Als je in San Francisco bent dan moet je "De golden gate" brug zien! Wat is dat een heerlijk toeristisch tripje. Maar sjonge jonge wat boffen wij met het weer. De zon schijnt en we nemen de rood/witte boot die onder de brug door gaat varen. Heerlijk. De brug komt steeds dichterbij en de selfies worden steeds leuker. Even dacht ik in de verkeerd boot te zijn gestapt, want ik struikelde letterlijk over de chinezen die de hele vaartocht selfies hebben gemaakt of met hun i-pad in de weer waren. Het is wel een serieuze aangelegenheid, want er kan geen lachje vanaf om de perfecte foto te maken.. Maar alle gekheid op een stokje, wat is die brug geweldig om van dichtbij te zien. Vanaf het water is San Francisco een indrukwekkende stad en we hebben ook de selfie van de vakantie kunnen maken.
OP weg naar de haven hebben we het stijlste stukje weg van dichtbij mogen aanschouwen, toen er een auto vol gillende Aziaten naar beneden reed. Het lopen langs de Fishermans Wharf blijft leuk en dit keer stonden er weer andere leuke muzikanten. Dat vind ik toch zo leuk om naar te luisteren. Een jonge muzikale duizendpoot met zijn one-man-band spande wel de kroon. Hij kon in 1 keer een gitaar, keyboard, basgitaar, drumstel, mondharmonica en ook nog zingen tegelijk. Alles zat wel op de houtje touwtje manier aan elkaar, maar het werkte wel. De hals van de basgitaar had ie omgedraaid, zodat ie met zijn duim de bassnaren in kon drukken terwijl de andere vingers van de hand de gitaar bespeelden. Echt heel knap hoe die dat voor elkaar heeft gekregen. Kijk dat vinden we nou leuk om te zien en naar te luisteren. Het drumstel bespeelt ie met zijn voeten. Het leken wel de pedalen van een orgel, maar dan verbonden met de drumsticks waarmee ie een aardig potje kon drummen. Het zal heel veel tijd hebben gekost om dat te leren en te ontwikkelen. En passant nog in het kabel trammetje gestapt, want ook dat mocht niet ontbreken in ons toeristische lijstje. Het hardste heb ik gelachen om de Dog barber shop, waar we naar binnen konden kijken. Staat er een giga reu die een kruising is van een witte koningspoedel en een afgaanse windhond op de "knip"tafel en de dogbarbier staat de vacht te kammen en te knippen. Echt geweldig! De hond kijkt statig voor zich uit en laat zijn poten netjes om de beurt behandelen. De vacht wordt bespoten , opgekamd en geknipt. Af en toe kijkt ie tevreden naar opzij of naar beneden, maar verroert letterlijk geen poot. Zo zie ik Jessy nog niet staan. We hebben er een filmpje van gemaakt. Amazing!
Vanochtend hebben we met een bijzonder gevoel afscheid genomen van het digitale hart van de wereld, Silicon valley. Het meest blijft me de "snelweg brede straten" van minimaal 3 banen aan iedere zijde bij en het vele groen en mooie bomen die daar staan. Danny heeft daar gisteren een workshop gevolgd bij het grootste power pointbedrijf van de USA en hij komt helemaal geïnspireerd en met nieuwe inzichten terug. Hij is onder de indruk van het niveau van de kennis van de Amerikanen en hij had het voor geen goud willen missen. Het mooie is dat wat zij al uit hebben gewerkt, hij direct toe kan passen binnen zijn eigen bedrijf. Naast de super ervaring om zo'n workshop te volgen, snijdt het mes dus aan 2 kanten.
Zelf heb Ik gister een "simpele netwerkmeeting" bijgewoond. We gingen nog net niet kwartetten met de visitekaartjes. Je haalt direct de net startende mensen eruit met een sticker op het visitekaartje of met pen de vergeten gegevens erbij geschreven. In Nederland zit de sticker over het Vistaprint logo, want dan zijn de kaartjes het goedkoopst. Na een rommelig voorstel rondje gingen we met elkaar praten en that's it. Ik miste het klappen in deze groep en het is duidelijk een ander niveau. Het kostte ook niets, maar de organisator wapperde al met een contract voor mijn neus om maar vooral lid te worden.Verbaasd kijk ik naar "zelfstandig werkende "dames die tijdens het praatje van de "opper man"gewoon op hun telefoon bleven tikken. Dat werd in de "klap" meeting écht niet gedaan. Maar toch weer leuke mensen gesproken en het meest onder de indruk was ik van John. Die was geen member of the crew maar kwam binnen met zijn rolstoel en indrukwekkend politiepak aan. Hij is de man die de parkeerkaartjes controleert in die buurt. Hij weigert om zijn hand op te houden voor niets doen vertelt hij me, en al praat ie wat lastig en is ie afhankelijk van zijn rolstoel, hij zit in politiepak en schijnt met de bekeuringen die hij uitdeelt zijn eigen geld op te brengen. Geweldig vind ik zulke initiatieven, want John draagt zijn steentje bij en voelt zich daar goed bij.Het waren weer enerverende dagen. Morgen gaan we door naar las Vegas. Dat moet heel bijzonder zijn, we gaan het meemaken!

Geschreven door Saskias.reizen