Gister speelde de oorsontsteking van Danny weer op. Helaas kunnen we niet meer doen dan de antibiotica nemen, pijnstillers en afwachten, maar het programma gooien we toch om.
Na de super kop cappuccino van Suzan(onze host van de B en B) werk ik de mails en Pindat bij en laat Danny Suzan de filmpjes zien van Robert( de in 2014 overleden vriend van Danny). Wel heel bijzonder om dat weer terug te zien van toen hij nog leefde.
Met de tranen in onze ogen bekijken we de filmpjes van 3 jaar geleden, niet wetende dat zijn dagen toen al geteld waren. In de avond hebben we afgesproken met Adela zijn vrouw en het is na 3 jaar weer bijzonder om haar in de armen te sluiten. Ze heeft zich er kranig doorheen geslagen en moest zelfs weer opnieuw gaan autorijden omdat Robert altijd reed. Na 2 jaar kwam er weer een man op haar pad en ze heeft veel over hem verteld. Het blijft ontzettend jammer dat haar huwelijk met Robert te kort is geweest, maar die tijd hebben ze wel heel intensief geleefd en beleeft. ‘s Ochtends een ontbijtje gedaan in de straat en in The Grove nog 2 nieuwe overhemden gekocht voor Danny. Altijd leuk om hier iets te kopen. We hebben besloten om op iedere vakantie een theedoek mee te nemen, omdat we die dagelijks gebruiken, en zo gaat er deze keer een blauw witte theedoek mee naar huis. We hebben gegeten tegenover de Santa Monica pier in een bijzonder visrestaurant wat het favoriete restaurant van Robert was. Het eten was uitstekend de electriciteit niet. Je zou dat probleem verwachten in een Aziatisch land, maar in Los Angeles... Toen ik net goed en wel op de toilet was neergedaald en ik me verbaasde over de muziek die je luid en duidelijk kon horen tijdens het toiletteren viel de stroom uit. En donker dat het was. Op de tast kon ik nog net de toiletrol vinden, maar dan houdt het ook op. Als een slaapwandelaar met de armen gestrekt voor me vond ik het met duister gevulde restaurant weer en met de zaklamp van de telefoon ging ik terug om toch maar door te trekken. Nu snap ik waarom Amerikanen ook met hun telefoon naar de toilet gaan. Net daarvoor trok ik de deur open die niet op slot bleek te zijn en de zittende mevrouw zat driftig op haar telefoon te tikken toen ik haar betrapte. Kijk dat is nou handig, als dan de stroom uitvalt kan je jezelf tenminste redden met een zaklamp of door te bellen.
Zonder licht konden we geen foto's meer kijken en met Adela naar de mainstreet gegaan, waar alle winkels om 21.00 uur nog open zijn. Veel straattheater en muzikanten , maar het leukste vond ik wel kleine knulletjes (soort Michael jacksontjes) die op muziek gingen dansen en de menigte konden vermaken. Natuurlijk gingen ze daarna met de pet rond waarbij de trotse pa netjes de knip openhield en tijdens het volgende optreden zijn geld zat te tellen. Een vergelijking met de Williams tenniszusjes waarbij pa ze opleidde tot tennissterren kwam direct bij me op.
Het was weer een leuke dag en het ontmoeten van Adela heel bijzonder. Als alleenstaande vrouw heeft ze zich toch maar staande gehouden in het grote Los Angeles. Ze is make-up artist in Beverly hills en maakt celebrities op en werkt voor producties en fotoshoots. Zelf is ze prachtig en een lopend voorbeeld van haar eigen vakmanschap.
De pijn in het oor werd te erg van Danny dus zijn we op tijd teruggegaan naar onze B en B. Morgen weer een dag.

Geschreven door Saskias.reizen