Toen we plannen maakten om onze vakantie hier door te brengen, hadden we het idee opgevat om misschien ook wel eens die legendarische Mont Ventoux (1912 m) op te rijden met de fiets. Yves, de collega van Hilde (een verwoed fietser, hij fietste tijdens zijn verblijf hier zowat elke dag de Mont Ventoux op, vanuit alle verschillende richtingen!) maakte ons gisteren duidelijk dat "onze" kant van deze berg wel niet de makkelijkste is. Dat wilden we zelf ook wel eens ondervinden. Daarom trokken we vanmorgen onze basketsloefkes aan en trapten ons busje in gang richting skigebied Mont Serein. Dit skigebied is het oudste van Frankrijk (er wordt al geskied sinds 1930) en het ligt op de flanken van de Ventoux op een hoogte van 1400 meter. Ons dorpje ligt op ongeveer 365 m hoogte dus ons luchtgekoeld 1600 boxermotortje moest flink werken om dit hoogteverschil te overbruggen. Regelmatig terugschakelen naar 2de versnelling was de boodschap! We tuften al aardig wat wielrenners voorbij en na een half uurtje kwamen we aan bij h
et skistation. Dit korte autoritje maakt ons duidelijk dat de Ventoux opfietsen toch een enorme uitdaging is. Er is geen meter vlakke weg, stijgingspercentages tot 12 % zijn geen uitzondering! Als we vandaag de top al wandelend zouden bereiken, was het voor ons al dik oké!
Na wat zoeken vonden we de start van onze wandeling (GR4) naar de top van de Ventoux. De start is voornamelijk via een kronkelend bospad met erg veel bovengrondse wortels. Onderweg lezen we dat dit een zeer oud bos is en dat dit eigenlijk de resten zijn van het bos dat ooit de hele Ventoux "bekleedde". In de 19de eeuw heeft de mens de hele berg kaalgeplukt om met het hout o.a huizen te bouwen. Sommige bomen op ons pad leken wel bomen uit de Efteling, grote grillige kolossen, vaak overwoekerd door korst- en elandmos. Naarmate we de boomgrens naderden ging de wandelweg over in een grindpad en stapten we vaak langs steile afgronden. Plots hoorden stenen naar beneden kletteren, gevolgd door geroep. Even dachten we aan een lawine van rotsblokken maar het geluid werd veroorzaakt door een gems die de berg afrende. Het dier was blijkbaar opgejaagd door de hond van een wandelaar. Het sierlijke hert kon zich gelukkig in veiligheid brengen, de hond belandde net niet in de afgrond. Het pad werd nu steeds moeilijker begaanbaar en op een moment raakten we het zelfs even kwijt. We hadden ons laten (mis)leiden door een groepje kranige dametjes met wandelstokken die heel overtuigend zeiden: "C'est par là". (Ces sacrées vieilles dames!) We keerden terug op onze passen en namen toen de juiste richting naar de top. We stapten in een omgeving met weinig of geen bomen maar door de hoogte was het er niet te warm. De laatste honderden meters moesten we langs te weg afleggen en toen zagen we achter de bocht het kenmerkende beeld van de Ventoux, een roodwitte zendmast en een weerstation. Het is duidelijk dat het zondag is want er waren wel erg veel wielrenners naar boven gefietst. Er stond hier duidelijk een kapitaal aan fietsmateriaal op de top! Eens boven trok ik snel een gepast shirtje aan. Op dit T-shirt staat "1969" (mijn geboortejaar) maar ook het jaar dat ene Eddy Merckx de 1ste van zijn 5 Tourzeges behaalde. In dat jaar reden de renners wel niet op de Ventoux. Het jaar erop, in 1970, was dat wel het geval. Toen kwam Eddy met 14 minuten voorsprong boven en deed onderweg zijn petje even af toen hij het gedenkteken ter ere van Tom Simpson voorbij reed. Die overleed op de flank van deze berg in de tour van 1967 door de combinatie van hitte, alcohol en doping. Het monumentje zien we wel niet want dat ligt over de col op zowat 1,5 km richting Bédoin.
In het winkeltje op de top koop ik nog een souvenirtje en dan dalen we, hier en daar 'klefferend' op handen en voeten, terug af naar het skigebied.
Voor we ons aan de afdaling met de bus wagen begonnen, aten we eerst nog onze lunch op in 't busje. Daarna gaat het vlot naar beneden, remmen op de motor en pompend remmen was de boodschap! We raakten veilig weer aan ons huisje en doken snel in het zwembad of onder de parasol want het was hier weer heerlijk warm!

Geschreven door Zuid-Frankrijk2020