Vanmorgen om 07.30u gestart met regen en dat is zo gebleven tot ca. 12u. Het was ook kil en ik had voor het eerst een extra shirt nodig. Poncho over en door.
Ik had er vandaag moeite mee. De spieren bleven waarschijnlijk te koud. Na 12u werd het droog, maar de zon liet nog even op zich wachten. De omgeving gaf een voorproefje van wat mij de komende dagen te wachten staat. Glooiend landschap, lange stijgingen en lange afdalingen. Niet al te hoog. Ik kom in een gebied, wat de graanschuur van Spanje wordt genoemd. Ik kom bijna geen wijngaarden meer tegen. Om een tweede kop koffie te scoren, moest ik ruim 9 kilometer lopen. Dus maar meteen 2 met een soort van aardappel/omelet taart. Dat vult.
Om ca 14u gearriveerd in Santo Domingo de la Calzada. Ik had al een bed gereserveerd. Even inchecken en de dagelijkse routine.
Het stadje is gesticht rond 1100 door Domingo de Viloria. Een kluizenaar. Hij rooide de bossen, bouwde een brug en maakte een weg. Hij werd door zijn werk en instelling later heilig verklaard. In de kerk worden witte kippen gehouden, die herinneren aan het wonder van Santo Domingo. Een legende. Een jongeman wees de liefde van de herbergiersdochter af. Zij was hierdoorbeledigd en betichtte de jongen van diefstal. De jongen eindigde aan de galg.
Op de weg naar Santiago troffen de ouders de jongen aan. Wel in de strop, maar springlevend, op de schouders van Santo Domingo. Toen ze dat meldden aan de rechter, zei die tegen hen: jullie zoon is zo dood als de gebraden kippetjes op mijn bord. Hij was nog niet uitgesproken of de kippetjes kwamen luid kraaien overeind. Als herinnering droegen de rechters vanaf toen lange tijd een touw om hun hals.
Zo, nu eerst maar eens iets te eten scoren.

Geschreven door Willie.op.de.camino