Lieve lezer,

Een ontzettend laat verslag van Amerika, dat ik helemaal ben vergeten online te zetten. Jammer genoeg heb ik nu geen mogelijkheid om de foto's erbij te zetten... Voor de duidelijkheid, dit verslag is het vervolg van het verslag van 24 maart 2017.

Terug naar the USA!
Vanaf Las Vegas waren we met zijn vijven en omdat we er toch waren, gingen we de stad in om een gokje te wagen. We werden verrast -zo heeft Niek misschien wel het meeste plezier (geluk?) van de speelkasten gehad - en hebben genoten van de mooie fonteinshow voor het hotel Bellagio.
De volgende dag vertrokken we in de grote camper van bijna tien meter lang, maar niet voordat we een stop bij de Walmart hadden gemaakt (waar ik een nieuw paar prachtige schoenen haalde, want een week meters maken op sandaaltjes leek me geen goed idee).

We hebben zo veel mooie nationale parken bezocht! De eerste was de Grand Canyon, de zuidkant. Er liep een steil, kronkelend wandelpad de Canyon in wat we een stuk gevolgd hebben.
Ook Bryce Canyon hebben we bezocht met heerlijk weer. Hier leven veel prairiehonden: een soort maffe stokstaartjes die, toen we dichterbij kwamen, bleven staan met hun pootjes in de lucht voor ze wegrenden. We volgden een trail de Canyon in voor een leuke en mooie wandeling. Maar zoals altijd mochten we na het dalen weer onhoog klimmen...

De weg naar het nationale park Zion gaat over en langs de bergen, maar gelukkig kunnen zowel Niek als Mary goed rijden in de camper, ook door al die extreme bochten. Aangekomen in het park pakken we een shuttlebus. We stappen uit voor een hike en besluiten het pad naar de Emerald Pools te volgen. Na de wandeling slaat het weer om en rijden we weer verder, onderweg stoppen we om boodschappen te doen en om sneller te zijn gaan alleen Niek, Mary en ik naar binnen. Tegen beter weten in, want we blijven toch weer erg lang weg (al die lekkere dingen in de supermarkt). Het weer is inmiddels omgeslagen: de jongens waaien bijna weg met de camper. We zien veel tumbleweed in de wind, die kleine droge balletjes die in westerns ook altijd voorbij rollen, maar geen vliegende koeien (zo erg stormt het dus ook weer niet).

We gaan terug naar Las Vegas, want Jordy heeft die zondag een vlucht naar San Francisco gepland. Zaterdag bezoeken we het park Valley of Fire, dat ligt niet heel ver van de stad vandaan. We maken hier wandelingen en kunnen er heerlijk buiten lunchen.

Met zijn vieren gaan we door Death Valley richting Bakersfield. We komen uiteindelijk aan op een camping vol mandarijnenbomen, waarvan we de bloesem al roken voordat we uitgestapt waren.
Bij het Yosemite park slapen we op een kleine camping aan de rivier. Midden in de natuur zijn hier weinig staanplaatsen, ruikt het naar kampvuur en wilde ik dat ik een marshmallow had meegenomen (of een zak vol). De volgende dag in het park volgen we het pad naar Mirror Lake. Langs een ander pad, dat tot de watervallen loopt, zien we veel sneeuw. We lopen over de stenen in een rivier en na die overgestoken te hebben zakt Chiron met beide voeten door de sneeuw: wat we al niet doen om een sneeuwbal naar Niek en Mary te kunnen gooien...
Ondanks de vele waarschuwingen hebben we geen poema's gezien. We waren er in ieder geval op voorbereid: de bordjes in het park gaven aan dat je met je jas open groter lijkt, mochten ze je dan alsnog willen aanvallen dan was het advies "stenen en stokken gooien en anders: terugvechten", we zagen het al helemaal voor ons.

De laatste plaatsen die we met zijn vieren bezochten waren Sonorra, een dorp vol (antiek)winkels en Columbia, hier was alles geheel in oude stijl; met o.a. een saloon, gevangenis en de bekende goudkoorts.

Heel typisch vonden we de laatste nacht geen enkele camping die nog plek had. We hadden verwacht ergens in de middag aan te komen, maar het werd steeds later en we besloten uiteindelijk maar bij een Walmart te gaan staan. Al snel werden we weggestuurd door de beveiliging en moesten we verder op zoek. Ondanks dat we een "rijdend huis" hadden, gingen we naar een motel. Daar was natuurlijk geen enkele parkeerplek groot genoeg, maar we konden bij een winkel in de buurt parkeren. Het stormde weer: winkelwagens en halve bomen rolden en waaiden voorbij, maar: we hadden een slaapplek gevonden.

In San Francisco namen we na een mooie gezellige tijd van rondtrekken, grappen en kaartavondjes (ook een groot deel met Jordy), afscheid van Niek en Mary. Zij hadden nog een paar dagen om de stad te verkennen en wij gingen verder in een huurauto.

De hele reis door de Verenigde Staten was ontzettend mooi en het hebben van eigen vervoer gaf veel vrijheid. Het was erg leuk om te reizen met Mary, Niek en Jordy!

Het laatste gedeelte van onze USA reis zijn Chiron en ik nog langs route 1 (langs de ruige kust van Californië) en door Nevada gereden. Het afscheid van de rode Chevrolet was pijnlijk... En nu verder in Azië!

Veel liefs!

PS
We waren in ons element in de camper, wanneer één iemand "Buckle up!" riep, volgde de rest in koor "it's the law!".

Geschreven door Chironendominique