28 - 29 juni

Vandaag rijden we een stuk met de bus naar onze dropp of. Wij gaan, een deel van de groep, namelijk de lange uitdagende wandeling van 3 uur door het bos en over paden naar het dorp Berlargahi wandelen. Het andere deel van de groep doet een kortere wandeling van 1 uur. Rina en ik doen de lange.
Bij het dorp aangekomen na een prachtige wandeling die af en toe pittig was, kwamen we bij het dorp aan. Gelukkig was het enigzins bewolkt en liepen we niet anderhalf uur in de brandende zon.
Aldaar werden we traditionieel ontvangen met een ceremonie genaamd, Ti'lkeabunusie, uitgevoerd met muziek en dansers.
We kregen per stel een mama aangewezen van het huisje waar wij zouden slapen. Rina en ik hoorden bij mama Rene. Zij nam ons mee en liet ons alles zien in en om het huis. Onze slaapplek, beiden een groot matras met een klamboe er om. Daarnaast had ze een plek vrij gemaakt voor onze spullen. Wij lagen in het voorhuis. Rene en haar zus sliepen in het achterhuis. Achter het huis was een hurktoilet en een Mandi in een huisje. Je moest wel over een paadje met trappetjes en keien en gladde modder er zien te komen, een hele uitdaging. Onder het huis was een open ruimte voor de keuken en opslag voor van alles. Ook lag er een hond met 4 puppies van hooguit 1 week oud.
Er waren in het hele dorp heel veel honden met puppies. Niet iedereen gaat lief met de honden om een vooral de kinderen zijn heel wreed met de puppies. Zien een verkeerd voorbeeld. Andere waren er wel heel lief mee.
Daarna vond er een offer plaats door een varken te slachten en later in het offerhuis een kip, waar wij bij aanwezig mochten zijn. Was wel een dingetje. Daarna werd ons het avondeten aangeboden en later op de avond nog een fluitconcert. Daar zaten wat Nederlandse liedjes bij, zoals Vader Jacob. Als dank hadden wij bedacht om Tulpen uit Amsterdam voor ze te zingen. Dat vonden ze geweldig. Daarna Vader Jacob in kano. Erik dirigeerde het en de bewoners wilde dat nog een keer, ook in kano. Wij in het Nederlands en zij in het dialect Indonesisch.
Dit volk behoort tot de Ngada bevolking, waarbij de vrouwen, de oudste dochter, de eigenaars, generatie op generatie, van de huizen zijn en daar blijven wonen. Zonen in het gezin gaan bij de vrouw wonen waarmee ze trouwen na een flinke bruidsschat meegebracht te hebben. Dit dorp bestaat uit 16 huizen en deze worden door families bewoond. Wij bezoekers van het dorp worden als gasten gezien en na de ceremonie zijn wij ook familie. Na een heerlijke nacht geslapen te hebben, waarbij Rina en ik gelukkig op hetzelfde moment moesten plassen als de zussen om half 3 in de nacht, was het alweer tijd voor het ontbijt. Daarvoor hebben we nog de tuinen bezocht waar ze allerlei groente en fruit telen voor eigen gebruik. Rijst, Papaja, verschillende groentes. En toen was het alweer tijd om afscheid te nemen van dit alleraardigste volk en weer verder te reizen. Eerst weer een wandeling van een uur door het bos en over stenen, lava, smalle paadjes. Jono stond er weer op ons te wachten met de bus.
Onderweg geluncht, bij een stokerij van Arak geweest en vanavond slapen we in een klooster bij de Nonnen. Na aankomst aldaar hebben we ook nog een wandeling door de rijstvelden gemaakt met een gids die eigenlijk voor morgen gepland stond, echter er was geen gids te regelen op zondag. Dan gaan ze naar de kerk. Flores is overwegend katholiek. Daarna door Jono naar een restaurant gebracht en daar met z'n allen een heerlijke maaltijd genuttigd en vervolgens met de bus terug naar het klooster. Wij moesten om 21 uur thuis zijn, anders kom je er niet meer in volgens de Nonnen. Nu eerst douchen, tas opnieuw herpakken, reisblog schrijven en dan lekker slapen.

Geschreven door Anna-maria.op.avontuur