Lieve lezer,

Dankjewel voor de leuke reacties op de vorige blog!

Georgetown was de eerste plek die we in Maleisië bezochten. Veel bezienswaardigheden zijn te voet te bereiken, zeker vanuit het hostel waar wij verbleven. De locatie beviel ons duidelijk beter dan de gedeelde badkamer/toilet: het is helemaal niet raar meer dat de douchekop naast de toiletpot hangt, maar om daar dan 's ochtends vroeg een dampende drol náást de pot te vinden, ja dát is wel jammer.
Georgetown heeft in iedere straat wel een vorm van street art. Daarnaast vind je er veel tempels, musea en allerlei soorten restaurantjes. We bezochten het trick art museum waar we merkten dat je er niet meer kan doen dan 3D-foto's van jezelf maken (Chiron: "the trick was to get us in").
Op de fiets reden we naar een Thaise en een Burmese tempel. We hadden geen bel, maar vriendelijk "TRING" roepen werkte prima (op de lachspieren).
Na een maaltijd in Chinatown zagen we een lange rij voor een pannenkoekenkraam, het moest er wel goed zijn. Er konden er maar vijf per keer gebakken worden, dus het was even schrikken toen we na een half uur wachten hoorden dat de man voor ons er 40 zou gaan bestellen. Een oudere man -die tegelijkertijd Pokémon Go speelde -stond vóór de man met de familie bestelling in de rij en was zo vriendelijk ons ook pannenkoekjes te geven. Anders hadden we er nu nog gestaan...

In de Cameron Highlands wandelden we door de jungle naar een uitzichtpunt. Je kunt hetzelfde steile pad terug lopen, maar wij kozen voor een andere weg. Uiteindelijk kwamen we bij een verdeelstation met een hek en prikkeldraad eromheen. We hoorden geblaf en zagen drie meiden die er niet langs durfden. Op de hoek van het hek waren twee honden aan een lijn en in de verte zagen we er nog meer. De ruimte tussen de omheining en de honden was zo'n 20 cm, maar we wilden niet helemaal terug naar de top om het andere pad te volgen... Met angst om gebeten te worden gooiden we een stukje sinaasappelschil om ze af te leiden, waarna we onze kans grepen en erlangs renden. De honden waren niet bloeddorstig, we konden zonder problemen verder naar het dorp.

Naast de uitgestrekte theevelden bezochten we in de Highlands het 'mossy forest' en plukten we aardbeien bij de boer. De avond sloten we af in een leuk café, waar we met een groepje Engelsen bij het houtvuur zaten.

De hoofdstad zagen we op een heel andere manier vanuit het appartement waar we verbleven. Op de 37e verdieping zwommen we er in een infinitypool met uitzicht op de skyline!

Het oudste regenwoud ter wereld, zo zeggen 'ze', is Taman Negara.
We gaan naar de canopy en zijn zo vroeg dat we hier met zijn tweeën lopen, hoog tussen het groen, over de touwbruggen. Met een bootje wilden we de jungle in om dieren te kunnen zien en Lata Berkoh te bezoeken. Dat kost 180 ringgit voor vier personen dus vroegen we twee Duitsers om mee te gaan. Na 45 minuten varen werden we afgezet om nog 1,5 km naar 'natural swimming pool' Lata Berkoh te lopen, maar daar aangekomen zagen we tegenstrijdige waarschuwingsborden en sterke stromingen. Toen gebeurde waar ik bang voor was, een bloedzuiger aan mijn arm. Niet trekken maar pieken wisten we, maar Chiron raakte in de war door mijn paniek en begon toch te trekken, waardoor dat beest zich harder vast zoog. Ieeh! Na een paar keer pieken kregen we hem alsnog weg. Daarna kwam een groot zoemend insect Chiron vervelen, hij wilde die uit de weg gaan en rende tegen het bord 'Lata Berkoh' op... Gelukkig stopte het bloeden, maar Chiron liep nog een paar dagen met een blauw oog. Zo klinkt het wel als een dramatische tour, toch was de jungle werkelijk prachtig. Op de terugweg vaarden we zonder motor en genoten we van de jungle geluiden alsof er een meditatie CD op stond, terwijl felgekleurde vogels langs vlogen.

In Melaka vermaak je je prima door te dwalen door de stad. Door Heeren Street, langs Dutch Square liepen we naar de St. Paul kerk, waar veel grafstenen staan met Oudhollandse opschriften.

Op het strand van Tioman beseffen we dat we de jungle nooit ver weg is, bezoek van een aap: hij pakt alles wat los en vast zit om te proeven of het eetbaar is. De buurvrouw een paar hutjes verderop jaagt hem weg met de bezem en wij volgen haar voorbeeld wanneer hij bij ons wil komen chillen. Daarop rent en springt hij naar het huisje aan onze rechterkant, waar een gezin met twee kleine jongetjes zit. Bij het zien van de harige acrobaat rennen moeder en zoontjes krijsend naar binnen. De aap valt (met hun halve waslijn) op de grond, rent naar een hond, waarop ze elkaar om beurten achterna zitten. Ongewild moet de 'bezem-buurvrouw' aan dat kat-en-muisspel mee doen nu de aap besluit van richting te veranderen... De rust is terug, maar we blijven lachen. Later meer in 'only in Asia'!

Liefs van ons

PS
Na bijna een maand door vriendelijk en groen Maleisië, zitten we nu in het vliegtuig naar Indonesië! "Fakka you turbulentie", zoals m'n schone broertje het zou zeggen...

Geschreven door Chironendominique