Sjonge jonge, we zijn geen reisgroentjes maar deze reis zijn we echt vreselijk gestart…

Na een goede vlucht van Amsterdam naar Napels, we waren dit keer met de trein naar Schiphol gegaan en daar geslapen in Citizen M, op naar Hertz voor de huurauto. We huren wel vaker een auto maar dit sloeg alles….. we moesten nog 2x bijlappen voor de verzekering…. Dit is de plek op Aarde waar je de grootste kans maakt op schade.

Nou ja. Ik stuiteren natuurlijk op de Martien Meiland manier, deze had ik niet zien aankomen. Afijn een uurtje later zou ik op mijn knietjes danken voor deze verzekering, waar we nou terecht kwamen, dat geloof je niet.

Afijn even terug naar de autoverhuur. De (oude) man achter de balie bleek 2 weken ouder te zijn dan ik. Wat confronterend maar ook wel weer grappig, ook een stier uit 1963. Hij matst ons met een grotere auto, een Ford Kuga en optimistisch gaan we op weg naar…. Positano.

Dat leek ons wel wat, de naam alleen al wekt een verkeerde indruk. De straatjes worden steeds smaller en je kan nergens parkeren, laat staan omkeren. We hadden te laat door dat dit niet tot een positief einde zou Lijden. ( bewust de lange ij gebruikt).

Sjonge jonge er kan net 1 auto door en dan kom je tegenliggers tegen. Help! In een dure brede huurauto met stenen muurtjes naast je schijt je echt peuken.

Danny is mijn held vandaag, ❤️🙏👍
hij manoeuvreert handig overal tussendoor. Stukje naar voor of naar achter, centimeter werk en dat zonder krasjes. We hopen dat de krasjes die we later op de deur zagen er al in zaten.
Maar we hebben nu een probleemloos contract met de auto, alles is verzekerd!
Dat is een zorg minder.

Intussen kwamen we erachter dat er geen borden bestaan met doodlopende weg erop……
Nadat we slingerend de bergen inreden zei Danny nog positief:” Goh we komen geen tegenliggers meer tegen…”. Haha totdat we tegen werkezels aanreden, ja die heb je hier dus nog en een doodlopende parkeerplaats. Bizar konden we weer 20 minuten terug slingeren! Inmiddels kreeg ik hoofdpijn en eiste de lange dag zijn tol.

We halen wat fruit langs de weg waar nog gewogen wordt met een handweegschaal. Na wat druk heen en weer geschuif met gewichten werd de prijs bepaald. Ook een manier. De banaan smaakt uitstekend en we besluiten terug te rijden naar de wereld met normale wegen.
Op de terugweg kwamen we nog 2 kleine touringcars tegen, Danny zei nog:”Mijn God, die moeten nog…” we zijn zo blij dat we hier niet met onze camper zijn, dan hadden we zeker vastgelopen.

Het voelt alsof we zijn ontsnapt aan een wirweg van gevaarlijke straatjes. Niks voor ons.

We komen terecht in Pompei in een super de luxe hotel in het centrum. Inmiddels vind ik alles prima, ik wil maar 1 ding en dat is naar bed.
We eten wat en gaan de stad in waar we belanden in een mis speciaal voor onze zieke paus. Wat een ervaring en wat een prachtige kerk! Er zaten wel 20 nonnetjes in habijt met zwarte sluiers en die konden prachtig zingen.

Een mega orgel speelt stemmig mee, wat bijzonder. De tranen biggelen over mijn wangen, waarom? Geen idee, het voelt bijzonder. Ik mocht helaas geen foto’s maken en al verstond ik er niks van behalve Santa Maria, het was een belevenis.

Vervolgens weer naar het hotel en naar bed. Morgen gaan we Pompei zien. Volgens Cor van Stoelfit is het best erotisch. Pompei zit op
Loopafstand van het hotel Ben benieuwd!.

Geschreven door Saskias.reizen