Vanmorgen vertrokken we rond 8 uur in een miezerig Holsbeek richting Buxerulles, een klein dorpje in de buurt van het Lac de Madine in het noordoosten van Frankrijk. Onderweg werd het weer er niet beter op. We werden regelmatig getrakteerd op fikse plensbuien afgewisseld met zonnige perioden. Gelukkig was het niet koud. Onderweg ook nog even gestopt bij een Total station langs de autostrade. Dat werd maar een kort tankbeurtje want een litertje super 98 kostte er zo maar eventjes 1.50 euro/liter. Vlug 10 liter erbij en wegwezen! Even voor de middag kwamen we aan in Virton. Hier werd het busje echt op de proef gesteld. Hoe sommige op sommige grote wegen in deze omgeving het wegdek erbij ligt, is te gek voor woorden. Er was zelfs een stuk waar je maar 30 km/uur mocht rijden omdat anders je auto uit elkaar rammelde. We verkennen ook nog even het stadje en dronken een frisse warme chocomelk in een brasserie. Contactloos betalen is hier in Coronatijden nog ongekend dus halen we onze weinige euro's nog maar eens boven.
Gelukkig is de Franse grens vanuit Virton dichtbij en al snel cruisden we langs de mooiere en beter onderhouden Franse wegen. En na regen kwam er in Frankrijk al snel...zon(nebloemen)! We hielden even halt langs een mooi veld en nuttigden er onze huisgemaakte pastasalade. Al snel naderden we Verdun en na een korte tussenstop in deze stad reden we richting Buxerulles, onze eindbestemming van de dag. Net voor we aankwamen, stopten we nog aan een uitkijkpunt van waaruit je een mooi zicht hebt op het Lac de Madine. In onze B&B (Le Paradis) werden we hartelijk ontvangen door de eigenaars en maakten we kennis met de andere gasten (allemaal Nederlanders!) . Na een drankje in de tuin met zicht op het mooie Amerikaanse monument (Butte de Montsec) konden we naar onze kamer. Ondertussen was het weer wat verbeterd en we besloten om onze loopschoenen nog eens aan te trekken en de omgeving te verkennen. Lopen tot aan het monument leek ons een mooie uitdaging. Volgens de eigenaar was dat een afstand van een 12-tal kilometer. Dat moest haalbaar zijn. Uiteindelijk zouden het er 16 worden (die we deels wandelend aflegden) maar het is echt wel de moeite waard geweest. Je kan veel zeggen van de Amerikanen maar indrukwekkende monumenten bouwen op bijzondere plekken is echt wel hun "dada".

Geschreven door Zuid-Frankrijk2020