Na een onustig nachtje (overal geluiden van enge beesten) de ochtend begonnen met een TAO les om 7.00 uur. Met de slaapjes nog in de ogen was de beweegplek goed gevuld. De dame die de avond ervoor alleen maar luid en duidelijk had zitten gapen was er ook. De meneer die de les gaf was rond de 60, een Europeaan en ik dacht eerst dat het een Spaans accent was, maar hij sprak toch Engels. Afijn met een beweegles is het belangrijk dat je iemand na kunt doen en dat kan ik wel, hoewel... De ene keer moest je in spiegelbeeld nadoen en de andere keer juist weer aan de kant waar hij de oefening deed. Zo had ik mijn handen op mijn lever aan de linkerkant tot iemand anders me corrigeerde dat de lever rechts zat. Het lesje hoe je mensen kunt corrigeren en motiveren heeft deze man nog niet gevolgd en anders is hij voor dat onderdeel niet geslaagd want het was een lesje voor hemzelf. De ogen dicht, vooral niemand aankijken geen contact maken, niet van je verhoging afkomen en gaan. De tijd ging erg langzaam en er kon geen grapje vanaf. Hij draaide netjes zijn lesje en ik heb absoluut nieuwe oefeningen geleerd. Verder is het natuurlijk een beleving om in zo'mooi park onder een afdak te staan met hele grote vazen en een internationaal gezelschap. Mensen komen overal vandaan, van China, tot Slovenië , van Canada tot Frankrijk. De goede man heeft 2 keer gelachen en dat hoorde bij een oefening. Ik heb nog nooit een boer (lees docent) gezien die zoveel kiespijn had. Verplicht lachen bij een bepaalde oefening je hebt zelfs lachmeditatielessen, ik weet van het bestaan van zulke meditaties af en heb ze al een keer gedaan en ik vind ze zeker leuk en lachwekkend. maar als dat het moment is dat je lol hebt met een groep dan is dat treurig. Afijn, het laatste kwartier ging de tas open en kwamen er gebonden rieten strootjes uit van 50 cm. Nu wordt het leuk en vooral "spannend"dacht ik nog. Maar dit was wel een een eyeopener, Gently slaan op je armen, benen en rug werkt toch wel verkwikkend en het slaan op de buikvetjes gaf me wel het gevoel dat ik na de les iets strakker was. haha. Zo'n ding wil ik wel meenemen, dan kan ik de dames daar eens lekker mee verrassen. Zal Danny leuk vinden, haha die zal wel zeggen: Wat heb je nu weer gekocht?Moest dat nou zo nodig? Na de les stond er warm water klaar om te drinken en ik ben heel blij met deze ervaring! Was het alleen al niet om weer even te ervaren hoe het is om les te krijgen en te ervaren hoe belangrijk het is contact te hebben met je groep, dingen goed uit te leggen, correcties te geven, instructies te geven welke kant je nu eigenlijk bedoelt en vooral uit te stralen dat je het LEUK vindt om met je deelnemers te werken en dat ze welkom zijn. Zo, dat moest ik even kwijt, want ik hou van mijn vak en geniet echt van alle lessen die ik geef. Ik vind dat veel mensen die sportlessen geven deze dingen wel eens uit het oog verliezen. Zonder docent geen groepsles, zonder interactie met een groep minder energie, minder beleving, minder resultaat en minder blijheid. Iedere sul kan een lesje afdraaien, maar mensen iets leren is toch een vak apart vind ik.
Na de les een uitstekend ontbijt genuttigd met vers fruit, gebakken groentes, vers gemaakte ommeletjes, thee, maar ook geiten yoghurt. Nu probeer ik alles uit en heb dan een bord vol kleine hoopjes, maar na 1 hap geitentroep heb ik de lepel neergelegd om hem niet meer af te likken.Ik denk dat mijn gezicht in het Guinness Book of records kan. Wat is dat smerig, ik snap wel dat ik dat bij de Plus niet kan kopen. Maar dat mag de pret niet drukken. Nu nog even het park verkennen, lekker zwemmen en vanmiddag weer op pad. We zien wel waar we terecht komen en nog belangrijker hoe we hier wegkomen want het is wel een gat. Ik ga wel kijken of ik zo'n strootjesmepper kan kopen en misschien een leuk boekje kan scoren. Ik had dit niet willen missen, dus een grote groene V voor dit onderdeel van ons Bucketvakantielijstje inclusief mijn eigen bucketlist.

