Lieve lezer,

Bedankt voor de leuke reacties!
Wij zijn inmiddels in de Verenigde Staten, al gaat dit verslag nog over Cuba...

Trinidad
Vroeg in de ochtend komen we met de nachtbus aan, beiden blij dat we wat geslapen hebben.
Het is erg klein en toeristisch en de lokale bevolking speelt daar op in en rekent vijfdubbele prijzen voor toeristen. We beginnen in de winkeltjes en restaurants al te wennen aan alle Cubanen die later binnenkomen, maar eerder geholpen worden. Op de foto's zou je dit de mooiste plek kunnen noemen, toch blijft Santa Clara onze favoriet.
Wanneer we het grootste deel gezien hebben maken we een dag vrij voor Playa Ancón, een strand met palmbomen en helderblauw water dichtbij de stad.

We hebben vier dagen in Viñales gepland. Om de reistijd niet overdreven lang te maken hebben we één overnachting in Havana geboekt, in Vedado. In deze wijk staan veel oude koloniale huizen die soms erg vervallen zijn, maar daardoor niet minder interessant om naar te kijken. De volgende dag stappen we weer in een Viazul bus, op naar Valle de Viñales.
Het toerisme zou al erg toegenomen zijn en daar is niets aan gelogen: letterlijk ieder huis is een restaurant of een casa particulares. De eerste ochtend ontbijten we bij de casa met eieren, toast, fruit, vers sap, thee en koffie. Met een grote waterfles trekken we daarna de natuur in. We komen stel uit Barcelona tegen en met hen klauteren we naar een uitzichtpunt. Het is de moeite waard! Over trapjes en langs het hok van een familie zwijnen gaan we daarna opnieuw omhoog, naar een grot die we op de kaart zagen. Het is er pikkedonker, het schijnt er te stinken (hoera verkoudheid) en het horen van de vele vleermuizen boven ons, maakt deze wandelgroep tot mijn spijt alleen maar enthousiaster. Achterin de grot kunnen we weer naar buiten om onze weg langs de tabaksvelden te vervolgen.
's Avonds spreken we af met Gustavo en Alejandra uit Barcelona en een paar Duitsers van wie we de namen vergeten zijn.
De volgende dag zijn we met zijn tweeën door de vallei aan het wandelen, waar ik een foto van een rustig grazende stier wil maken en ik denk nog "haha ik ben wel dichtbij", tot hij briest en in de aanvalsmodus gaat staan en we niet weten hóe snel we ons om moeten draaien. Blinde paniek! Een aantal meter verder komen we op adem en blijkt hij ons niet te volgen. Opgelucht en een lachbui later (think before you act!) gaan we stiekem langs de stier om verder te kunnen, die ons dit keer niet bedreigt.

We sluiten Cuba af met vier dagen Havana, samen met Chiron zijn broertje Jordy. De eerste dag nemen we een hop-on hop-off bus, die ons langs mooie plekken (zoals Hotel Nacional) en vreemde uithoeken (verlaten resorts) brengt.
De volgende dag zien we op de kaart 'Chinatown' en wij lusten wel een paar dumplings. Het is zo'n vijf km van de casa en we besluiten erheen te lopen. In Chinatown aangekomen zien we hooguit twee mensen die een kwart Chinees zouden kunnen zijn en verder enkele Cubaanse restaurants met Chinese namen... We lunchen wederom de typische vouw-pizza's en komen daarna via een park in het oude deel van de stad. Daar blijkt dat Chiron, de grote voorstander van 'minder spullen', zijn rugzak is kwijtgeraakt (een geluk dat er alleen drinkwater in zat). Aan het einde van de dag zijn onze voeten moe, de teller staat op ruim 20 km!

Cuba. Het eten smaakte ons beter dan we hadden gedacht. We lazen dat Cuba een duurder land is om te backpacken, maar ook dat valt reuze mee. In het oosten van Cuba betaalden we het minst: voor onze avondmaaltijd en vier drankjes omgerekend vier euro. Een kopje espresso smaakt altijd goed en kost je op de meeste plekken maximaal tien cent.
Het enige minpunt: de gemiddelde Cubaan heeft een hekel aan toeristen (uitzonderingen daargelaten!), we weten vast de helft niet, het waarom en hoe ingewikkeld het ligt, maar het is wel vervelend...
De oude auto's -ze zijn echt overal-, de gekleurde gebouwen en de natuur zijn heel mooi om te zien!
PS Huisgemaakte flan; het meestvoorkomende, goedkoopste en lekkerste toetje is altijd een goed idee. Flantastic/ flan is life/ I don't give a flan/ don't flan and drive, we aten ze zo vaak dat we er vervelend(er?) van werden.

Liefs uit de Verenigde Staten,
later meer!

Geschreven door Chironendominique