Vandaag onze laatste reisdag in NZ op het Zuidereiland naar Christchurch.
Uiteraard onderweg weer de nodige foto, koffie, lunch en toiletstops.
De weg voert ons langs de vele blauwe meren en de besneeuwde top van Mount Cook. We ware very lucky. Het laatste wolkje was (even) verdwenen. Dus hele mooie foto's. Lake Tekapo en daar een kleine wandeling naar The Church of The Good Sheppard. Daar hebben we ook geluncht en afscheid genomen van Graham. s'Avonds nog een diner met hem en morgen brengt hij de groep die naar huis gaat nog naar the Airport.
Op 22 februari 2011 wordt Christchurch getroffen door een tweede zware aardbeving, 7.1 op de schaal van Richter, met desastreuze gevolgen. 185 mensen komen om het leven en daarbij vele gewonden. De hele stad ligt ook onder het puin. Rioleringen liggen open. Vele (historische) gebouwen zijn verwoest, ook The Cathedral heeft grote schade geleden.
Na inchecken in ons hotel, rijdt Graham ons door het centrum heen. Laat ons de nog steeds zichtbare gevolgen en ook het herstel van zijn stad zien. De tijdelijke Memorial, 185 witte stoelen. De vele open vlaktes, die soms al hersteld zijn. O.a. een hele grote plek voor kinderen om te spelen. Of parkeerplaatsen. Gebouwen die gestut worden door containers gevuld met grind ect. Op die kale plekken kan niet meer gebouwd worden omdat de aarde letterlijk veranderd is. Nog heel veel gebouwen die gestut worden enleeg staan. The Cathedral, zwaar gestut, die nu een woning is voor de duiven. In november 2017 is uiteindelijk besloten hem niet af te breken maar te herstellen. Een stuk verder bij The Memorial staat nu een tijdelijk kerk van karton.
Nu de geldschieters nog. Dat geldt voor veel beschadigde gebouwen. Wie gaat dat betalen en herstel moet aardbeving bestendig zijn. Op veel plekken zijn er containers neergezet en de ondernemers zijn daar allerlei shopjes: caféetjes, art etc.etc. begonnen.
Daar rond te lopen doet je beseffen dat de mens wel alles kan willen, maar dat het uiteindelijk de natuur/ aarde is die bepaalt en dat wij heel zuinig moeten zijn op deze aardbol. En dat deze aarde open kan splijten in een split second en het leven vergoed veranderd.
Toch ook goed om te zien dat het gewone leven hervat is en dat de bewoners zich weer in het normale dagelijkse leven bewegen ondanks het grote verdriet wat deze stad met zich mee draagt.
Het heeft heel veel indruk op mij gemaakt, ook dat hoort bij een vakantie, een land te leren kennen. En niet alleen de mooie kant van dit prachtige land.
Morgen neem ik afscheid van Nieuw- Zealand en vertrek naar Fiji.

Geschreven door Anna-maria.op.avontuur