We hebben lekker geslapen en we zijn niet opgegeten door de duizendpoten! We genieten van een eenvoudig ontbijt met homemade peperkoek, choco, confituur en honing want de bioboer is, net als zoveel landbouwers in Frankrijk, ook 'apiculteur'. We rekenen af, laden de frigobox en onze bus weer in en vertrekken richting Dijon.
's Middags stoppen we in Autun. Deze keer parkeren we in het centrum van het stadje. Op de parking spreekt een oudere dame ons aan. Ze heeft een lekke band met haar wagen en probeert het reservewiel te monteren. Ze krijgt echte de vijzen van het wiel niet los en vraagt Bart om hulp. Gentleman als hij is, klaart Bart de klus voor het oude vrouwtje. Ze is hem zo dankbaar dat ze onze lunch wil betalen maar dat weigeren we.
We lopen verder het stadje in en merken dat de meeste winkels er tussen 12 en 14 uur gesloten zijn. Bart kiest een restaurantje uit waar 'grillades (brochettes)' aangeprezen worden op het bord buiten. We lopen het etablissement binnen en worden doorverwezen naar het terras achteraan. Daar komen we meteen in oosterse sferen terecht. Het wordt een beetje een bijzondere ervaring om hier te zitten. De bediening verloopt redelijk chaotisch en leunt op één dienster met een afschuwelijk rokershoestje. Er loopt nochtans heel wat volk rond in de zaak... We bestellen allebei een kipbrochette maar moeten een poosje later onze keuze herzien omdat er nog maar één kipbrochette voorradig is. Uiteindelijk krijgen we beiden toch een verzorgd bord voorgezet met een lekkere maaltijd.
We brengen nog een bezoek aan de kathedraal voor we ons busje weer opzoeken om verder te reizen.
In tegenstelling tot gisteren rijden we vandaag over vlakkere en minder bochtige wegen. We strekken nog even de beentjes bij een kasteel en rond halfzes komen we aan bij 'Âme de la Terre'. We doen nog een kort loopje in de buurt maar het is nog erg warm. Na een frisse douche genieten we op het terras van het avondmaal. We bestelden op voorhand een omelet met aardappeltjes en ham en een salade. Simone maakte die voor mij zonder sla. We blijven nog een hele poos buiten zitten, met een theetje en een stukje gebak van onze gastvrouw erbij. Het is niet voor niets dat we hier al voor de derde keer komen logeren...

Geschreven door Zuid-Frankrijk2020