De hogesnelheidstrein heeft ons, met een vaart van soms wel meer dan 300 kilometer per uur, van Guilin naar Shenzen gebracht. Vanuit Shenzen was het vrij gemakkelijk, we hebben de metro en bordjes gevolgd totdat we bij de douane kwamen. Hier werd Chiron zijn temperatuur met een half 'wapen' gemeten en mochten we vrij snel de grens over.

We hebben een kamer gehuurd in het appartement van Lisa en Michael. Hier woont ook de huistijger Tiger. Met herkenbare streken; deze huistijger viel ons aan op de bank, rende als een wilde luid miauwend heen en weer, verstopte zich zodra de mogelijkheid daar was onder ons bed en probeerde onze tonijn te stelen. We kregen de tip onze deur 's nachts dicht te doen, Tiger maakt namelijk mensen wakker, omdat hij graag je gezicht wil likken.

Lang niet iedereen spreekt Engels in Hong Kong, maar de mensen zijn er heel behulpzaam en vriendelijk. Ze proberen ons hier niet constant aan de kant te beuken en leggen ons niet (stiekem) op beeld vast.

Na de eerste nacht op onze kleine kamer met airconditioning, hebben we Lynn en Bas ontmoet. Lynn is het zusje van Dyonne en omdat zij ook aan het reizen zijn (logisch wanneer we ze hier konden meeten) hebben we al vaak via whatsapp met elkaar gesproken.
We hebben samen de ferry genomen naar Hong Kong Island. Tussen de grote gebouwen zaten honderden vrouwen op kartonnen dozen te kletsen en elkaars teennagels te lakken (verklaring komt nog). Na een steil ritje in de Peak Tram kwamen we aan bij Victoria's Peak. Het was erg fris en nadat we wat foto's hadden gemaakt,
zijn we met rommelende buiken terug naar beneden gegaan om fast food te eten. Daar vonden Lynn en ik de smerigste wc ooit. Tot overmaat van ramp (en werkende op Lynn haar lachspieren) nam een vrouw ruim een meter ranzig toiletpapier geplakt aan haar schoen mee naar buiten.
Met de Ferry zijn we weer terug gegaan om over de promenade te lopen, genietend van een chocolade ijsje. Niet voor lange duur, want in één minuut tijd verloren Bas, Chiron en ik ons laatste stukje chocolade aan de stoeptegels. Aan het einde van de middag hebben we onze eigen wegen weer gevolgd.

In de vroege avond hebben we met Pandu en Zoë (zij waren tegelijkertijd met ons in Zhangjiajie- deel van 'the six people group') agesproken. Het leek Zoë een leuk idee om ons het 'echte' Hong Kong te laten zien. We zijn in het arme gedeelte van de stad geweest en hier zagen we de mensen werkelijk van alles op straat verkopen. Ondanks het feit dat Chiron en ik een grote portie pasta hadden gegeten, werden we meegenomen naar een desserts-restaurant. Zoë bestelde vier toetjes, het was handig dat zij ook daadwerkelijk wist wat ze bestelde. We deelden ze. De sticky rice balls met pinda's en het mangosap met een fruitsoort die nieuw voor ons was, waren favoriet!
De honderden vrouwen die 's zondags op de straten relaxen zijn werksters. Zij spenderen hun vrije dag in de dozen, want in de huizen waar zij wonen/werken is te weinig ruimte.
Pandu en Zoë vervolgden hun rondleiding en even later werden we een restaurant ingelokt. Wij zaten al erg vol... Toen Chiron even naar het toilet was, zei Pandu in het Engels dat Zoë moest opschieten met bestellen, want "misschien heeft Chiron honger". We hebben dumplings en andere gevulde lekkernijen op, met vullingen die we zelf nooit besteld zouden hebben. Eén broodje had een erg hete custardvulling, jummie!

De volgende dag zouden we Pedro (die we ook in Zhangjiajie leerden kennen) ontmoeten. Het was nog best lastig elkaar te vinden, omdat we geen exacte plaats hadden afgesproken.
Met zijn drieën hebben we een ferry naar Hong Kong Island gepakt en vanuit daar een boot naar Lamma Island. Het was een zonnige dag. Nadat we het eilandje hadden verkend, zagen we op een strand -met drankjes en nootjes- de zon langzaam ondergaan.

's Avonds zijn Chiron en ik, wederom met gevulde pasta (dit keer -pesto) buiken, op zoek gegaan naar een goede spot om de skyline te zien. We besloten dat hiervoor geen wolkenkrabber nodig was en zijn naar de promenade gesneld. Naast de skyline viel ons oog op wat anders. Chiron had net enkele foto's genomen toen we weg wilden lopen. Chiron: "is dat niet...?", ik zag gelijk wat hij bedoelde. Daar zat Lisa, in dezelfde jurk als dat wij haar zagen weggaan die ochtend, maar niet met Michael. Zodra ze ons zag verstopte ze zich achter de andere man. Het was zo'n raar moment, we wisten niet of we 'hoi' moesten zeggen. Toen we terug bij de kamer kwamen, stapte Lisa even later ook binnen. De volgende ochtend vertrokken wij, dit was ook een apart moment en Lisa stond erop met ons mee te lopen naar de bushalte... Hopelijk leek het allemaal erger dan het was? Maar het is niet iets waar wij tussen moesten zitten, denk ik.

Tijd om we te gaan! Op naar Chiang Mai, Thailand.

Liefs van ons!

p.s. We hebben zo hard gelachen om jullie reacties!! De blog doet er niet lang over, ik loop achter met het plaatsen ervan bij de juiste datum... Ik zou graag schrijven maar dat is maar een droom.
Gelukkig hebben jullie het ook goed in Nederland! En voor de regen: gelukkig bestaan er paraplu's. "Of boterhamzakjes", aldus Chiron.

Geschreven door Chironendominique