Vandaag stonden we ietsje vroeger op, want er staat een uitstapje naar de Gili-eilanden op het programma. Omdat de zee in de namiddag vaak wat onstuimiger wordt, vertrekken we op tijd. Een busje en een auto brengen ons naar een klein vissershaventje, waar we met z’n allen aan boord gaan van een boot met een glazen bodem.

Ik zoek meteen een plekje aan de rand van de boot – vorige keer werd ik niet bepaald blij van het constant turen naar die glazen bodem... misselijkheid gegarandeerd. Dus: les geleerd.

Schildpadden, standbeelden en koraal
Onderweg krijgen we vinnen, een duikbril en een snorkel aangereikt. De boot blijft ons volgen terwijl we op verschillende plekken het water in gaan om te snorkelen. De eerste stop: een plek waar schildpadden foerageren op de zeebodem. Ze zijn verrassend lang onder water en trekken zich niks van ons aan. We mogen ze uiteraard niet aanraken, maar komen wel héél dichtbij. Magisch!

Na een tijdje klimmen we weer aan boord en varen naar de tweede snorkelplek: een groot onderwaterstandbeeld, omgeven door een gigantische school vissen. We zijn hier niet alleen, maar het spektakel onder water maakt alles goed. Zoveel vis heb ik nog nooit gezien tijdens het snorkelen! Waarschijnlijk helpt het ook dat gidsen hier elke dag voer meebrengen...

Onze gids filmt ons terwijl hij indrukwekkend lang onder water blijft – handig om zulke herinneringen vast te leggen!

Daarna varen we naar de andere kant van het eiland om het koraalrif te bewonderen. We zwemmen parallel aan de kust richting een pier, en ondanks het tempo is het genieten: prachtig koraal én opnieuw twee schildpadden. Hier is het rif gelukkig nog in goede staat.

Regen, bliksem en een tokeh
We meren aan voor de lunch, maar de weergoden denken daar anders over. Het begint keihard te regenen en de bliksem slaat overal om ons heen in. We schuilen onder de afdakjes van het restaurant – een indrukwekkend, maar best spannend moment.

Terwijl het nog giet, spotten we een tokeh (een grote gekko) vlak naast ons. Lars wil hem vastpakken, maar dat loopt niet goed af: de tokeh bijt, en hoe! Resultaat: een bloedende vinger. Blijkbaar had vake het mis toen hij zei dat die beesten niet bijten...

De lunch bestaat uit verschillende soorten vis, rijst en geroosterde maïskolven die we om het hoekje kopen – simpel maar heerlijk.

Voor we vertrekken, brengen we nog een bezoek aan het schildpaddenopvangcentrum. Hier zorgen ze dat eieren veilig uitkomen en jonge schildpadjes aansterken tot ze groot genoeg zijn om hun kansen in de oceaan te overleven. Een mooi initiatief.

Apen & parels
De terugtocht over zee is wild door de hoge golven, maar na een klein halfuurtje zijn we weer aan land. Een deel van de groep keert meteen terug naar het hotel, de rest maakt een omweg via het apenbos en een winkeltje met parels.

De apen zijn duidelijk verwend – ze hebben van eerdere bezoekers van alles gekregen. Onze nootjes maken niet veel indruk, maar ze gedragen zich wel rustig. In de parelwinkel wordt hier en daar nog iets gekocht, en dan gaat het richting hotel.

Italiaans eten met een Indonesische twist
’s Avonds eten we in het bekende Lotus Restaurant, een klassieker voor vake, die hier al jaren komt. Het gebouw zelf heeft wat van zijn glans verloren, maar het eten maakt alles goed. Er staan ook veel Italiaanse gerechten op de kaart – rechtstreeks aangeleerd aan de koks door de Napolitaanse eigenaar.

Na zo’n dag vol avontuur, lekker eten en onverwachte momenten is het tijd voor een welverdiende nachtrust.

Slaapwel!

Geschreven door Ceyssens.zijn.weg