Lieve lezer,

Dankjewel voor de leuke reacties (en flauwe aap-grappen) op de blog over Indonesië. Dat is altijd fijn om te lezen!

We zijn er een maand geleden vertrokken, tijd voor een verslag over Taiwan - of zoals de Portugezen het in de 16e eeuw noemden: Ilha Formosa, prachtig eiland.
Het eiland is ongeveer even groot als Nederland, maar heeft een groter aantal inwoners (23,5 miljoen). Als je naar de kaart kijkt zie je een groot verschil tussen de drukke westkust en de oostkust, waar bijna geen steden of snelwegen zijn.
Taiwan in september is HEET. Zelfs na maanden wennen aan de hitte in Azië, was het voor ons overdag niet uit te houden. Om verkoeling te vinden hebben we veel interessante musea bezocht. We begrijpen in ieder geval waarom er 's avonds veel meer mensen op de straten zijn, met name op de avondmarkten die je in elke stad hebt.

We begonnen in Kaohsiung, een stad in het zuiden met mooie tempels, brede straten en heerlijk eten. We haalden aardig wat slaap in, maar werden wel een keer gewekt door het brandalarm. Het bleek een test te zijn en dat riepen ze waarschijnlijk om, maar wij spreken nog steeds geen Chinees en verstaan het nog minder...

Voor twee euro pakten we de trein naar Tainan, een uurtje verderop. Hier bezochten we Fort Zeelandia, een fort van de VOC dat tussen 1624 en 1634 gebouwd werd, erg interessant! In het National Museum of History kregen we meer informatie over de tijd dat de Nederlanders hier heersten.

Naar de volgende bestemming besloten we te liften en we vroegen de receptioniste van het hotel dat op een stuk karton te schrijven. Ze begreep ons niet en vroeg hulp aan twee andere hotelgasten. Zij hadden dezelfde bestemming en na een kort overleg zeiden ze: "yes, you can come with us". Ze wilden eerst gaan lunchen en namen ons mee. Zoals dat gaat hebben de meeste mensen hier -net als in China- ook een Engelse naam, die bedenken ze op de middelbare school. In de rij van het restaurant raakten we met meer Taiwanezen aan de praat en zij stelden zichzelf voor als Kurt, Pam en Kevin. We hadden ons nog niet voorgesteld aan het stel met wie we al de hele tijd waren (die ons een lift wilden geven) en gaven elkaar alsnog een hand. Toen bleek dat zij Vivienne heet en dat haar partner nog geen Engelse naam had. Ondanks het feit dat hij geen Engels sprak, was die naam belangrijk, want in plaats van antwoorden met zijn Chinese naam was hij een tijdje stil, overlegde met Vivienne en zei toen: "Kevin". Wat een toeval, óók Kevin - dat vonden we erg grappig!
In Taichung aangekomen namen Kevin (die pas een paar uur als Kevin door het leven ging) en Vivienne ons mee naar een sushi restaurant, dat smaakte goed. Het was een verrassende en gezellige dag!
De volgende avond bezochten we met Kurt een grote avondmarkt, daar stonden we in de rij voor een broodje met zwarte peper, varkensvlees en lenteui. Hij vertelde ons dat hij hier vroeger met zijn vader voor in de rij ging staan. Verder namen we nog omelet op een stokje, groentespiezen, thee van zwarte bonen, een tofu-/vissoep en fruit met een suikerlaagje. Na de markt reden we naar een hoger punt om de lichtjes van de stad te zien. Het is altijd leuk om een plek met een local te verkennen!

Lost in translation...
In de 7-eleven en de Familymart hoorden we 's avonds altijd een vriendelijk "good morning!" wanneer we binnenkwamen. We waren toch benieuwd, denken veel Taiwanezen dat het 'goededag' betekent? Hoewel we het waarderen dat ze de moeite nemen om ons ook te begroeten, in het Engels, besloten we het toch te vragen. In een land waar de meesten giechelen als je vraagt of ze Engels spreken, was het niet makkelijk om een open vraag te stellen (zeker niet met de google vertaal-app die belachelijke zinnen samenstelt). Om het voor de jonge kassamedewerkers uit te te beelden, liep ik naar buiten en weer naar binnen: "good morning!" riepen Chiron en ik, waarna we met vragende ogen keken naar de medewerkers. Daarop herhaalden zij hun Chinése (!) boodschap langzamer. Wat zaten wij ernaast... Op m'n telefoon verscheen de vertaling "bedankt voor het komen". We hoorden nu duidelijk dat het geen Engelse boodschap was, maar al die keren hiervoor riepen wij 's avonds "good morning!"...

Taipei
Taiwan werd door Japan bezet van 1895 tot 1945, in Taipei zie je nog veel Japanse invloeden. Als je je ogen een beetje dichtknijpt lijkt het een kruising tussen een chaotischer Japan en een schoner China...
We bezochten het National Palace museum, dat 's werelds grootste verzameling oude Chinese kunst heeft. Vroeger werd dit bewaard in de verboden stad in Beijing, maar na de burgeroorlog in China namen Chiang Kai-shek en zijn aanhangers de kunstschatten mee naar Taiwan, om het te beschermen tegen de communisten. De totale collectie bestaat uit bijna 700.000 stukken, waarvan er per keer 'maar' 15.000 tentoongesteld kunnen worden.
Ximending is een wijk in Taipei waar veel jongeren rondhangen, met een Times Square-achtige setting. In het felle licht van de reclameborden zagen we een oud stel met een microfoon en een rammelaar met een meeklappend gepensioneerd publiek op rode krukjes. Zo fout, maar de combinatie met de moderne wijk was mooi.
Met een dagpas voor de Ping-xi lijn bezochten we een aantal oude mijnstadjes in de buurt van Taipei. Een daarvan is Houtong, waar tegenwoordig katten de baas zijn. Ze lagen vooral te slapen en (probeerden) te vissen in de rivier toen wij er waren.

Opvallend en verrassend:
* Moderne toiletten met een LED tekst, die van kleur veranderen wanneer iemand het hokje in gaat;
* De typische ontbijtrestaurants met veel verschillende gerechtjes (we bestelden met behulp van de vertaal-app, blindelings aanwijzen was ons een te groot risico);
* Verwacht hier geen kinderen in kinderwagens, negen van de tien keer zit er een kleine hond in.

Ondanks de hitte genoten we van de tijd in mooi en gek Taiwan!

We zijn nog even in Nieuw-Zeeland, waar we met veel plezier werken op een boerderij. Maar dat is voer voor een volgend verslag...

Veel liefs!

Geschreven door Chironendominique