Hallo lieve iedereen,

Schrijvende vanuit een hangmat in een heel klein dorpje in Laos, waar we gelukkig van dit land kunnen genieten zonder hordes toeristen, zal ik ons verblijf in Luang Prabang samenvatten.

Net als alle andere toeristen die we zagen tijdens de bootreis begonnen we met het verkennen van de stad. Met Koen zijn we meerdere keren naar de nightmarket gegaan. Ondanks ons voornemen om te minderen met het kopen van souvenirs, kocht ik bij de eerste stand al pantoffels voor mijn vader. "Hoe vaak vind je hier nu maat 46, of sloffen?", dacht ik, maar blijkbaar is het antwoord: overal op de markt. Koen heeft ons meer geleerd over het afdingen, zodat we niet snel meer zo'n groot bedrag (drie euro) zullen neerleggen.

Op de Phu Si heuvel krijg je een goed uitzicht over de stad. We waren niet de enigen, maar de zonsondergang was erg mooi die avond.

In het hotel woont een hond, Dali. Hij lag vaak op het balkon, dus op het moment dat wij hem zagen, riep ik Dali, waarop hij als een speer naar beneden kwam gerend om te knuffelen. Het is niet thuis, maar het voelde huiselijk.

Het toilet-incident. Op een dag waarop alles fout gaat, voor ons niet onbekend, gebeurde het. Omdat ik weet dat ik erg onhandig ben, had ik mijn telefoon uit mijn broekzak gehaald en aan Chiron gegeven. Eenmaal hangende boven het squat toilet hoorde ik een plons. Chiron hoorde mijn reactie. Belangrijk om te weten is dat de toiletten hier niet automatisch door kunnen spoelen, je gebruikt emmers. Het water in de pot is niet helder. Ik riep dat ik er niet over wilde praten, ik moest moed verzamelen om mijn volledige hand in het toilet te stoppen. Gelukkig was er nog een klein stukje van de sleutel te zien en had ik hem te pakken. En gelukkig was er zeep! Ik dacht dat Chiron allang weg was, maar die stond grijnzend met de camera paraat toen ik buiten kwam.

De daaropvolgende dag zijn we met zijn drieën naar de Kuang Si watervallen gegaan. Voor het eerst sinds we op reis zijn was onze maag echt van streek (zo klinkt het misschien netjes). Koen had hetzelfde, dus met gedeelde smart en zwemkleding zijn we vertrokken.
Aangezien we Koen vrij snel zijn kwijtgeraakt (hij was niet alleen), zijn Chiron en ik met zijn tweeën gaan klimmen. Op onze slippers. Het was een steile klim, waardoor we erg bezweet op de top aankwamen en ik voelde me trots. Vanaf hier konden we gelukkig aan de andere kant van de watervallen komen, daar bleek het pad beter begaanbaar. Dankbaar zijn we vervolgens gaan zwemmen in het blauwe en koude (Chiron noemt dat "fris") water.

We waren klaar voor de minder ontdekte plekken in Laos!

Liefs van ons!

p.s.
Dankjewel voor de reacties, dat is altijd leuk om te lezen! Gelukkig was het niet te ruiken, de hopen in het poep-papier-park. We willen het reizen nog zeker een tijd volhouden! De relaxmodus zal dus nog even aan blijven staan...
Fijn te lezen dat ik niet de enige ben die lek wordt gestoken haha! Niet eerlijk, maar we kunnen er niet zo veel aan veranderen?

Geschreven door Chironendominique