Vandaag beginnen we de dag met surfen op de golven van Kuta Beach, met twee nieuwe deelnemers: Lander en mezelf. Een uurtje afzien, merk ik nu, want het is de hele tijd proberen recht te staan op de plank, om dan drie meter verder te vallen en opnieuw te beginnen. We hebben wel drie kampioenen (Lars, Louis en Lander) die al zonder enige hulp van een instructor een golfje kunnen pakken. Eenmaal uit het water bekende de begeleider in zijn beste Engels aan mij: "When I saw you I thought: "impossible!" ( en wijzend naar mijn buik) But you are very strong man, OK?" (met de duimen omhoog).

Daarna snel douchen en dan de rit naar Jimbaran. Hier ligt een vismarkt waar de vangst van de afgelopen nacht wordt verkocht aan particulieren. Natuurlijk gaat het hier om andere vissen dan bij ons, zoals: snapper, gamba’s, garnalen, inktvis, kreeft, krab …

Het is de bedoeling dat je iets koopt en dit tegenover de markt in een kleine eetstalletje afgeeft om klaar te laten maken en op te eten. Je krijgt er rijst en groenten bij. Wij kozen voor de hierboven vermelde soorten. Het restaurant stelt op zich niet veel voor en het toilet had net de prijs van ‘vuilste wc ter wereld’ kunnen winnen. Maar toen het eten eenmaal op tafel stond, werd er gesmuld en bleef er niets meer over van onze uitgekozen vissen. We hebben er letterlijk onze vingers bij afgelikt (bij gebrek aan bestek).

Na dit avontuur zijn we richting de Uluwatu-tempel vertrokken. Deze tempel is bekend omwille van de ligging op de klif, maar vooral om de apen die redelijk agressief kunnen zijn. Geen brillen, gsm’s, drank, hoedjes toonbaar dragen… alles wat ze kunnen afpakken moet je verstoppen of gewoon niet meenemen. We hebben met onze groep een gsm zien vernietigd worden, drie hoedjes zien gepakt worden en minstens drie apen slimmer zien worden door een bril op te zetten. Al deze spullen komen dus niet of kapot terug bij de eigenaar – zeer vervelend.

Anderzijds is de tempel wel mooi, en we spotten aan de onderkant, bij de golven, zeeschildpadden die af en toe adem komen halen. Op deze locatie kun je ook de Kecak-dans zien, en die boeken we dan ook. Na een drankpauze kan de opvoering beginnen. In een arena die naar Europese normen overvol wordt geladen, begint een opzwepend geroep van een vijftigtal mannen die "cak cak" roepen. Tijdens deze vocale voorstelling wordt er een toneelstuk uit de Ramayana opgevoerd. Het is vooral een vermenging van verschillende culturen en oude verhalen, gekleed in een nieuwe verpakking die ook goed aanslaat bij het publiek.

We vertrekken na een uur, eten nog een hapje in het hotel en gaan vroeg slapen.

Geschreven door Ceyssens.zijn.weg