Vanmorgen werden we wakker door het getik van de de regen op het dakraam van onze slaapkamer in Jouhe. Gelukkig was dit een buitje van korte duur en na een heerlijk ontbijt (fruitsla, kaasschoteltje, gebak, warme chocolademelk,...) vertrokken we richting Lyon. Eerst stopten we nog even voor een tankbeurt en kocht ik ook nog en vouwmeter in de Brico. Na onze parkingperikelen in Metz wilde ik de exacte hoogte weten van onze bus want in Lyon heeft de ondergrondse parking van het hotel een maximale inrijhoogte van 2 meter. We maten dus snel onze bus op en stelden vast dat dat parkeren in Lyon geen probleem mocht geven. Na de prachtige wegen van de vorige dagen stuurt de GPS ons over een iets minder mooie route. De wegen zijn oké maar de omgeving is niet zo mooi.
We hebben vandaag zeker het record "ronde punten nemen" gebroken! Pfff, de Fransen kunnen er wat van! Ook was het veel drukker dan de vorige dagen. Er was veel vrachtverkeer op onze route. Maar ons busje heeft zich niet laten doen door dat bruut geweld! We tuften vrij aardig de heuveltjes op en af als we niet vergaten om ons te lanceren... Onderweg was er vandaag niet veel te ontdekken dus reden we rond 15 uur Lyon binnen. En keer namen we een verkeerde afslag maar we kwamen toch vrij vlot bij het hotel aan. Voor alle zekerheid parkeerden we ons eerst gewoon ergens in een straat zodat we nog eens goed konden informeren in de lobby van het hotel hoe het zat met de parking. We zijn zelfs even gaan kijken en meten in de kelder of er genoeg ruimte was voor ons busje. Dat zag er allemaal goed uit, dus waagden we het erop. Helaas verliep het stallen van ons busje weer niet zonder slag of stoot. Voor we de parking wilden inrijden moesten we aan een stopstreep een ticket nemen. Om één of andere reden kwam er geen kaartje uit de automaat. Dan maar wat verder naar beneden bollen in de hoop dat de poort zo ook wel zou opengaan. Niet dus! Op infoknop aan de automaat geduwd maar de man aan de andere kant bleek onverstaanbaar. Dus spurtte Hilde naar de balie van het hotel (in de straat om de hoek) en moest ik vol in de remmen + handrem op om onze bus op de steile ingang stilstaand te houden. In de lobby legde de hotelbediende uit dat de camera onze nummerplaat niet gescand had en volgens hem zat er dan niets anders op om achteruit weer omhoog te rijden. Over een déjà vu gesproken... Dus weer een "Metzke" doen zeker? D.w.z. volle gas achteruit steil bergop via de smalle bochtige inrit tot aan de automaat. Weer kon de camera onze nummerplaat niet detecteren en kregen we dus geen ticket! Uiteindelijk doet de baliemedewerker (die ons zonder twijfel heeft zien sukkelen op zijn monitor) de automatische poort toch open en bollen we de ondergrondse in. Oef! Dat was even spannend!
Na het uitladen van de bagage en het verkennen van onze wat gedateerde maar ruime suite in Britse stijl (we logeren in het Warwick Hotel), zijn we nog even de stad ingegaan. Wat meteen opviel, was de drukte. We zien erg veel fietsers, joggers, steppers,... maar ook nog ontzettend veel autoverkeer in het centrum van de stad. We kuieren wat rond en zoeken nog wat te eten zodat we vanavond niet met honger ons bed in moeten.

Geschreven door Zuid-Frankrijk2020