van Thai Airways in de stad. Morgen om 10u4O vliegen we naar Bangkok, en dan zullen we de bus nemen naar Sattahip, om Took te bezoeken, daarover later meer.
Als we onze vliegtickets op zak hebben nemen we rustig de tijd om een paar van de vele tempels die de stad rijk is te bezoeken. Er zijn er weer hele mooie bij... en we raken geinteresseerd in wat het boeddhisme zoal inhoudt. De tekeningen in de tempels beelden fases uit het leven van Boeddha uit, we willen graag weten wat ze betekenen. Of wat het beeld met de drie gezichten betekent... of waarom Lord Ganesha (de god met het olifantenhoofd) altijd beeldjes van ratten om zich heen heeft staan...
Thuis misschien eens een boek kopen: "boeddhisme voor dummies" ofzo.
Nadat we uitgetempeld zijn slenteren we door de straatjes om uiteindelijk toch weer in de verleiding te komen om hier nog een laatste massage te nemen.
We hebben intussen een massage met aromatische olie gehad, een voetreflexologie massage en een gezichtsmassage... maar nog geen traditionele thaise massage.
Misschien is dit het moment. "Calm Massage" ademt meteen uit dat het een heel fijn salon is. Ik twijfelde altijd of een Thaise massage wel iets voor mij was, het zou nogal pijnlijk kunnen zijn, maar we zijn nu eenmaal in Thailand, dus ik vind wel dat we het op zijn minst moeten proberen. Eerst moet je een gek linnen pak aantrekken dat honderd maten te groot lijkt te zijn. Echt, in de broek passen nog 10 tweelingzussen van mezelf als ik die zou hebben. Maar er blijkt een systeem te zijn om de broek om je taille te wikkelen tot ze past (natuurlijk!). Dan komen we in een kalme ruimte waar we op onze buik moeten gaan liggen en dan begint het. De masseuse gaat bovenop je rug staan, drukt met haar ellebogen in je schouders, duwt, kneedt, masseert, rekt je uit tot je een halve meter langer bent, laat je gewrichten kraken als een kom rice krispies, vouwt je vijfdubbel... het klinkt pijnlijk en op sommige momenten is het dat ook maar het blijkt de beste massage te zijn geweest die we al hebben gehad. Een uur later wegen we nog maar 2 gram en zweven we 15 centimeter boven de grond terug naar buiten. Robbie heeft soms nogal last van zijn rug en kan door een te hardnekkige zittende houding (bureauwerk en autorijden) zijn benen niet helemaal strekken. Na de Thaise massage is de rugpijn weg en kan hij ineens zijn benen perfect strekken zonder moeite! Bij mij zat er een blokkage in mijn schouders zonder dat ik het wist... ik voel me plots ook veel lichter en soepeler. Als dit in België zo goedkoop was als hier lieten we dit elke week doen, gegarandeerd dat je dan geen klachten meer hebt!
Voor de lunch kiezen we een klein Thais restaurantje dat stampvol zit met zowel Thai als Farang (vreemdelingen, zoals wij dus) meestal een goed teken. Robbie neemt gebakken rijst met tofu en ik neem tofu met groenten in Thaise zoetzure saus met rijst. Allebei belachelijk heerlijk! We nemen er nog grote verse fruitsmoothies bij en de totaalprijs is weeral om van achterover te vallen: 200 baht, zo'n 5 euro.
In de namiddag gaan we nog wat dobberen op de opblaasvogels in ons hotel en we besluiten meteen daar te blijven voor het avondeten. Morgen is het weer tijd om verder te reizen.

Donderdag 25 januari

Na een laatste ontbijtje langs de Ping rivier nemen we afscheid van Pam en haar prachtig hotel. Vandaag zullen we een hele dag onderweg zijn... We hebben een vlucht van Chiang Mai naar Bangkok en van daaruit moeten we de bus nemen naar waar Took woont. Took is een tante van onze vriendin Iris. Took woont al 38 jaar in België maar gaat elk jaar een paar maanden naar Thailand, op bezoek bij haar zus. Iris heeft ons in contact gebracht met haar en nu zijn we dus onderweg naar Sattahip, waar ze woont.
In Bangkok blijkt dat we nog een paar uur moeten wachten op de bus naar Pattaya, en van daaruit moeten we een taxi nemen naar Sattahip. Het geeft niet, we wisten dat we vandaag veel onderweg zouden zijn, er is niks aan te doen.
Uiteindelijk komen we tegen de avond aan in Sattahip, waar Took ons op het einde van de straat staat op te wachten op haar scooter met sidecar. Dat is grappig: scooters worden hier omgebouwd met een grote ijzeren bak of kooi ernaast en daar kan je dan bagage en/of personen instoppen. In ons geval allebei. Als we later iets gaan eten mag Robbie rijden, ik achterop en Took in de sidecar. Best wel lollig!
We mogen blijven logeren op Took's appartement en merken al snel wat ze bedoelen als ze zeggen dat het noorden van Thailand "koel" is... wij vonden het daar met 30 graden warm genoeg, maar er heerste een eerder droge warmte en de ochtenden en avonden waren aangenaam. Hier is het van 's morgens tot 's avonds plakkerig warm. 's Nachts kunnen we maar moeilijk de slaap vatten door de hitte.

