Vandaag zijn we om half 10 vertrokken naar de Korouomo Canyon met zijn 3 Frozen Waterfalls.
Maar eerst een rit van 45 minuten door Winter Wonderland. Hoe hoger je komt, hoe witter de wereld. Bomen helemaal onder de sneeuw en bevroren. Echt heel bijzonder iedere keer dat ik het zie. Je komt hier nauwelijks auto's tegen en ziet heel weinig mensen. Alleen in Posio wat vrouwen onderweg naar de Supermarkt. De oudere mensen lopen achter een soort slee. Ze kunnen er ook mee glijden. Tis net een rollator maar dan met het onderstel van een slee, met voorop vaak een mand voor de boodschappen.
Na 45 minuten bereikten we het begin van de 5 km lange Hiking door de Canyon. Een tocht met stijgen en dalen. Op de parkeerplaats de spikes onder de schoenen gedaan. Het was al aan het sneeuwen sinds vannacht, dus aardig wat sneeuw erbij. Suzanne mocht vandaag onze gids zijn, zij heeft de Hiking al een paar keer gedaan maar nog niet met zoveel sneeuw. Dan ziet alles er weer heel anders uit, vertelde ze.
Voor Suzanne als mijzelf was het goed te doen, maar het stel had het zwaar. Er werd flink gekreund en gesteund en regelmatig moesten we ze opwachten. Niet gek, want wij konden dan even uitrusten en vervolgens liepen we weer door. Je zou zeggen je hebt het toch wel een keer gezien, maar iedere keer dook er weer een mooi plaatje op. Om uiteindelijk beloond te worden met de Frozen Waterfalls.
De eerste is groenig van kleur, de 2e blauw en de laatste bruin. Dat heeft te maken met het water. Blauw komt door het water uit de Swamps, dat is heel schoon en zuiver en kun je drinken. Bruin is het water wat van boven af de bergen komt. Het groenige komt door water wat van binnen uit de bergen komt.
Na al dat moois zijn we verder gelopen naar de Picknic plaats. Dan kom je om de laatste bocht en wordt je opgewacht met een kampvuur. De worstjes lagen al lekker te bakken op de BBQ plaat.
Lunch bestond uit warme bessensap, mushroom rendeersoup, worstjes van de BBQ en sandwiches. Heerlijk na zo'n tocht, lekker opwarmen bij het kampvuur.
Na onze buikjes gevuld te hebben, wachtte ons het laatste stuk van de Hiking, 1,2 km voornamelijk omhoog terug naar de parkeerplaats. Zelfs dat ging mij nog goed af, in een rustig tempo met gelijkmatige stappen doorlopen. Ik was dan ook het eerste boven. Suzanne moest helaas steeds op het stel wachten, lot van de gids😣
Vervolgens weer een ritje van 45 minuten naar Himmerki, lekker een beetje soezen in het busje met een schitterend uitzicht door de voorruit , gelukkig verstomde het gekwek van het stel redelijk snel. Ongelooflijk, maar er moet altijd geluid uitkomen.
Nu terug in mijn Lodge kopje thee gedronken, Michelle Obama verder lezen op de tablet, uiteraard weer een nap van een halfuurtje, en nu dit verslag schrijven.
Morgen Husky Safari en vrijdag mijn laatste en tevens vrij te besteden dag samen met Suzanne naar de echte Santa Claus, hoe cool is dat.😁🎅

Geschreven door Anna-maria.op.avontuur