Door Jolien en Loes geschreven:
Terwijl mama haar oh zo leuke les aan het volgen was, hebben wij lekker wat langer geslapen in ons bed. Wie is er nou zo gek dat ie om 7.00 uur in de ochtend oefeningen gaat staan doen? Nee, slapen is een veel betere manier van ontspanning vinden wij. Na het ontbijt nog even de spinnenwebben van de fitnessapparaten verwijderd en in het zwembad samen geklierd (dat krijg je als je je toch een beetje verveeld). Mama wilde nog graag in het winkeltje wat kopen, dus voordat we weg konden moesten we daar nog even langs. Nou zou het winkeltje pas om 13.00 uur open gaan, dus nog even de tijd opvullen met lunchen en spullen pakken. Om 13.00 uur stonden wij dan ook heel braaf bij het winkeltje, maar deze was nog steeds gesloten. Aangezien de taxi stond te wachten toch nog maar een keer gaan vragen hoe dit zat en als antwoord kregen we dat zij geen sleutel hadden van het winkeltje en dat we het maar op de online winkel moesten proberen. Met een “lichtelijk” geïrriteerde mama in de taxi gestapt om naar het busstation gebracht te worden. Een maal uit te auto gegooid bij het “verkeerde” busstation, begon onze zoektocht pas echt. Met de zoveelste tuktuk naar het andere busstation gebracht, om daar vervolgens nog 2 dikke uren te wachten voor de goede bus zou vertrekken. Dit keer reisde we met een lowbudget bus in vergelijking met de VIP bus van een paar dagen geleden. Van 3 stoelen op een rij, naar 5… Met slinger weggetjes, geen airco en een ziekgeworden jongentje toch de 4 uur overleefd. Toch waren we nog wel een beetje bang of we wel een slaapplaats zouden vinden, het was inmiddels al pikdonker. Optimistisch als mama is, was zij ervan overtuigd dat we wel wat zouden vinden. Opgepikt door een pickup of lopend maakte niet uit, we zouden ergens komen. En natuurlijk had onze moeder weer gelijk. We hadden van andere travelers een tip gekregen voor een guesthouse, dus gingen we daar naar op zoek. De mensen in de bus kenden het blijkbaar niet want we zijn heel ergens anders uitgekomen. We werden naar een donker straatje gewezen en moesten er dus op vertrouwen dat de mensen in de bus het goed wisten. Zoals mama al voorspeld had reed er even later een pickup langs en vroeg ons waar we heen gingen, nadat hij hoorde dat we naar een guesthouse opweg waren, gaf hij ons een lift. Deze goedaardige man bleek de baas van het guesthouse te zijn! We zijn een van de enige gasten hier, maar we hebben de hoofdprijs. Een rieten hutje voor met z’n 3e met uitzicht op de rivier en ook nog WIFI. Douchen doen we in een soort nagemaakte jungle en zitten doen we op bamboe bankjes. We hadden nog niet gegeten en op de vraag of we wat konden eten, hebben we FANTASTISCH gegeten!! Aanbevolen loempia’s, noodles, rijst en er kwam alleen maar meer. Pannenkoeken met banaan en kokos als toetje, echt SUPER LEKKER!! Zo lekker dat we een paar pannenkoeken met kokos niet meer op konden en we ze hebben bewaard voor het ontbijt! Op slag verliefd geworden op twee ieni mini hondjes van 20 weken en na een lange dag ons bed opgezocht.

Geschreven door Saskias.reizen