Vrijdag 26 januari

Vandaag rijden we naar Koh Chang. Kim, een vriendin van Took, heeft een auto en zij willen ook een paar dagen op vakantie. Aangezien wij van plan waren om te eilandhoppen rond Koh Chang, besluiten ze dat we samen naar daar kunnen rijden.
We hadden alleen niet gedacht dat het zo ver rijden was. We vertrekken rond de middag en uiteindelijk komen we pas 's avonds laat aan. Het is al een paar uur rijden naar Trat, en van daaruit moet je de ferry nemen naar Koh Chang. Het probleem is dat er maar 35 auto's op de ferry kunnen en er staat veel volk aan te schuiven dus het duurt nog minstens anderhalf uur eer we eindelijk de oversteek kunnen maken.
Koh Chang is een heel groot eiland en in het donker zien we er nog niet veel van. Took heeft 2 kamers geboekt die amper 10 euro per kamer kosten. Het zijn kleine bungalows, heel basic maar netjes, al lijken de matrassen van beton te zijn en moet Robbie al meteen een grote spin uit de badkamer jagen. Ondanks alles slapen we alletwee als rozen die nacht.

Zaterdag 27 januari

Normaal zouden we vandaag nog met een boot gaan varen met Took en Kim, en daarna onze eigen weg weer gaan. Maar Kim heeft verschrikkelijk slecht geslapen en is door vanalles gebeten (muggen? bedbugs?) en ze voelt zich helemaal niet lekker, bovendien is ze gisteren haar portefeuille verloren tijdens een wc-pauze onderweg en ze voelt zich daar ook niet helemaal goed bij, begrijpelijk natuurlijk! Ze rijden terug naar het vasteland vandaag en zullen onderweg nog ergens logeren. Het was leuk hen te leren kennen... we hebben leren tellen in het Thais en we weten nu ook waarom we even dachten dat we in de toekomst beland waren toen we een bord zagen waarop stond dat koning Bhumibol een pagode had laten bouwen in het jaar 2550. Doordat Boeddha eerder geboren is dan Jezus, en het Boeddhisme dus ouder is dan het Christendom, leven ze hier intussen al in het jaar 2561, the swinging sixties! Anyway, wij regelen een ander hotel aan de andere kant van het eiland, bij Bang Bao Bay, net ver genoeg van de overtoeristische westkust die vol onbeschofte Russen zit. Russen zijn de enge ziekte van Thailand. Ze zijn overal en ze zijn allemaal superirritant, lopen heel de tijd te rochelen en zijn onbeleefd tegen de locals enzo, echt fijne mensen. Gelukkig kan je ze grotendeels ontwijken als je maar goed genoeg zoekt.
Ons hotel bij de baai van Bang Bao is een oase van rust. We hebben een gratis upgrade gekregen naar een belachelijk grote kamer die nog eens verschrikkelijk prachtig is... net een honeymoon kamer!
Het strandje voor ons hotel is klein en rustig, de zee is warm en kalm, wat meer kunnen we wensen?
We maken een wandeling naar Bang Bao zelf, een dorpje dat gebouwd is op palen. Allemaal kraampjes, winkeltjes, huisjes en restaurantjes, heel gezellig!
Maar op de wandeling terug hebben we zo'n typisch "dat hebben wij weer" moment... We zien twee apen op de weg zitten, makaken. We wachten even en denken dat ze gewoon de straat oversteken en weer in de struiken zullen verdwijnen. Maar dan ziet het mannetje dat we een zakje bijhebben en hij komt achter ons aan gelopen. Apen kunnen best gevaarlijk zijn dus Robbie reageert correct als hij direct het zakje loslaat zodat de aap kan kijken wat erin zit (water, zonnecreme en... een flesje yakult). De aap opent meteen de yakult en drinkt het helemaal op. Intussen komt het vrouwtje dichterbij op de muur, ze blijkt een kleintje bij te hebben en ze gaat mooi zitten poseren voor ons, alsof ze iets terug wil geven voor het gestolen flesje. Haar man is echter niet zo galant, want als hij uitgedronken is rent het vrouwtje naar het flesje om te kijken of er nog iets over is... nee dus. Ze opent vervolgens vakkundig de zonnecreme om meteen door te hebben dat daar helemaal niks lekkers in zit. En dan gaan ze er weer vandoor en kunnen wij zonder apenbeten en zonder yakult weer verder.
Het is hier ontzettend heet dus als we terug zijn is een frisse duik als een godsgeschenk.
's Avonds eten we in het hotel. We zitten hier nogal afgelegen, wat super is, en eten kan je hier pal op het strand doen.
We eten Thaise lekkernijen aan een klein tafeltje met een olielamp op, onder bomen waar lampen inhangen die op kleurrijke kwallen lijken, met onze voeten in het zachte witte zand en het geruis van de zee vlakbij en we voelen ons... zo fantastisch!

Sawadee Kha!

Geschreven door Debbie-en-robbie-in-wonderland