Na het uitgebreide ontbijt met een kakelvers, zelfgebakken eitje rijden we met de bus via La Roche Posay naar het stadje Châtellerault. We zoeken er de toeristische dienst op want we willen van daaruit graag een fietstocht maken. We kunnen fietsen langs de Ligne Verte (voie Sylvain Chavanel, de bekendste inwoner van het stadje) of we kunnen kiezen voor een stuk van de langste fietsroute door Frankrijk, namelijk de Scandibérique. We gaan voor de tweede optie. Uiteraard beginnen we er niet aan zonder bevoorrading. We bestellen dus 2 belegde broodjes bij de plaatselijke bakker voor we het startpunt van de route zoeken. We ontdekken al gauw dat het geen mooie route is en na een halfuur trappen, houden we het voor bekeken. We fietsen terug naar de stad. De dag was grijs en fris begonnen maar intussen schijnt de zon volop. Aan de oevers van de Vienne installeren we ons op de houten ligzetels om te picknicken. Het is zo zalig in het zonnetje dat we er een korte siësta houden...
Tegen 14 uur gaat La Manu(facture) oftewel L' Atelier, Musée d'Art et d'Industrie open en dat is de tweede reden waarom we vandaag met ons busje naar Châtellerault gereden zijn. In de werkplaats van een omvangrijke voormalige wapenfabriek is er nu een museum gevestigd met een mooie collectie oude fietsen, bromfietsen en auto's. We leren er ook wat bij over de (wapen)industrie en de technische school die er gevestigd waren. Bovendien loopt er ook een tijdelijke tentoonstelling over de wielrenner Sylvain Chavanel en in een andere zaal kom je alles te weten over het bekende cabaret 'le Chat Noir' in Montmartre. Het werd opgericht door Rodolphe Salis, geboren en getogen in... Châtellerault.
Nadat we alles uitvoerig bekeken hebben, beklimmen we nog het platform tussen de 2 schoorstenen van de voormalige fabriek. En als we de site verlaten, zijn we een voertuig rijker: een mosterdkleurige Porsche 911. Al jarenlang Barts grote droom. Hij moet zich wel tevreden stellen met de miniatuurversie !-)
We fietsen nog even door de stad voor we onze Dahonkes weer bij elkaar plooien en inladen.
Onderweg naar ons logement stoppen we nog bij een supermarkt voor het avondmaal en om wat eten in te slaan voor morgen. Het diner wordt een koude schotel met (in eendenvet voorgebakken) aardappelblokjes.
We kijken op de pc nog naar Vive le Vélo, maken nog een avondwandelingetje waarbij we voor het eerst in ons leven een everzwijn zien en dan is het alweer tijd om te gaan slapen.

Geschreven door Zuid-Frankrijk2020