Na het ontbijt werden we om 9 uur opgehaald voor een rit van iets meer dan een half uur naar de Husky farm. Met z'n vijven in een Volvo V70, dan moet je weten dat ik dan het slankst ben. De man van het stel werd voorin gedirigeerd, dat betekent dat de vrouw, Susanne en ik achterin stapten. Het ging maar net, de vrouw neemt bijna 2 plekken in beslag. Na enige moeite ook de gordels vast, in een Volvo gaat luid het alarm af als je dat niet doet, zaten we dan opgepropt. Vooral niet bewegen en proberen van het uitzicht te genieten. Omdat ik in het midden zat lukte dat prima via de voorruit.
Daar uitgestapt, in wederom een hele witte wereld, hoorden we de honden al blaffen.
We kregen eerst een rondleiding waarbij alles verteld werd wat er over een Husky farm te vertellen valt. Wat vooral opviel, was de grote liefde voor de dieren. Er waren in totaal 87 honden, waarvan al een paar met pensioen.
Dat laten ze de hond zelf een beetje aangeven. Sommige oude van dagen willen af en toe nog wel met de slee er op uit.
Ze mogen dan maximaal 2 km lopen, om vervolgens 3 dagen te slapen.
Er zijn 11 honden die 6 maanden oud zijn en ze nog de puppys noemen. En dan 60 honden die voor de Safaris gebruikt worden. Ze hebben allemaal een naam, mert de betekenis van de Fins Lapland natuur en 3 met een Disney naam, Pumbaa, Simba en Timon.
Het zijn Syberische Huskys( zuiver ras) en Alaskan Huskys, een mix van die 2. De vacht van de Syberische Husky is ruiger en voller van vacht en kan tegen extreme koude, maar verdraagt ook warmte, en de vacht van de Husky uit Alaska is heel glad. Een aantal hadden die mooie ijsblauwe ogen. Een paar gemixt, een oog blauw en het andere bruin.
De Syberische Husky kenmerkt zich door de lange afstanden die de hond kan lopen en vracht vervoeren. De Alaska Husky kan dat ook maar kenmerkt zich door zijn grote snelheid. Geen andere Husky is sneller en kampioenen brengen veel geld op. Om die reden worden de Huskys gemixed.
Het zijn stuk voor stuk kroelkonten, dus de man, Susanne en ik hebben ons hart op kunnen halen. De vrouw is bang voor honden.
Inmiddels werden de spannen met honden klaar gemaakt op een andere plek van de farm. Dat is goed aan het gejank van de lopers te horen.
Na uitleg over hoe om te gaan met de slede en het mennen van de honden, gingen we naar de sleden met de Huskys. Er stonden er 3 klaar met ieder 6 honden ervoor. Ik heb Susanne de driver laten zijn en ben zelf lekker warm ingepakt op rendierhuiden en een dikke paardendeken over mij heen in de slede gaan zitten. Susanne vind het leuk om te mennen en ik wil genieten van al het moois dat we
te zien krijgen tijdens de tocht van 10 km.
Zodra de Huskys het startsein kregen van onze gids, zetten ze de spurt er in en in het begin moet de driver dan ook steeds de rem wat in trappen.
Het was echt te gek en wederom zo mooi die witte Wonder Wereld.
Het eerste stuk moesten we steeds even wachten op de 3e slede met het stel en op enig moment heeft de gids 2 honden, de leiders van de roedel, verwisseld. Die ene kon het gewicht van het stel niet aan, was te zwaar.
De roedelleider bepaalt het tempo namelijk samen met de driver.
Halverwege een fotostop en daarna weer verder.
Zodra er gestopt wordt duiken de honden in de dikke laag sneeuw en rollen erdoor om af te koelen en tegelijk happen ze sneeuw om te drinken. Echt zo leuk om te zien.
Zodra ze in de gaten krijgen dat ze weer mogen gaan lopen begint het janken weer even, zo leuk vinden ze het.
En dan begint de terugtocht al, je merkt het aan de honden, die willen sneller want daar wacht iets lekkers.
En wij werden ook opgewacht en naar een Tipi gebracht, daarin brandde een heerlijk kampvuur. We kregen warme bessensap met een heerlijk koek aanboden. Opgewarmd kregen we nog een keer een grote rondleiding en uitleg over de Husky farm terwijl er een boel honden om je heen lopen die allemaal een kroel willen. Als laatste werden op een ander veld de puppys nog losgelaten. Een vrolijke dolle bende. Ze worden al getraind en lopen dan 2 km.
Na uitgebreid met de puppys gekroeld te hebben was het alweer tijd om met de terugrit aan te vangen. Pers, pers en iedereen zat er weer in.
Weer een fantastische dag, kijk maar naar de foto's.

Geschreven door Anna-maria.op.avontuur