Lieve lezer,

Op dit moment zitten Chiron en ik in Thailand, op het heerlijke eiland Koh Lanta.

Ons laatste reisverhaal was alweer even geleden, in maart 2018. Na Colombia zijn we toen naar Ecuador gevlogen. We zijn veel langer dan gepland in de hoofdstad Quito gebleven. Quito is de hoogste hoofdstad ter wereld, op wel 2.850 meter boven zeeniveau. Aan die hoogte moesten we wel wennen, maar daar hebben ze heerlijke thee voor, van cocabladeren. We moesten vaak naar de dokter, omdat ik last bleek te hebben van parasieten, dat is ook de reden dat we zo lang op dezelfde plek verbleven. Het is opmerkelijk hoe anders het contact daar met de arts verloopt, ze gaf mij een zoen en was altijd op Whatsapp bereikbaar voor vragen en wilde graag foto's (geen vakantiekiekjes, wel poep gerelateerd) ontvangen. Het hostel waar we sliepen was heel fijn. Ontbijten deden we met de andere gasten in de gezamenlijke ruimte. In de woonkamer was een open haard. We kookten vaak zelf, zonder vet en zo gezond mogelijk om de parasieten zo weinig mogelijk kans te geven. Daarom maakten we ook papaya smoothies (lekker) en knoflook shots (ik kan niet genoeg benadrukken hoe ongelooflijk smerig dit was). Van de hoofdsteden in Zuid-Amerika hebben wij begrepen dat het erg onveilig kan zijn. Bij voorkeur trokken we na zonsondergang niet op pad. In het wijkje waar we sliepen zaten een paar leuke restaurantjes en een rockbar op loopafstand waar we wel heen "durfden".
Op het vasteland van Ecuador hebben we weinig uitstapjes gemaakt. We bezochten een vulkaan, maar deze was verstopt in de mist. We gingen een paar dagen naar Mindo, een dorpje in een regenwoud, waar ontelbaar veel kolibries vlogen. Bij kleine cafeetjes hingen voederhuisjes en konden we deze knappe vogeltjes van dichtbij bewonderen. Ze kunnen stil in de lucht hangen, maar ook achteruit vliegen. We zagen zelfs toekans hier. 's Avonds terug via een zandweggetje naar het hotel konden we lachen toen er twee meisjes gillend aan kwamen rennen, achterna gezeten door de lokale bende ganzen.

We bezochten de evenaar bij "Mitad del Mundo", een van de populairste attracties van Ecuador. Al vonden wij de mooiste plek op de eilanden.

Het hoogtepunt van Ecuador of hoogtepunten, zijn de prachtige Galapagoseilanden. We hebben zoveel mooie dieren en landschappen gezien. De blauwvoetgenten (blue footed boobies), waar we een lange wandeltocht voor hadden gemaakt om ze te zoeken, zonder succes en die we terug in het dorpje ineens aan de kust zagen zitten. De Galapagos reuzenschildpadden en de leguanen. We zagen stranden vol zeeleeuwen. Van dichtbij spotten we hoe een mannetjes zeeleeuw een vrouwtje aanviel en hoe zij hem hard begon te bijten. Mooie en soms verdrietige dingen kwamen we tegen, een uitgehongerd zeeleeuwen jong waar men niks aan kon doen, omdat ze de natuur haar gang willen laten gaan. Nu is het überhaupt niet de bedoeling om bijvoorbeeld de jongen aan te raken, want als de moeder dit ruikt kan ze het jong afstoten. Het geluid van de vele zeeleeuwen zal ik niet vergeten, het klonk als zombies uit The Walking Dead. We snorkelden zelfs tussen de zeeleeuwen in een prachtige baai, wat ik spannend vond en nooit verwacht had om te kunnen doen. Extra spannend omdat Chiron rustig tussen de jonkies kon zwemmen en de reuze vader besloot in het water te gaan toen ik erbij kwam.
Met onze horror speedboot tocht uit Thailand nog altijd in mijn geheugen, maakte ik me zorgen om de tocht tussen de Galapagos eilanden. Ook hier kan het erg ruig zijn, maar ik was opgelucht toen het ontzettend mee viel.
We hebben geen tours geboekt en konden alles wat we wilden zien, zelf bezoeken. We wandelden langs prachtige kustlijnen en bezochten een mega tropisch strand op mijn verjaardag. Chiron gooide de snorkel voor de grap in de zee, maar die werd helaas meegenomen en vonden we niet terug. Het klinkt helemaal niet grappig zo, nog meer plastic in het water, maar we hebben er toch om gelachen.
Er was een meertje met steigerhouten wandelpaden door een klein bos waar we graag kwamen. Hier ging Chiron op zijn knieën en vroeg hij mij ten huwelijk. Inmiddels zijn we geregistreerde partners, omdat dat voor ons koophuis makkelijk was, maar in mijn hoofd zijn we romantisch verloofd tot we ooit gaan trouwen.
Het voelde ver weg om op deze eilanden te zijn. Een unieke plaats, wat we nooit zullen vergeten.

We hebben zo veel trips mogen maken na Ecuador. Misschien post ik er later meer over, om het "af" te maken. Al zal ik nooit klaar zijn met het maken van reizen, als het aan mij ligt.

Nu genieten we verder van Thailand. Liefs en misschien tot snel!

PS Huilen, onze foto's van de Galapagos eilanden zijn kwijt. Ééntje vonden we terug. Hopelijk wordt dit nog vervolgd...

Geschreven door Chironendominique