Vanmorgen vertrokken we in een nat Buxerulles. Het miezerde en was grijs. Na drie nachten hadden we het daar wel gezien (en gehoord) bij de Nederlandse B&B. Ons GPS-toestel gaf een reistijd van 3 uur 30 minuten aan om naar onze volgende bestemming te rijden. Die lag in de Franse Jura. In een klein dorpje, Jouhe genaamd, hadden we een overnachting voor 1 nacht geboekt. Gisteren reden we nog in het gebied van de Moezel, vandaag doorkruisten we de Vogezen. Mooie brede 2-vaksbanen tussen de uitgestrekte velden vol met graan dat hier en daar al geoogst wordt. Na een uurtje reden we het dorpje Neufchateau door. Blijkbaar was dit de geboorteplaats van Jeanne d'Arc. Dat werd ons duidelijk gemaakt door en hele rist aanwijzingsborden. We besloten om even halt te houden en te kijken wat er te zien was. We werden eerst ontvangen in een soort van bezoekerscentrum/winkeltje waar allerlei zaken over Jeanne d'Arc verkocht werden. Na een uitleg over de Covid maatregelen konden we in een groepje van maximum 5 personen, onder leiding van een gids, gratis het geboortehuis bezoeken. De jonge, gedreven gids was al uitleg aan het geven aan andere gasten toen we binnenkwamen in een heel erg klein kamertje. Het huisje had erg dikke muren en bijna geen vensters. We kwamen nog heel wat te weten over Jeanneke ook al is ons Frans niet optimaal ;-) ...
Ondertussen was het al een poos gestopt met miezeren en brak de zon zelfs af en toe door de wolken. De wind was wel nog steeds aanwezig en maakte het soms een beetje frisjes. We reden blijkbaar in het gebied waar de Maas ontspringt want talloze keren staken we via kleine bruggetjes La Meuse over. Denk dan vooral niet aan de grote brede stroom in België maar eerder aan een riviertje in de Ardennen... Onze picknickstop lag niet op een plekje naast de Maas want die hadden we ondertussen geruild voor Le Mouzon. Ook dit riviertje kruisten we meermaals op onze route.
Na een eindje rijden, werd onze aandacht getrokken door een groot beeld van een tijgerkop in het dorpje Soulaucourt sur Mouzon.
Blijkbaar woont de Belgische kunstenaar Patrick Villas al enkele jaren in dit dorpje en vanaf dit weekend tot eind augustus kan je er in de weekends zijn atelier en de tuin met zijn beelden gaan bekijken. Deze zomer exposeert de schilder Piet Raemdonck, op uitnodiging van de beeldhouwer, er ook. Hoewel we eigenlijk drie kwartier te vroeg waren voor de 'vernissage', werden we er vriendelijk ontvangen (lees: met een typisch "Antwerpse flair") door de vriendin des huizes en later spraken we ook even met beide kunstenaars. Patrick is gekend voor zijn beeldhouwwerk van katachtigen maar de laatste jaren maakt hij ook ander werk. We bekeken het enorme atelier en liepen in de tuin rond tussen de beelden. Hoewel Hilde erg gefascineerd was door een tijgerkop in mat paars kristal, hebben we toch maar niet naar de prijzen van Villas' werk geïnformeerd... Toen was het weer tijd om verder te bollen en rond 16.30 uur kwamen we aan in de B&B "Pierre et de lumière". Het is een mooi huis met een prachtige schaduwtuin (met zwembad) en heel smaakvol ingerichte kamers. Alles is er tot in de puntjes afgewerkt. Ook het internet is er erg stabiel zodat we makkelijk dit verslag konden maken. Dat was heel wat anders dan in "Le Paradis" waar het internet steeds uitviel en het allemaal wat meer "bric à brac" was.
Ondertussen was de zon ook weer volop van de partij en werd het zelfs erg warm. Via Google Maps keken we even of we onze benen nog eens konden strekken en we verkenden al lopend de omgeving. Al snel ontdeketen we dat er hier naast graan ook nog iets heel anders gekweekt wordt op de velden. We liepen een akker vol cannabis voorbij. Vooral de kenmerkende geur van deze planten trok mijn aandacht. Deze hennepplanten worden onder meer gekweekt voor de vezels en voor de zaden waaruit olie geperst wordt. Frankrijk blijkt de tweede grootste producent van industriële hennep ter wereld te zijn. Weer iets bijgeleerd!
Na een verfrissende douche rijden we nog 5 minuutjes verder om in Dole te gaan eten in een "Poivre Rouge", een soort grillrestaurant. Door de grote honger en dorst ben ik vergeten een foto te nemen van het diner... enkel een kiekje van het dessert dus. Maar alles heeft gesmaakt!

Geschreven door Zuid-Frankrijk2020